Mülteci Seyahat Belgesi
Mülteci seyahat belgesi (ayrıca 1951 Sözleşmesi seyahat belgesi veya Cenevre pasaportu olarak da bilinir), mültecinin bulunduğu ülke tarafından verilmiş uluslararası seyahat etmesini sağlayan belgedir. Mültecilerin kendi ülkelerinden pasaport alması olası olmadığından uluslararası seyahat edebilmeleri için verilir.
1951 Mültecilerin Statüsüne İlişkin Sözleşmeye taraf olan 145 ülke sınırları içinde yasal olarak yaşamını sürdüren mültecilere seyahat belgesi sağlamak zorundadır.[1]
Mülteci seyahat belgeleri pasaport benzeri belgelerdir. Ön kapakta İngilizce ve Fransızca (aynı zamanda veren ülkenin dilinde) "Seyahat Belgesi" yazısı ve sözleşmenin tarihi: 28 Haziran 1951 tarihi bulunur. Belgeler gri rengi, şu an bazı ülkelerden farklı renklerde verilebilmektedir, sol üst köşedeki iki çapraz çizgi tarafından tanınabilir. Belge sahipleri sözleşmenin imzalayanları tarafından verilen vizesiz seyahat hakkına sahiptir.
Mültecilere verilen seyahat belgeleri[değiştir | kaynağı değiştir]
- Yeni Zelanda Mülteci Seyahat Belgesi
- Estonya Mülteci Seyahat Belgesi
- Mülteci Seyahat Belgesi (ABD)[2]
- Avustralya Sözleşme Seyahat Belgesi. Bu belge tek başına taşıyanın Avustralya'ya dönmesi için yeterli değildir; bunun için ayrıca vizeye ihtiyaç vardır.[3]
- İsviçre Seyahat Belgesi
Mülteci Seyahat Belgesinin pasaporta kıyasla limitleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Kanada Hükûmeti tarafından verilmiş mülteci seyahat belgesi taşıyanın geldiği ülkeye geri dönmek için kullanılamaz, ayrıca başka bir ülke tarafından verilmiş mülteci seyahat belgesi Kanadayı ziyaret için Elektronik Ziyaret İzni almakta kullanılamaz.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Under Article 28 of the Convention.
- ^ Travel Documents 6 Eylül 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., USCIS
- ^ "Convention Travel Documents (CTD)". 4 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2017.