Santimantalizm
Santimantalizm (Fransızca: Sentimentalisme), ahlaki yaşamın ölçütü olarak duyguyu öne alan öğretilerin genel adıdır. 1750'li yıllarda rasyonalizmin düşüşe geçmesiyle Batı Avrupa edebiyat ve sanatında ortaya çıkan akımdır. İdeale ulaşırken mantık yerine içten ve doğal duygular kullanılır. İnsan deneyim ve duyguları doğa tasvirleriyle bir bütün halinde betimlenir. Sıradan insanın zengin iç dünyasına ilgi duyulur. Eserlerin ana temasını genelde aşk, arkadaşlık, üzüntü ve sıkıntı konuları oluşturur. İnsanın iç dünyasına duyulan ilginin psikolojinin temellerini attığı söylenir.
Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]
Santiman - duygu kelimesi ilk olarak Laurence Sterne in "Duygusal Seyahat" romanından alınmıştır. Dünya edebiyatında ilk Santimantalizm örneğini yaratan Samuel Richardson Bu akımın ilk yaratıcıları James Thompson, Edward Yugg, Oliver Goldstein ve Thomas Gray'dir . Blood Cell Berkeley ve Yum'un yaratıcıları öznel idealizmin konusuydu.
Santimantalizm, XVIII yüzyılların 50-60'ında, feodalizme karşı mücadele yıllarında İngilterede ortaya çıkmıştır. On sekizinci yüzyılda, Avrupa ülkelerinin ortak bir politik ve kültürel ilerleme isteği vardı. Çünkü bu yüzyılda burjuvazi İngiltere'de kazandı ve Fransa, Almanya, İtalya ve İspanya'da yeni sosyo-ekonomik ilişkiler ortaya çıktı. İlk duygusal çalışma, Richard'ın “Sir Charles Grandison'un hikayesi” adlı romanıdır. Jürinin önde gelen sözcüsü Oliver Goldstorm da Richard'ın yaratıcılığından etkilendi.
Ortak özellikleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Santimantal edebiyatta, Tanrı, maneviyat, aile mutluluğu, aşk sevginin, doğa hakkında sanatsal-felsefi fikirler yaygın olarak kabul edilmiştir. Bir insanın duygularını ve duygularını tanımlaması doğanın tarifinde çok etkileyiciydi. Duygusallığın fikir-estetik prensipleri, fikir-sanatsal alaycılığından farklıdır. İşbu nedenden dolayı klasisizm, santimantaliz duygusunun yerini aldı.
Dünya edebiyatındaki ilk santimantalizm örneği[değiştir | kaynağı değiştir]
.jpg)
Nikolay Mikhailoviç Karamzin (Rusça: Никола́й Миха́йлович Карамзи́н; d. 12 Aralık 1766 - ö. 3 Haziran 1826), Rus yazar, şair, tarihçi ve eleştirmen. Rus Devlet Tarihi adlı 12 ciltlik çalışmasıyla tanınmıştır. Bu eseri Rusya'da çok eski devirlerde yaşamış olan kavimlerden Kimmerler, İskitler ve Sarmatlar ile başlar. Karamzin Rusya'daki tutucu akımın kurucusu olarak bilinmektedir.
Dünya edebiyatındaki ilk santimantalizm örneği, Richard Lorenzo'nun "Clarissa" ve "Pamela" romanları, lirik-duygusal düşünceler, psikolojik gerginlik ve sarsıntılar, karışık aşk çizgilerini kapsayan öykülerinden geliyor. İyi kalpli bir adam olan Grandison, içtenlikle hareket ediyor ve düşüncelerini bırakmıyor. Onu seven kızlardan hangisine duygularını yönlendirmeye istekli olacağını belirleyemiyor. "Pamela veya Onur Derecesi"nde Richardson, terkedilmiş kişilerin üzüntüsüne, inatçılığına, ahlaki ve manevi saflığına karşı oldu.
