İzobütirik asit

İzobütirik asit^[1]
Adlandırmalar
	Tercih edilen IUPAC adı 2-Metilpropanoik asit
	Diğer adlar 2-Metilpropiyonik asit; İzobütanoik asit
Tanımlayıcılar
CAS numarası	79-31-2 ;
3D model (JSmol)	Etkileşimli görüntü;
3DMet	B00469;
ChEBI	CHEBI:16135 ;
ChEMBL	ChEMBL108778 ;
ChemSpider	6341 ;
DrugBank	DB02531 ;
ECHA InfoCard	100.001.087
EC Numarası	201-195-7;
IUPHAR/BPS	1060;
KEGG	C02632 ;
PubChem CID	6590;
RTECS numarası	NQ4375000;
UNII	8LL210O1U0 ;
UN numarası	2529
CompTox Bilgi Panosu (EPA)	DTXSID4021636 ;
	InChI InChI=1S/C4H8O2/c1-3(2)4(5)6/h3H,1-2H3,(H,5,6) Key: KQNPFQTWMSNSAP-UHFFFAOYSA-N ; InChI=1/C4H8O2/c1-3(2)4(5)6/h3H,1-2H3,(H,5,6) Key: KQNPFQTWMSNSAP-UHFFFAOYAB;
	SMILES O=C(O)C(C)C;
Özellikler
Kimyasal formül	C4H8O2
Molekül kütlesi	88,11 g mol−1
Yoğunluk	0,9697 g/cm3 (0 °C)
Erime noktası	-47 °C (-53 °F; 226 K)
Kaynama noktası	155 °C (311 °F; 428 K)
Asitlik (pKa)	4.86
Manyetik alınganlık (χ)	-56.06x10−6 cm3/mol
Tehlikeler
	GHS etiketleme sistemi:
Piktogramlar
İşaret sözcüğü	Danger
Tehlike ifadeleri	H226, H302, H311, H314
Önlem ifadeleri	P210, P280, P301+P312+P330, P303+P361+P353, P305+P351+P338+P310
NFPA 704; (yangın karosu)	3 2 0
Parlama noktası	55 °C (131 °F; 328 K)
	Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
	Bilgi kutusu kaynakları

İzobütirik asit, 2-Metilpropanoik asit veya izobütanoik asit olarak da bilinen, (CH
3)
2CHCOOH yapısal formülüne sahip bir karboksilik asittir. Bütirik asitin bir izomeridir. Kısa zincirli yağ asidi olarak sınıflandırılır. Deprotonasyon veya esterleşme, izobütirat adı verilen türevleri verir. İzobütirik asit, hoş olmayan bir kokuya sahip, renksiz bir sıvıdır. Suda ve organik çözücülerde çözünür. Doğal olarak keçiboynuzunda (Ceratonia siliqua), vanilyada ve Arnica dulcis kökünde ve kroton yağında etil ester olarak bulunur.^[4]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Merck Index, 11th Edition, 5039
^ "Front Matter". Nomenclature of Organic Chemistry : IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013 (Blue Book). Cambridge: The Royal Society of Chemistry. 2014. s. 748. doi:10.1039/9781849733069-FP001. ISBN 978-0-85404-182-4.
^ Bjerrum, J.; ve diğerleri. (1958). Stability Constants. Londra: Chemical Society.
^ Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Butyric Acid". Encyclopædia Britannica. 4 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 892.

[1] Merck Index, 11th Edition, 5039

[iupac2013-2] "Front Matter". Nomenclature of Organic Chemistry : IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013 (Blue Book). Cambridge: The Royal Society of Chemistry. 2014. s. 748. doi:10.1039/9781849733069-FP001. ISBN 978-0-85404-182-4.

[3] Bjerrum, J.; ve diğerleri. (1958). Stability Constants. Londra: Chemical Society.

[EB1911-4] Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Butyric Acid". Encyclopædia Britannica. 4 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 892.

[1]

[2]

[3]

[4]