Baumol-Tobin modeli
Baumol-Tobin modeli, işlem güdüsü ile para talebinin reel gelir ile fiyatlar genel düzeyi arttıkça artarken, nominal faiz oranları arttıkça azalmasını açıklayan ve William Baumol (1952) ile James Tobin (1956) tarafından geliştirilen yaklaşımdır. Bu model para talebi için yapılan işlemleri kuramsal stok yaklaşımıyla açıklamaktadır. Nakit yöneticileri (bireysel veya kurumsal) nakit stoklarını ve diğer faiz kazanan varlıkların stoklarını yönetmek zorundadır. Amaç, kârlarını maksimize eden (veya maliyetlerini minimize eden) nakit ve diğer faiz kazanan varlıklar arasındaki optimal transfer sayısını bulmaktır.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Dornbusch, Rüdiger; Fischer, Stanley (1990). Macroeconomics (5. bas.). New York: McGraw-Hill. ss. 354-362. ISBN 0-07-017787-2.
 | Ekonomi veya finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |