Aletli yaklaşma
Aletli yaklaşma (IFR)[1] 5 ayrı kısımdan oluşur. Bunlar; geliş, ilk, ara, son ve pas geçme (bazı durumlarda) kısımlarıdır.
Geliş
[değiştir | kaynağı değiştir]Uçuşun bu aşamasındaki temel amaç, uçağın yol aşamasından ilk yaklaşma noktasına gelişini sağlamaktır. Geliş safhasının uzunluğu seyrüsefer rehberiyle sağlanan operasyonel hizmet alanına göre belirlenmektedir.
İlk yaklaşma
[değiştir | kaynağı değiştir]İlk yaklaşma safhası, ilk yaklaşma noktasında başlar ve uçağın ara yaklaşma safhasına girmesi için gerekli manevraları içerir. Ara yaklaşma noktası eğer yol safhasında bulunuyor ise ilk yaklaşma safhası uygulanmayabilir.
Ara yaklaşma
[değiştir | kaynağı değiştir]Ara yaklaşma, ilk yaklaşma ile son yaklaşma safhaları arasında yer almaktadır. Bu safha uygulanırken dikkat edilen en önemli unsur, uçağın son yaklaşmadaki alçalma için hazırlanması amacıyla düz uçuş yapmasını sağlamaktır. Bu safhanın uzunluğu optimum 10 NM, minimum 5 NM, maksimum 15 NM olabilmektedir.
Son yaklaşma
[değiştir | kaynağı değiştir]
Son yaklaşmada iniş için alçalma tamamlanır. Bu safha son yaklaşma noktası ile başlar, pas geçme noktasında ise biter.
Havacılık telsiz terminolojisinde bu safha "final" olarak kullanılmaktadır.[2]
Pas geçme
[değiştir | kaynağı değiştir]Pas geçme, herhangi bir anormal durum için her aletli yaklaşma usulünde planlanır ve başlangıç noktası olarak belirlenen pozisyonda, o yaklaşma usulü için hesaplanmış OCA/H (Obstacle Clerance Altitude /Height - Maniadan Korunmuş İrtifa/Yükseklik) değerinin altında bir seviyeden başlatılamaz. Pas geçme safhasının sonunda belirli bir irtifa/yüksekliğe ulaşıldığında, safha sona erer ve uçak bir başka yaklaşma usulüne başlar ya da belirlenmiş bir bekleme paternine girer veya uçuşun yol safhasına geçer.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Devlet Hava Meydanları İşletmesi" (PDF). 20 Haziran 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.
- ^ "Web Arşiv". 9 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.