Siyasi etkililik
Siyasi etkililik, vatandaşların hükûmeti değiştirme yeteneklerine olan güvenleri ve siyasi işlerin anlaşılabilip etkilenebileceğine olan inançlarıdır. Genellikle anketlerle ölçülmekte olup sivil toplumun daha geniş sağlığı için bir gösterge olarak kullanılmaktadır.
Terim[değiştir | kaynağı değiştir]
Siyasi etkililik kavramı, Angus Campbell, Gerald Gurin ve W. E. Miller tarafından 1952 Amerika Birleşik Devletleri başkanlık seçimlerinde seçmenlerin davranış ve tutumlarının analiz edilmesi sırasında tanıtılmıştır ve "bireysel eylemlerin siyasi süreç üzerinde etkisi olduğu veya olabileceği hissi" olarak tanımlanmıştır.[1]
Siyasi etkililik iki türde incelenir: içsel etkililik (siyaseti anlayabilme ve bu nedenle siyasete katılabilme inancı) ve dışsal etkililik (hükûmetin taleplere cevap vereceği inancı).[2]
Siyasi etkililik, "siyasi katılım için bir önkoşul olarak görülür ve demokratik toplumlarda önemli bir toplumsal özellik olarak kabul edilir."[3]
İfade yolları[değiştir | kaynağı değiştir]
Vatandaşların siyasi etkililiklerini ifade etmeleri için birden fazla yol vardır: medya aracılığıyla, protesto hakkına sahip olarak, dilekçe oluşturarak ve özgür ve adil seçimlere sahip olmak suretiyle. Vatandaşın kendi ülkesinde güçsüz hissetmesi, siyasi sinizm veya açık şiddet gibi yan etkilere neden olabilir, bunlar toplumda düşük siyasi etkililik durumunun yan etkileridir. Vatandaşların siyasi etkililikleri ayrıca sosyal medya platformları aracılığıyla çevrimiçi olarak da ifade edilebilir, çünkü "medya kullanımı - özellikle haber tüketimi - etkililik, kamu işleri bilgisi ve vatandaşlık katılımını artırır".[4]
Etkililik hissi, sosyal ve siyasi yaşama katılım ile yüksek düzeyde ilişkilidir; ancak, yapılan çalışmalar halkın hükûmete veya siyasi liderlere olan güveni ile oy verme arasında bir ilişki göstermemiştir. Siyasi etkililik, politika tercihlerinde kutuplaşmaya neden olduğu bulunmuştur. Göreceli olarak yüksek etkililiğe sahip insanların ideolojik yönelimleriyle daha uyumlu ve daha aşırı politika tercihleri ifade ettiği; düşük etkililiğe sahip insanların ise daha ılımlı politika tercihleri ifade etme eğiliminde olduğu görülmüştür. Bu sonuçlar deneysel ve gözlemsel çalışmalarda elde edilmiştir.[5] Etkililik genellikle yaş ilerledikçe artar.
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Campbell, A., Gurin, G., & Miller, W. E. (1954). The voter decides. Row, Peterson, and Co.
- ^ Multiple Indicators in Survey Research: The Concept "Sense of Political Efficacy", George I. Balch, Political Methodology, Vol. 1, No. 2 (Spring 1974), pp. 1–43
- ^ Thomas Karv, Marina Lindell, and Lauri Rapeli. How Context Matters: The Significance of Political Homogeneity and Language for Political Efficacy 22 Mart 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Scandinavian Political Studies, 27 July 2021
- ^ Ognyanova, Katherine; Ball-Rokeach, Sandra J. (30 Ocak 2015), Robinson, Laura; Cotten, Shelia R.; Schulz, Jeremy (Ed.), "Political Efficacy on the Internet: A Media System Dependency Approach", Studies in Media and Communications (İngilizce), Emerald Group Publishing Limited, 9, ss. 3-27, doi:10.1108/s2050-206020150000009001, ISBN 978-1-78441-454-2, 1 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 7 Ekim 2022
- ^ Sulitzeanu-Kenan, r. & E. Halperin. 2013. Making a Difference: Political Efficacy and Policy Preference Construction. British Journal of Political Science 43(2): 295-322.