Afluenza

Affluenza, zengin insanları etkilediği varsayılan psikolojik bir rahatsızlıktır. Zenginlik ve nezle kavramlarının birleşimidir ve en yaygın olarak tüketimciliği eleştirenler tarafından kullanılır. Tıbbi olarak tanınan bir hastalık değildir.^[1] Sözcüğün ilk olarak 1954'te ^[2] kullanıldığı düşünülürken, ancak 1997'de aynı ismi taşıyan bir PBS belgeseli ^[3] ve ardından yayımlanan Affluenza: The All-Consuming Epidemic (2001, 2005, 2014'te revize edilmiş) kitabıyla popüler hale geldi. ). Bu çalışmalar, affluenza'yı "acı verici, bulaşıcı, sosyal olarak bulaşan aşırı yüklenme, borç, kaygı ve daha fazlasının peşinden koşmaktan kaynaklanan israf durumu" olarak tanımlar. Terimin daha resmi olmayan bir tanımı da, "kişinin kendi sosyo-ekonomik üstünlüğü için suçluluk duymanın neden olduğu yarı hastalık" olarak tanımlar. "Affluenza" terimi, finansal ayrıcalık nedeniyle birinin eylemlerinin sonuçlarını anlayamama durumunu ifade etmek için de kullanılmıştır.

"Affluenza" terimi, Teksaslı bir genç olan Ethan Couch'un sarhoşken araba kullandığı ve dört yayayı öldürdüğü ve diğerlerini yaraladığı için tutuklanmasıyla 2013 yılında yeniden popüler hale geldi. Mahkemedeki bir psikoloğun ifadesi, Couch'a savunma olarak bir afluenza vakası olduğunu söyledi ve bu medyada büyük bir tartışmaya yol açtı.

Teori[değiştir | kaynağı değiştir]

2007'de İngiliz psikolog Oliver James, artan afluenza oluşumu ile maddi eşitsizlikte ortaya çıkan artış arasında bir korelasyon olduğunu iddia etti: bir toplum ne kadar eşit değilse, vatandaşlarının mutsuzluğu o kadar büyük olur.^[4] Vance Packard'ın reklam endüstrisi tarafından kullanılan manipülatif yöntemler hakkındaki The Hidden Persuaders (Gizli İkna Ediciler) tezine atıfta bulunan James, yapay ihtiyaçların uyarılmasını afluenzadaki artışla ilişkilendirdi. Afluenza'nın çeşitli düzeylerde eşitsizliğe sahip toplumlarda yayılmasını vurgulamak için James, Sidney, Singapur, Auckland, Moskova, Şanghay, Kopenhag ve New York dahil olmak üzere çeşitli eyalet ve şehirlerdeki insanlarla röportaj yaptı.

2008'de James, daha yüksek zihinsel rahatsızlık oranlarının, tüketimci ülkelerde aşırı zenginlik arayışının sonucu olduğunu yazdı.^[5] Birden fazla veri kaynağından oluşturulan bir grafikte James,"Herhangi bir duygusal sıkıntının yaygınlığı" ve "Gelir eşitsizliği" üzerinden İngilizce konuşan ulusların Avrupa ve Japonya'dan neredeyse iki kat daha fazla duygusal sıkıntıya sahip olduğunu göstermeye çalıştı ^[6] James, affluenza'yı İngilizce konuşulan toplumlarda artan akıl hastalığının arkasındaki sebep olan "paraya, mülklere, görünüşe (fiziksel ve sosyal) ve şöhrete yüksek bir değer vermek" olarak tanımladı. Affluenza'nın daha fazla görülmesini, Avrupa'da izlenen daha az bencil kapitalizme kıyasla, İngilizce konuşan ülkelerde bulunan piyasa liberal politik yönetimi olan 'bencil kapitalizm'in sonucu olarak açıkladı. James, toplumların algılanan istekler üzerinde gerçek ihtiyaçların peşinden giderek ve kendilerini maddi varlıklarından bağımsız bir değere sahip olarak tanımlayarak olumsuz tüketici etkilerini ortadan kaldırabileceklerini ileri sürdü.

Clive Hamilton ve Richard Denniss'in Affluenza: When Too Much Is Never Yeter adlı kitabında "Ekonomi bu kadar iyi gidiyorsa, neden daha mutlu olamıyoruz?" ^[7]sorusunu sordu. Affluenza'nın aşırı tüketime, "lüks düşkünlüğüne", borçlanmaya, fazla çalışmaya, israfa ve çevreye zarara neden olduğunu savundular. Bu baskılar “psikolojik bozukluklara, yabancılaşmaya ve sıkıntıya” yol açarak ^[7] insanların "uyuşturucular ve aşırı alkol tüketimi ile kendilerini tedavi etmeye çalışmalarına" neden oluyor.^[7] ^:180

Clive Hamilton ve Richard Denniss'in Affluenza: When Too Much Is Never Yeter adlı kitabında bazı Avustralyalıların ekonomik materyalizmden vazgeçerek "gelirlerini azaltmaya ve yaşam hedeflerini belirlerken ailelerini, arkadaşlarını ve memnuniyetini paranın üzerine koymaya" karar verdiklerini belirtti. Bu bilgiler, araştırmacıların alternatif bir siyasi felsefeye ihtiyaç olduğunu belirterek araştırmalarının sonuna bir manifesto eklemişlerdir.^[8]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ "Psychologist: "Affluenza" is Junk Science". Time (İngilizce). 14 Aralık 2013. ISSN 0040-781X. 3 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2022. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ de Graaf (14 Aralık 2013). "Co-Author of Affluenza: "I'm Appalled by the Ethan Couch Decision"". Time. 31 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2018.
^ "Escape from Affluenza" 27 Haziran 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., KCTS
^ Affluenza: How to Be Successful and Stay Sane. Vermilion. 2007. ISBN 978-0-09-190011-3. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ The Selfish Capitalist. Vermilion. 2008. ISBN 978-0-09-192381-5. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ "Appendix 2: Emotional Distress and Inequality: Selfish vs Unselfish Capitalist Nations". Affluenza: How to be Successful and Stay Sane. Londra: Vermilion. 2007. s. 344. ISBN 978-0-09-190010-6. 1. The mean prevalence of emotional distress for the six English-speaking nations combined was 21.6%. The mean for the other nations, mainland Western Europe plus Japan, was 11.5%. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ ^a ^b ^c Clive Hamilton; Richard Denniss (2005). Affluenza: When Too Much Is Never Enough. Allen & Unwin. ISBN 978-1-74115-624-9. 27 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2022. Yazar eksik |soyadı1= (yardım)
^ "A Manifesto For Wellbeing". Wellbeingmanifesto.net. The Australia Institute. 7 Mayıs 2005. 7 Mayıs 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2018. (Archive is the same work, but on a different website)

Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Basitlik Çemberi, Cecile Andrews,0-06-092872-7
Altın Getto: Zenginliğin Psikolojisi, Jessie H. O'Neill,978-0-9678554-0-0
Gönüllü Sadelik, Duane Elgin,0-688-12119-5
Ne Kadar Çok Fazla? Hoşgörülü, Sorumlu, Saygılı Çocuklar Yetiştirmek - Yeni Yürümeye Başlayan Bir Çocuktan Ergenliğe - Aşırı Hoşgörü Çağında, Clarke, Jean Illsley, Bredehoft, David & Dawson, Connie,978-0-7382-1681-2

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"Affluenza". pbs.org. 17 Ocak 1999 tarihinde kaynağından arşivlendi.
Macquarie Dictionary Word of the Year Winners: Affluenza
The Affluenza Project
Affluenza issues in the USA 27 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Affluenza video 27 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
A film clip "The Open Mind - Affluenza (1984)" is available at the Internet Archive

[1] "Psychologist: "Affluenza" is Junk Science". Time (İngilizce). 14 Aralık 2013. ISSN 0040-781X. 3 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2022. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[2] Graaf (14 Aralık 2013). "Co-Author of Affluenza: "I'm Appalled by the Ethan Couch Decision"". Time. 31 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2018.

[3] "Escape from Affluenza" 27 Haziran 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., KCTS

[4] Affluenza: How to Be Successful and Stay Sane. Vermilion. 2007. ISBN 978-0-09-190011-3. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[5] The Selfish Capitalist. Vermilion. 2008. ISBN 978-0-09-192381-5. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[6] "Appendix 2: Emotional Distress and Inequality: Selfish vs Unselfish Capitalist Nations". Affluenza: How to be Successful and Stay Sane. Londra: Vermilion. 2007. s. 344. ISBN 978-0-09-190010-6. 1. The mean prevalence of emotional distress for the six English-speaking nations combined was 21.6%. The mean for the other nations, mainland Western Europe plus Japan, was 11.5%. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

[HamiltonDenniss2005-7] Clive Hamilton; Richard Denniss (2005). Affluenza: When Too Much Is Never Enough. Allen & Unwin. ISBN 978-1-74115-624-9. 27 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2022. Yazar eksik |soyadı1= (yardım)

[8] "A Manifesto For Wellbeing". Wellbeingmanifesto.net. The Australia Institute. 7 Mayıs 2005. 7 Mayıs 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2018. (Archive is the same work, but on a different website)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]