Akaryakıt pompası

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Akaryakıt pompası
Tarihî bir akaryakıt pompası

Akaryakıt pompası ya da akaryakıt dispenseri, akaryakıt istasyonlarında araçlara sıvı yakıt türevi ürünleri doldurmak için kullanılan pompalara denir. Emişli tipi olanlarına "akaryakıt pompası", basınçlı tip olanlara "akaryakıt dispenseri" denir. CNG, LPG, biyodizel gibi alternatif ürünlerin araçlara aktarılması için de kullanılır.

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk akaryakıt pompası araçlar için değildi. 5 Eylül 1885'te Fort Wayne, Indiana'da Sylvanus Bowser tarafından gaz lambaları ve sobalara aktarmak için icat edilmiştir. Daha sonra gerekli güvenlik önlemleri ile otomobile yakıtı dağıtmak için bir hortum ekleyerek pompayı geliştirilmiştir.

Erken nesil birçok akaryakıt pompasının üstünde ona kalibre edilmiş bir cam silindir vardı. Kalibrasyon ile gösterildiği gibi, yakıtın arzu edilen miktarı silindir içine pompalanmaktaydı. Sonra pompalama durmakta ve yerçekimi ile aracın tankına akmasına izin veriliyordu. Türkiye'de 23 Aralık 2020 itibarı ile tüm benzin ürünü veren akaryakıt pompalarında buhar geri dönüşüm sisteminin kullanılması zorunluluk haline gelmiştir.[1]

Akaryakıt tabancası[değiştir | kaynağı değiştir]

Akaryakıt tabancaları aracın doldurma girişine yerleştirilmesini sağlayan esnek hortumlar ile pompaya bağlanır. Gerek tabancalar gerekse hortumlar her türlü dış ortama maruz kalabilecek şekilde dizayn edilmiştir. Emniyet açısından breakaway takılarak herhangi bir çekme kuvveti uygulandığında akaryakıt pompası devrilmesin diye kırılan valf takılmıştır. Her tabanca rengi aracın alması gerek ürüne göre renk kodu almıştır. Türkiye’de genellikle Motorin türevleri siyah ve sarı, benzin türevleri yeşil ile tanımlanır.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "23 Aralık 2020 ÇARŞAMBA". www.resmigazete.gov.tr. 23 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2022.