Serviçen Efendi
| Serviçen Efendi | |
|---|---|
| |
| Resmin altındaki yazı: Dr. Serviçen İstanbul Tıbbiyesi Adli Tıp Profesörü (1846) | |
| Meclis-i Âyan üyesi | |
| Görev süresi 17 Mart 1877 - 2 Ekim 1897 | |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 22 Kasım 1815 İstanbul |
| Ölüm | 2 Ekim 1897 (81 yaşında) İstanbul |
| Vatandaşlığı | Osmanlı İmparatorluğu |
| Milliyeti | Osmanlı Ermenisi |
Serviçen Efendi ya da Serovpe Viçenyan Ermenice: Սերովբե Վիչենյան (1815-1897), Ermeni asıllı Osmanlı hekimdir.
1839'da Paris Üniversitesi Tıp Fakültesi'nden mezun olmuştur. İtalya'ya giderek 1840'ta Pisa Üniversitesi'nde doktorasını tamamlamış; Paris'e giderek idrar yolları hastalıkları konusunda da çalışmalar yapmıştır. 1842'de İstanbul'a dönmüştür. 1848'de Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane'de ilk Tıbbi Kanuni (Adli tıp) derslerini vermeye başlamıştır. Aynı yıl Bab-ı Seraskeri'ye başhekim olarak atanmıştır. Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane'de ayrıca fizik dersleri vermiş ve iç hastalıkları konusunda özel kurslar düzenlemiştir. Gazette Médicale de Constantinople (1849-1852) adlı Fransızca tıp gazetesinin yazı işlerini yönetmiştir. 1853 ile 1856 yılları arasında Kırım Savaşı'na katılmıştır. 1856'da Cemiyet-i Tıbbiye-i Şahane'nin kurucuları arasında yer almış ve 1858-1859 ile 1865-1866 yılları arasında başkanlığını üstlenmiştir. Uzun süre Askeri Tıbbiye'nin başhekimliğinde bulunmuştur. Meclis-i Tıbbiye-i Mülkiye ve Sıhhiye-i Umumiye üyesi olarak uzun yıllar hizmet vermiştir. Sivil eczacılar için çıkartılan Beledi İspençiyarlık Nizamnamesi'ni hazırlamış; Hilal-i Ahmer Cemiyeti'nin (Kızılay) kurucuları arasında yer almıştır. Sicill-i Ahval Komisyonu Azalığı’na ve 1887 yılı başında İntihab-ı Memurin Komisyonu Azalığı yapmıştır. 1878'de Tıp fakültesi'ndeki görevinden emekliye ayrılmış, 1891’de II. dereceden Nişan-ı Ali-yi Osmani’ye layık görülmüştür.[1]
I. Meşrutiyet döneminde II. Abdülhamid tarafından Meclis-i Âyan üyeliğine seçilmiştir.[2] Aynı zamanda 1863'te Nizamnâme-i Millet-i Ermeniyân'nın ilan edilmesinde önemli bir figür olmuştur.[3][4]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ YILDIRIM, RIFAT VEDAT (2011). TÜRKİYE’DE ADLİ TIP EĞİTİMİNİN ÖNCÜLERİ VE GELİŞİMİ (1846-1933) (PDF) (Doktora). İstanbul: T.C.İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ SAĞLIK BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ. Erişim tarihi: 19 Eylül 2021.
- ^ Türkiye Büyük Millet Meclîsi Vakfı Yayınları No : 15 Türk Parlamento Tarihi Meşrutiyete Geçiş Süreci I. ve II. Meşrutiyet II. Cilt Ayan Ve Mebûsân Meclisleri Üyelerinin Özgeçmişleri Prof. Dr. İhsan Güneş Türk Parlamento Tarihi Araştırma Grubu sayfa 95
- ^ Panossian, Razmik (2006). The Armenians : from kings and priests to merchants and commissars (İngilizce) (Online-Ausg bas.). New York: Columbia Univ. Press. ISBN 9780231139267.
- ^ Nalbandian, Louise (1963). The Armenian revolutionary movement; the development of Armenian political parties through the nineteenth century (İngilizce) (3. pr. bas.). Berkeley: University of California Press. ISBN 9780520009141.