I. Levon (Ermenistan prensi)
I. Levon | |
---|---|
Kilikya Lordu/"Dağların Lordu" | |
Kilikya Ermeni Lordu | |
Hüküm süresi | 1129/1130–1137 |
Önce gelen | II. Konstantinos |
Sonra gelen | II. Thoros |
Doğum | 1080 |
Ölüm | 14 Şubat 1140 (60 yaşında) Konstantinopolis |
Eş(ler)i | Beatrix (Beatrice) of Rethel |
Çocuk(lar)ı | bir/iki isimsiz kız(lar)ı (?) Constantine II. Thoros Stephen I. Mleh Roupen |
Hanedan | Ruben Hanedanı |
Babası | I. Konstantinos |
Annesi | Bardas Fokas'ın büyük-büyükannesi |
I. Leo[1] (Ermenice: Լևոն Ա), ayrıca I. Levon[2][3] ya da I. Leon,[4] (bilinmiyor[2][kaynak doğrulanamadı] – Konstantinopolis, 14 Şubat 1140[2]) beşinci Kilikya Ermeni Lordudur[3] ya da “Dağların Lordu”[2] (1129[2][3]/1130[1]-1137[1][3]).
Bizans İmparatorluğu ile Urfa ve Antakya'nın Haçlı devletleri arasındaki açık, ancak sınırlandırılmış düşmanlıklardan yararlanmayı öğrendi. Başarılarının çoğu, Bizans'ın Halep'den Zengî'nin (Musul atabegi) tehdidiyle uğraşması ve özellikle Antakya Prensliği'nde etkili bir Frank egemenliğinin olmaması sayesindedir.[3]
Hakimiyetini Kilikya ovalarına ve hatta Akdeniz kıyılarına kadar genişletti. Onun zamanında iki eski müttefik olan Ermeniler ile Franklar (Haçlılar) arasındaki ilişkiler her zaman eskisi kadar saygılı değildi: aralarındaki anlaşmazlığın başlıca nedeni, güney Amanos ve İskenderun Körfezi kıyılarına komşu kalelerin mülkiyetiydi.[4]
Levon, sahte bir barış sözü veren Bizans İmparatoru II. İoannis (h. 1118-1143) tarafından bir toplantıya davet edildikten sonra yakalandı.[5] Levon ve iki oğlu esir alındı ve Konstantinopolis'te hapsedildi, kısa bir süre sonra orada öldü.[3]
Evliliği ve çocukları
[değiştir | kaynağı değiştir]Karısının adı ve kökeni kesin olarak bilinmemektedir.[2] Orderic Vitalis, Levon'un "Antakya prensi II. Boemondo'nun karısının amcası" olduğunu belirtir. Bu temelde, bazı yazarlar, karısının ya Rethel Kontu I. Hugh'un isimsiz kızı ya da Malatya hükümdarı Gabriel'in isimsiz kızı olabileceğini öne sürerler.[2]
- (?) isimsiz kızı, “Antakyalı Frank şovalye” ile evlenmiştir, naip Thomas'ın annesidir[2]
- isimsiz kızı, Vasil Dgha'nın karısı[2]
- (?)[2] Constantine[1] (? – Edessa, 1138/1144)[2]
- II. Thoros (? – 6 Şubat 1169)[2]
- Stephen (1110 öncesi – 7 Şubat 1165)[2]
- I. Mleh (1120 öncesi – Sis, 15 Mayıs 1175)[2]
- Roupen (1120 sonrası – Konstantinopolis, 1141)[2]
(Rüdt-Collenberg tarafından öne sürülen Levon'un ikinci evliliği şüphelidir.)[2]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Özel
- ^ a b c d Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
- ^ a b c d e f g h i j k l m n o p Cawley, Charles (2009-04-01), Lords of the Mountains, Kings of (Cilician) Armenia (Family of Rupen), Medieval Lands database, Foundation for Medieval Genealogy, [Şahsen yayımlanan kaynaklar][daha iyi kaynak gerekli]
- ^ a b c d e f Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
- ^ a b Vahan M. Kurkjian (5 Nisan 2005). "A History of Armenia". Website. Bill Thayer. 14 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2009.
- ^ Bucossi, Alessandra; Suarez, Alex Rodriguez. John II Komnenos, Emperor of Byzantium: In the Shadow of Father and Son (İngilizce).
- Genel
- Bucossi, Alessandra; Suarez, Alex Rodriguez: John II Komnenos, Emperor of Byzantium: In the Shadow of Father and Son; Routledge, 2016, Abingdon; 978-1-4724-6024-0
- Ghazarian, Jacob G: The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393); RoutledgeCurzon (Taylor & Francis Group), 2000, Abingdon; 0-7007-1418-9
- Runciman, Steven (1952). A History of the Crusades, Volume II: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East (İngilizce). Cambridge: Cambridge University Press.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Smbat Sparapet's Chronicle 17 Nisan 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- The Barony of Cilician Armenia10 Ağustos 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Kurkjian's History of Armenia, Ch. 27)