Asılıkul Gölü
| Asılıkul Gölü | |
|---|---|
 | |
 | |
| Havza | |
| Konum |  Rusya |
| Genel bilgiler | |
| Yüzey rakımı | 221 metre |
| SWR | 10010201311111100005564 |
| Wikimedia Commons | |
Aslıkul[1][2] (Asılıkul[2], Başkurtça: Асылыкүл, Асыулыкүл) Başkurdistan Cumhuriyeti'nin en büyük gölüdür. Devleken'in 27 km kuzeybatısında yer almaktadır. Göl, Belebeev platosu ile Tabulak, Ulutau, Belekey-Kagach, Bolşoy Nor, Maliy Nor ve Zaytulyaktau dağları arasında yer almaktadır. Karst oluşumludur. Kaynakları çeşitlilik gösterir. Yağmur suyu, yeraltı suyu ve kar suları gölü eşit olarak beslemektedir. Su tuzluluğa eğilimlidir, yüksek oranda mineralleşmiştir.
Coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir]
Gölün yatağı Ulutau, Tubuldak, Ulu-Karagach Belekey-Karagach zirveleri arasında yer almaktadır. Güney sahili diktir ve yüksekliği 210-370 metredir. Göl, deniz seviyesinden 221 metre yükseklikte bulunmaktadır. 7 km uzunluğunda ve 5 km genişliğindedir. Gölün alanı 23,5 km² ve ortalama derinliği 5,1 metredir. Burangulovo, Kupoyarovo ve Yangi-Turmush köyleri göl sahilinde yer almaktadır.
Flora ve fauna[değiştir | kaynağı değiştir]
Kıyıda saz tarlaları vardır. Bazı kısımları meşe ve huş ormanlarıyla kaplıdır. Kıyılar kuşların yuva yapmasına uygundur. Yaz aylarında çeşitli ördek, kaz ve kuğu türleri burada bulunabilir. Nalim, Carp ve Sig gibi balıklar göl sularında yaşamaktadır.
Etimoloji[değiştir | kaynağı değiştir]
Gölün adı Başkurtça «Asılı» — dağ, dağlı, «kul» — göl kelimelerinden gelmektedir.
Millî park[değiştir | kaynağı değiştir]
Göl, Başkurdistan Cumhuriyeti'nin doğal alanlarının korunması kanunu ile düzenlenmektedir. 1962'den bu yana göl, kamusal öneme sahip varlıklar listesinde yer almaktadır. 1965 yılında, göl Başkurdistan Cumhuriyeti'nde ulusal öneme sahip doğal bir anıt ilan edildi.
19 Ocak 1993'te Başkurdistan Cumhuriyeti Bakanlar Kurulu kararı ile "Aslı-Kul Gölü" parkı kuruldu. 1 Ocak 2005'te 22 Ağustos 2004 № 122 Başkurdistan Cumhuriyeti'nde Milli Park'ın kurulması kanunu Rusya Federasyonu Kanunu ile yürürlüğe girdi. Kararname ile, "Aslı-Kul", "Muradim Derei" ve "Kandri-Kul" doğal anıtları Başkurdistan Milli Parkı'nda birleştirilmiştir.[3] 2009 yılında bölge millî park ilan edilmiştir.[4]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Реестр наименований географических объектов на территорию Республики Башкортостан по состоянию на 04.03.2016". rosreestr.ru. 26 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2016.
- ^ a b Асликуль // Словарь названий гидрографических объектов России и других стран — членов СНГ / Под редакцией Г. И. Донидзе. — Москва: Картгеоцентр-Геодезиздат, 1999. — С. 29. — 464 с. — 500 экз. — ISBN 5-86066-017-0.
- ^ "Законодательство Российской Федерации". 13 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2009.
- ^ "«BAŞİNFORM informasiya agentliyi»". 19 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2009.
Dış bağlaantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Aslı-Kul1 Kasım 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Об озере Асслыкуль из «Башкирской русалки» В. И. Даля11 Kasım 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Başkurt halk hikayesi "Zayatulyak ve Hyukhylu"31 Ağustos 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Başkurt halk masalı "Aslikul"11 Ağustos 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Аслыкуль: Фотоальбом / Фот., подписи Г. Галиева; Сост. И. Налепин; Вступ. ст. Т. Барабаш; Пер. на англ. яз. А. Масловой. — Уфа: Информреклама, 2005. — 100 с.
- Балков В.А. Водные ресурсы Башкирии. — Уфа: Башкнигоиздат, 1978. — 173 с.
- Алтай Н.Н., Минх Г.А. Гидрологические особенности озер Асылыкуль и Кандрыкуль / Географические проблемы и вопросы природопользования // Ученые записки БашГУ. Вып.38, сер. геогр. наук, №4. — Уфа, 1973.
- Памятники природы Башкирии. — Уфа: Башк. кн. изд-во, 1974. — 367 с.
- Газета "Выбор" №118-119 (10044-10045) от 11.08.2015. Статья "Край тысячи озёр".