İçeriğe atla

Çam Konutu

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Çam Konutu
Yerel ad
ar: قصر الصنوبر
KonumBeyrut, Lübnan
İnşası1916
İnşa nedeniOsmanlı'nın Beyrut Valisi Azmi Bey, Sursock Ailesinden
MimarBahjat Abdel Nour
Mimari tarzıNeo-Moor (Moorish Revival architecture)
İşletmeciFransa'nın Beyrut Büyükelçiliği

Çam Konutu (Arapça: قصر الصنوبر‎, Qasr al-snawbar, tam çevirisi "Çamların Sarayı"), Beyrut'un Horsh bölgesinde bulunur, günümüzde Fransa'nın Lübnan büyükelçisinin resmî konutu olarak kullanılmaktadır. Osmanlı tarafından kumarhane olarak inşa edilmiştir. Ancak 1. Dünya Savaşı'nın başlamasıyla birlikte hiçbir zaman kumarhane olarak kullanılamamıştır. Bölgeyi işgal eden Fransızlar konutu ele geçirip hastane olarak kullanmışlardır. Henri Gouraud, 1 Eylül 1920'de Büyük Lübnan'ın kuruluşunu bu konuttan ilan ettiğinden beri Fransızlar tarafından önemli bir yer olarak görülmektedir.[1]

1914'te Beyrut çam ormanı

Beyrut'un şehir merkezini modernize etme çalışmaları kapsamında Beyrut Valisi Azmi Bey, şehrin ayrıcalıklı kesiminin etkinlikler düzenleyebileceği "Bois des Pins" adlı alanı planlamıştır. Bu plan kapsamında bir kumarhane ve bir hipodrom inşaasını başlatmıştır.

Fransız manda yönetimi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Büyük Lübnan devletinin ilanı

1. Dünya Savaşı'ndan sonra Osmanlı İmparatorluğu dağıldı ve Lübnan bölgesi Fransız manda yönetimine verildi. Ardından Fransa Dış İlişkiler Danışmanı François Georges-Picot, Osmanlı'nın Filistin ve Suriye Toprakları Komiseri adı altında bölgeye geldi ve bu konutta yaşamaya başladı.[2]

Büyükelçinin konutu

[değiştir | kaynağı değiştir]

1943'te Lübnan Bağımsızlığından sonra Çam Konutu, Fransa'nın Lübnan Büyükelçilerinin resmî konutu oldu.[3]

  1. ^ "URBAN TRANSFORMATION OF OTTOMAN PORT CITIES" (PDF). PELİN KİHTİR ÖZTÜRK. Eylül 2006. 2 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  2. ^ La Residence des Pins - Beyrouth (Fransızca). 1999. ISBN 2867701279. 
  3. ^ "La Résidence des Pins". French embassy in Beirut website (Fransızca). French Embassy in Beirut. 8 Temmuz 2011. 8 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2013.