Peynirlikönü Mağarası

Vikipedi, özgür ansiklopedi
14.58, 1 Ekim 2016 tarihinde YBot (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 17660782 numaralı sürüm (Arşiv bağlantısı eklendi)
Peynirlikönü Düdeni
Egma Mağarası
Harita
KonumuMersin, Anamur, Sugözü Köyü
Koordinatlar36°18′54″K 32°46′44″D / 36.31500°K 32.77889°D / 36.31500; 32.77889
Derinliği-1429 m
Uzunluğu3118 m
Rakım1900 m
Keşfedilişi1990
JeolojiKireçtaşı
Web sitesihttp://www.ktbyatirimisletmeler.gov.tr/TR,10341/dim-magarasi---antalya.html

Peynirlikönü Mağarası (Egma Düdeni), -1429 m derinliği ile Türkiye'nin en derin mağarasıdır[1]. Mersin ili, Anamur ilçesi, Sugözü Köyü sınırlarındadır.

Peynirlikönü Düdeni, kireçteşı bloklarında fay kırıklarına suların sızması ile oluşmuştur. Mağara dünyanın en derin 14. mağarasıdır[2].

1990 yılında Çukurpınar Mağarasını araştıran BÜMAK ekibi mağarayı bulmuştur[3]. Çukurpınar Mağarası'nın araştırmaları 1992'de bittikten sonra 1993 yılında Peynirlikönü Mağarası araştırmaları başlamıştır. 1993'de -232 m, 1994'de -530 m, 1995'de -700 m, 1996'da -1040 m, 1997'de -1377 m'ye inilmiş Türkiye'nin en derin mağarası olmuştur. 2001 yılı çalışmalarında ani sağanak yağışa mağara içinde yakalanan ekipten Mehmet Ali Özel vefat etmiştir. 2004 yılında Bulgar mağaracıları ve BÜMAK işbirliği ile -1429 m'ye ulaşılarak mağaranın sonuna ulaşılmıştır[4].

Mağara keşfi sırasında vefat eden Mehmet Ali Özel'den sonra bir başka mağaracı Evren Günay da trafik kazasında vefat etmiştir. İki mağaracının anısına Peynirlikönü Düdenine Egma Mağarası da denilmektedir.

Kaynakça

  1. ^ ERDOĞAN, Dr. Selim. "EN UZUN MAĞARALARIMIZ" (PDF). milliparklar.gov.tr. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2016. 
  2. ^ Mert, Gazi. "ANAMUR´U TANIYALIM:". anamurekspres.com. 21 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2016. 
  3. ^ "EGMA (Peynirlikönü) Düdeni". bumak.boun.edu.tr. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2016. 
  4. ^ "Peynirlikönü Düdeni". Türkiye Arkeolojik Yerleşmeleri - TAY Projesi. 13 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2016.