Lucius Papirius Crassus (konsül MÖ 336)
Lucius Papirius Crassus, Romalı bir politikacıydı. MÖ 340'ta diktatör, MÖ 336 ve MÖ 330'da konsül olarak atandı. Lucius Papirius, Roma'daki Papiria gens'inden (ailesinden) idi.[1]
MÖ 340 Diktatörlüğü[değiştir | kaynağı değiştir]
Lucius Papirius Crassus, Vezüv Savaşı'nda Publius Decius Mus'un ölümü ve Titus Manlius Torquatus'un sağlığının bozulmasından sonra MÖ 340 yılında Titus Manlius Torquatus tarafından diktatör olarak atandı. Diktatör olarak atanmasının ardından Lucius Papirius Crassus, akrabası Lucius Papirius Cursor'u diktatör yardımcısı olarak atadı.[1] Antium halkı kısa süre sonra Ostia, Ardea ve Solonium'un tarım arazilerine baskınlar düzenlemeye başladı, ancak Lucius Papirius bu insanlara karşı önemli avantajlar elde edemedi.[2]
MÖ 336 ilk Konsüllüğü[değiştir | kaynağı değiştir]
Diktatör olarak görev yaptıktan dört yıl sonra Lucius Papirius, MÖ 336'da Caecilius Duilius ile birlikte konsül seçildi. Bu yıl çoğunlukla Roma ve Ausones arasındaki bir savaşla tanınır. Cales kentinde yaşayan bir halk olan Ausones, Romalılara karşı çıkmak için müttefikleri ve komşuları Sidicini ile güçlerini birleştirmişti. Romalılar, Ausones ve Sidicini'yi az önemi olan bir savaşta yendi ve onları kaçmaya zorladılar.
Ausones ve Sidicini'ye karşı sahada zafer kazandıktan sonra, Lucius Papirius ve Caecilius Duilius, mağlup olan düşmanlarını aktif olarak kentlerine kadar takip etmemeye ve onları yok etmeye karar verdiler. Bununla birlikte, geçmişte Roma'ya karşı sürekli düşmanlıklar sürdüren Sidicini halkına karşı aşırı bir hoşnutsuzluk duyan Senato, konsüllerinin Sidicini'nin geri çekilmesine izin verme kararıyla küçümsendi. Bu nedenle, gelecek yıl Senato, Sidicini ile önceki konsolosların yapmadığı bir şekilde ilgilenmesi için ünlü bir askeri komutan olan Marcus Valerius Corvus'u seçti.[2]
MÖ 330 İkinci Konsüllüğü[değiştir | kaynağı değiştir]
MÖ 330'da Lucius Papirius, Lucius Plautius Vennox ile birlikte ikinci bir konsüllüğe seçildi. Konsüllerin görev süresinin başında Volscian elçileri, Fabreteria ve Lucania'dan Roma'ya geldi. Bu elçiler, Samnit saldırılarına karşı Roma koruması istediler ve Roma onları korumaya yardım ederse, Roma yönetimine boyun eğeceklerini ilan ettiler. Lucius Papirius ve Lucius Plautius bu koruma taleplerini kabul ettiler ve Samnitleri Volscianlara yönelik saldırıları durdurmaları konusunda uyardılar. Bir savaşa hazır olmayan Samnitler, saldırılarını hemen kestiler.
MÖ 330'da Privernum ve bağlaşıkları olan Fundi halkıyla bir savaş başladı. Privernatesin komutanı Vitruvius Vaccus, bir Fundi vatandaşıydı ve hem kendi topraklarında hem de Roma'da iyi biliniyordu. Hatta Roma'da Palatine Tepesi'nde yıkılan ve Vaccus'un Çayırları olarak yeniden adlandırılan bir evi bile vardı. Vitruvius, Setia, Norba ve Cora topraklarında yaygın baskın seferleri düzenlerken, Lucius Papirius ona karşı çıkmak için yola çıktı ve Vitruvius'un kampının yakınlarını kazdı. Vitruvius, daha güçlü bir rakibe karşı kendini bir savunmadı ve herhangi bir plan veya taahhüt olmaksızın savaş hatlarını konuşlandırdı. Adamları, düşmanla çarpışmayı düşünmek yerine, sanki bir kaçış olasılığı görüyormuş gibi sürekli arkasına baktı. Lucius Papirius, Vitruvius'u kararlı bir şekilde ve çok az çabayla yendi, ancak Vitruvius çok az kayıp verdi. Bunun nedeni savaş alanının sınırlı olması ve Vitruvius'un kampının yakınlarda olmasıydı. Karanlık çökerken, Vitruvius'un güçleri bir sütun düzeninde Privernum'a geri döndüler. Lucius Plautius Vennox o sırada Privernum'dan Fundi topraklarına yolculuk ediyordu ve oradaki tarım arazilerini yerle bir etti. Fundi senatosu, Vitruvius için barış ve af dilemek adına Lucius Plautius ile görüşmek üzere harekete geçti. Barış karşılığında Fundi, Roma otoritesine boyun eğecekti. Bu şartlar Lucius Plautius tarafından kabul edildi ve Fundi, bölgede yaşayan tüm vatandaşlara Roma vatandaşlığı verilen bir Roma eyaleti oldu. Ancak Roma Senatosu, Fundi halkının sadık kalmayacağına inandı ve barış koşullarını onaylamadı. Yine de Fundi halkının Romalılarla gelecekte bir tartışması olmadı ve Roma topraklarına alındı. Privernum her iki konsüllük ordusunun kuşatması altındayken, konsüllerden biri konsüllük seçimleri yapmak üzere Roma'ya geri çağrıldı.[3]
Lucius Papirius'un konsüllüğünden önceki yıl, Epiruslu I. Alexander güney İtalya'da bir sefer düzenlemişti. Bu sefer sırasında Epiruslu Alexander Pandosia'da öldürüldü.[4]
Son yılları[değiştir | kaynağı değiştir]
Lucius Papirius Crassus'un geç yaşamı hakkında pek bir şey bilinmemekle birlikte MÖ 325'te Lucius Papirius Cursor tarafından diktatör yardımcısı olarak atandığı bilinmektedir. Lucius Papirius Crassus, eski diktatör yardımcısı Quintus Fabius'u çileden çıkaran Roma kentinin yönetimine de verildi.[5]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b The Life of Cicero. Londra: Bradbury and Evans. 1927. ss. 469-470. 30 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2015.
- ^ a b Rome's Italian Wars. 1. Oxford: Oxford University Press. 2013. ss. 126-128. ISBN 978-0-19-956485-9. 30 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2015.
- ^ Rome's Italian Wars, Books 6-10. 1. Oxford: Oxford University Press. 2013. ss. 154-160. ISBN 978-0-19-956485-9. 30 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2015.
- ^ A Chronology of the Roman Empire. 1. New York: Continuum International. 2011. ss. 68-69. ISBN 9781441154781. 30 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2015.
- ^ The Complete Livy: The History of Rome: The Complete Histories. 12 Temmuz 2012. ss. 35-36. ISBN 9781625900647. Erişim tarihi: 7 Haziran 2015.[ölü/kırık bağlantı]