Bağlama (bilgisayar bilimi)

Bağlamaya tabi bir HDD (Hard Disk)

Bağlama, bilgisayarın işletim sisteminin, depolama aygıtındaki (sabit sürücü, CD-ROM veya ağ paylaşımı gibi) dosya ve dizinleri, bilgisayarın dosya sistemi aracılığıyla kullanıcıların erişimine sunduğu bir işlemdir.

Bağlama işlemi, işletim sisteminin depolama ortamına erişim elde etmesidir. Dosya sistemi yapısını ve meta verilerini tanır, okur ve bunları sanal dosya sistemine (VFS) işler.

Bağlanan depolama ortamının VFS içinde kaydedildiği konuma "bağlama noktası" denir. İşlem tamamlandığında, kullanıcı ortamdaki dosyalara ve dizinlere o noktadan erişebilir.

Bağlama işleminin tersi olan işlem "çıkarma" olarak adlandırılır. Bu işlemde, işletim sistemi bağlama noktasındaki tüm kullanıcı erişimini keser, veri kuyruğunu depolama cihazına yazar, dosya sistemi meta verilerini yeniler ve ardından cihaza erişimi bırakarak depolama cihazının çıkarılması için güvenli hale getirir.

Bilgisayar kapatıldığında, genellikle her bağlanmış depolama cihazı sıraya alınan tüm verilerin yazıldığından emin olmak ve ortamdaki dosya sistemi yapısının bütünlüğünü korumak için bir çıkarma işlemine geçer.

Genel Bakış

Bağlama noktası, kök dosya sistemi olarak kullanılan bir bölümdeki bir konumdur. Manyetik, manyeto-optik, optik ve yarı iletken (katı hal) olmak üzere çeşitli depolama türleri vardır. Bunların hepsinde depolama yapılmadan önce, bilgilerin okunma ve yazılma araçlarının düzenlenmesi ve buna ilişkin bilginin işletim sisteminde mevcut olması gerekir. Bu organizasyona, dosya sistemi denir. Dosya sistemleri, işletim sistemine meta veriler aracılığıyla verilerin nasıl okunacağını ve yazılacağını bildirir. Ortam (veya dosya sistemi RAID dizilerindeki gibi bir birim dosya sistemi olduğunda ortam) takıldığında, bu meta veriler depolamayı kullanabilmesi için işletim sistemi tarafından okunur.

Unix benzeri işletim sistemleri genellikle bağlama sürecini kolaylaştıran ve ek işlevler sağlayan yazılım ve araçlar içerir. "Otomatik bağlama" tarzı araçlar da bunlara dahildir .

Çoğu durumda, işletim sistemi başlatılır başlatılmaz kök dosya sistemi dışındaki dosya sistemlerinin kullanılabilir olması gerekir. Bu nedenle tüm Unix benzeri sistemler, dosya sistemlerini önyükleme sırasında bağlama olanağı sağlar. Sistem yöneticileri, bu dosya sistemlerini aynı zamanda seçenekleri ve bağlama noktalarını da gösteren fstab (Solaris'te vfstab) yapılandırma dosyasında tanımlar. Bazı durumlarda, belirli dosya sistemlerini önyükleme sırasında bağlamaya gerek yoktur, ancak daha sonra bunların kullanılması istenebilir.

Çıkarılabilir medya

Çıkarılabilir medya, mikro bilgisayar platformlarında gittikçe yaygınlaşmış, günümüzde artık önemli bir veri depolama biçimi olmuştur. Programların ve verilerin makineler arasında fiziksel bir bağlantı olmadan aktarılmasında kolaylık sağlarlar. Yaygın örnekleri arasında USB yığın depolama (flash sürücüler), hafıza kartları, CD-ROM'lar ve DVD'ler yer alır. Bu nedenle, bir ortamın varlığını ve kullanılabilirliğini tespit etmek ve ardından bu ortamı herhangi bir kullanıcı müdahalesi olmadan bağlamak için yardımcı programlar geliştirilmiştir.

Bazı Unix benzeri sistemlerde, Linux süper bağlama projesinde uygulandığı gibi, süper bağlama adı verilen bir kavram vardır. Bu kavram, örneğin, bir disketi fiziksel olarak yuvasından çıkarır. Normal koşullar altında diskin çıkarılmadan önce senkronize edilmesi ve ardından bağlantısının kesilmesi gerekir ve senkronizasyon sağlandığı takdirde sürücüye farklı bir disk yerleştirilebilir. Sistem, diskin değiştiğini otomatik olarak fark eder ve bağlama noktası içeriğini yeni ortamı yansıtacak şekilde günceller. Benzer işlevler Windows makinelerinde de bulunur.

Otomatik bağlayıcılar, dosya sisteminin bağlanması gereken dizine (örneğin bir sürücü) bir çağrı yapıldığında bu dosya sistemini otomatik olarak bağlar. Fakat bu işlev, çıkarılabilir medyalar için uygun olmasına rağmen genellikle ağ sunucularındaki dosya sistemleri için kullanılır.