Velomobil

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Üç-tekerlekli Velomobil

Velomobil, velomobiel, velo veya bisiklet araba, aerodinamik yarar ve/veya hava şartlarından ve çarpışmalardan korunmak için kapalı, insan gücüyle çalışan araçtır (HPV).[1] Yaslanmalı bisikletlere, pedallı go-kart lara ve üç tekerlekli bisikletlere benzer ancak (aerodinamik veya hava koşullarına karşı koruyucu kabuk) ile birlikte tam kaportası vardır.

Genellikle streamliner olarak adlandırılan iki tekerlekli, yarış veya hız rekorları için özel olarak üretilmiş araçlarla karıştırılmamalıdırlar. Streamliner'lar birçok hız ve mesafe rekoru kırdı.[2] Üç veya daha çok tekerleğin kullanılması, yardımsız durma ve harekete geçme yeteneği, daha iyi dengesi, çapraz rüzgar kullanımı vb. gibi yararları olmasına rağmen üç veya daha çok tekerleğin ek tekerleklerin sürüklenmesinden ve yüzey temas noktalarından dolayı aerodinamik dezavantajları olduğuna dair de tartışmalar vardır.[3] Pratikte yine de velomobiller performansta iki tekerlekli kuzenlerine yakın olmaya devam etmektedir.[4]

Birkaç velomobil üreticisi vardır, bazıları da ev yapımıdır. Bazı modellerde operatörün başı açıktadır; bu, muhtemelen havaya daha fazla maruz kalma ve daha az aerodinamik olma dezavantajıyla birlikte operatöre engelsiz görüş, işitme ve biraz soğutma sağlama yararı vardır. Tam kapalı makineler, ısı veya nem sorunlarının yanı sıra potansiyel gürültü sorunlarından da zarar görebilir.

Velomobilin tipik aktarma organı,[5] bisiklete veya yaslanmalı bisiklete benzemez. Bir veya daha çok aynakolu içeren ön orta göbek ve arka vites değiştiriciyi kapsar. Velomobil biçimine bağlı olarak, zinciri yönetmek ve korumak için tahrik dizisi boyunca herhangi bir sayıda avara kasnak ve chaintubes[6] olabilir. Velomobillerin çoğunun tanımlayıcı özelliklerinden biri zincir ve aktarma organları bileşenlerinin hava şartlarından ve yoldan korunmasıdır.

Elektrik destekli velomobiller[değiştir | kaynağı değiştir]

Sinclair C5

Bazı velomobiller, elektrik yardımı sağlamak için dönüştürüldü. Elektrik desteği, sürücünün bacak kası çabasına yardımcı olmak için küçük bir bataryayla çalışan elektrikli tahrik sisteminin sağlandığı anlamına gelir.

Elektrikli destekli tahrik motorlarının çoğu dişli göbek motorları (eZee, Heinzmann, Bafang, BMC, vb. gibi) ve doğrudan tahrikli göbek motorları (Crystalyte, BionX, 9Continent vb) arka tekerlekte tekerlek içi tasarımlıdır ama (Sunstar, Cyclone, Ecospeed vb.) ortadan tahrikli üniteler, Quest, Strada ve Mango gibi tek taraflı arka tekerleğe takılan veya Velayo’daki gibi önden çekişli velomobil modellerinde tasarım kısıtlamaları nedeniyle veya zincir tahrikinin veya dahili dişli göbeklerin (örn. Rohloff 14 hızlı göbek) çoklu hızlarını kullanarak daha iyi verimlilik sağlanması nedeniyle de kullanılır.

Bir elektrikli destek ünitesi velomobilere ekstra ağırlık katarken,[7] özellikle yokuş tırmanışları ve dur-kalk trafiği sırasında sağladığı esneklik ile biraz dengelenir. Velomobillerin çok daha iyi aerodinamiği nedeniyle, velomobildeki benzer elektrikli destek ünitesi ve benzer bir batarya, dik bisikletlere veya taraflı yaslanmalı bisikletlere kıyasla gidilecek menzili yaklaşık %50 ila %100 artırabilir.

RACV Energy Breakthrough ve Fraser Coast Technology Challenge gibi etkinliklerde, elektrikli ve diğer hibrit motorlu velomobillere ayrılmış tüm kategoriler vardır.

"Bisiklet" in yasal tanımı genellikle velomobilleri içerir, ancak elektrik destekli bisikletleri kapsayan yasalar ülkeler arasında ve genellikle bir ülke içinde ve hatta bir bölgedeki şehirler arasında büyük ölçüde farklılık gösterir. Örneğin, belirli bir araç bir bölgede "bisiklet", başka bir alanda "düşük hızlı pedal destekli bisiklet" ve üçüncüsünde ise "moped" olabilir. Benzer şekilde, 3 tekerlekten 4 tekerleğe geçmek, tamamen aynı olan bir aracın kategorisini değiştirebilir. Değişen muamelenin bir nedeni, birçok yasanın güç destekli velomobillerin yaygın kullanımından daha eski olması ve bu nedenle yasaların bu tür araçları dikkate alacak şekilde yazılmamış olmasıdır. Bazı bölgelerde kanunlar, güç destekli velomobilleri içerecek ve muameleyi yakın kanunlarla uyumlu hale getirecek şekilde yeniden yazılıyor.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Velomobil imalatçıları[değiştir | kaynağı değiştir]

Harici video
YouTube'da "What is a Velomobile?", Saukki - The Velomobile Channel, 2019
YouTube'da "What is a Velomobile?", All Things Bike with Fred Thomas, 2018

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Frederik Van De Walle. The Velomobile as a Vehicle for more Sustainable Transportation 11 Nisan 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. ISSN 1651-0194, Retrieved on 23 November 2007.
  2. ^ "records". 10 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  3. ^ "A good discussion on bicycle wheel aerodynamics is here". 3 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  4. ^ "velomobiles continue to be close to their 2 wheel cousins in performance". 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  5. ^ "typical drive train". 23 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  6. ^ "chaintubes". 1 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  7. ^ "velomobile electric leiba X stream (IUT Aisne)". 17 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Velomobil&oldid=31802398" sayfasından alınmıştır