Menzil Bekçisi
Menzil Bekçisi ya da İstasyon Şefi[1] (Rusça: Станционный смотритель) Aleksandr Puşkin tarafından kaleme alınmış ve 1831 yılında dört diğer hikâye ile birlikte Biyelkin Hikâyeleri adlı kitabı içerisinde yayınlanmış bir öyküdür.[2]
Konu[değiştir | kaynağı değiştir]
Hikaye, bir nevi postane müdürü olan menzil bekçisinin zorlu hayatının anlatılması ile başlar. Anlatıcının ağzından onu taşrada yola düşüren gezilerden birisi anlatılır. Bu gezilerden birinde bir posta istasyonuna gelen anlatıcı, buradaki düzen ve dekorasyondan etkilenir. İstasyonun duvarında incilde aktarılan hayırsız oğul hikâyesinin bir tablosu da bulunmaktadır.
Buradaki menzil bekçisi, anlatıcıya çay ikram eder ve atlarına yem vermek için müsaade ister. Çay, menzil bekçisinin kızı olan güzeller güzeli Dunja tarafından servis edilir. Dunja ile sohbet eden anlatıcı, ayrılmadan önce onu öper. Öte yandan ayrılmak zorunda olduğu için de üzülmektedir.
Aradan 3 yıl geçmiştir ve anlatıcı Dunja'yı hala unutamamaktadır. Posta istasyonuna doğru yola koyulan anlatıcı, istasyonun bakımsız olduğunu fark eder. Yaşlı menzil bekçisi de eskisi gibi değildir. Ona kızı Dunja'yı sorar, ancak yaşlı adam kızının sağlığının nasıl olduğunu bilmediğini söyler.
Anlatıcının ilk ziyaretinden bir süre sonra, postaneye Minsky adında bir yabancı gelmiştir. Menzil bekçisi ona yeni atlar hazır olana kadar beklemesi gerektiğini söyler. Bu süre zarfında bekçinin kızını gören Minsky, ondan hoşlanır. Posta istasyonunda hastalandığından burada Dunja tarafından gece gündüz bakılır. Minsky artık iyileştiğinde, Dunja'ya onu arabasıyla kasabaya götürmeyi teklif eder. Dunja tereddüt etse de, babası onu teşvik eder. Ancak Minsky aslen hiç hasta olmamıştır ve esasen Dunja'yı kaçırmak için planlar yapmaktadır. Yaptığı hatanın farkına varan menzil bekçisi artık çaresizdir ve Minsky'nin izinden Sankt-Petersburg'a kadar gider. Ancak kızını göremeden geri dönmek zorunda kalır.
Menzil bekçisinin hikâyesini dinledikten yıllar sonra, anlatıcı bir kez daha köye döner. Menzil bekçisi çoktan vefat etmiştir. Bir çocuk ona mezarı gösterir. Anlatıcı, gördüklerinin şimdiye kadar gördüğü en ıssız mezarlık olduğunu ve buraya gelmek için harcadığı para için pişman olduğunu söyler. Ona mezarı gösteren çocuk, geçenlerde aynı mezarın çocuklu bir kadın tarafından bir arabayla gelerek ziyaret edildiğini aktarır. Bu kadın iyi giyimli ve güzeldir. Menzil bekçisinin mezarını bulmuş ve başında ağlamıştır. Anlatıcı, bu sayede Dunja'nın babasının mezarını ziyaret ettiğini anlar.
Yan bilgiler[değiştir | kaynağı değiştir]
1940 yılında çekilen Der Postmeister adlı Alman filmi kısmen Puşkin'in hikâyesinden esinlenerek çekilmiştir.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Puşkin, Müteveffa İvan Belkin'in Hikâyeleri (Türkçesi: Hazal Yalın) (İstanbul 2018)
- ^ Aleksandr Puşkin, Tüm Öykü ve Romanlar (Çevirmen: Ataol Behramoğlu) (İstanbul 1990), S. 107-122.