Mbaqanga

Mbaqanga
Müzikal kökenleri	Marabi Kwela
Kültürel kökenleri	1960'ların başı, Güney Afrika

Mbaqanga (Zuluca telaffuz: [mɓaˈǃáːŋa]), günümüzde dünya çapında müzisyenleri etkilemeye devam eden kırsal Zulu kökenli bir Güney Afrika müziği tarzıdır. Tarz, 1960'ların başında ortaya çıktı.

Tarih

Tarihsel olarak, 1913 Arazi Yasası ve Grup Alanları Yasası (1950) gibi yasalar, başlangıçta siyah Güney Afrikalıların farklı kabile topluluklarından kaynaşmasını engelledi ve sonuç olarak çoğu siyah yerli müzik sanatçısının kabile sınırlarının ötesinde tanınmasını neredeyse imkansız hale getirdi. Mbaqanga müzik türü bu süre zarfında (1960'lar) gelişti ve bu güne kadar büyük plak şirketlerinin çoğu, kendi materyallerine katkıda bulunan çok az siyah sanatçıya sahip beyaz şirketlerdi.

Zulu'da mbaqanga terimi, günlük bir mısır unu lapası anlamına gelir. Mbaqanga meraklıları çoğunlukla pleb, metropolitan Afrika caz meraklılarıydı. Birçoğunun şehre yerleşmesine izin verilmedi, ancak kırsal alanda yaşamlarını sürdüremediler. Mbaqanga onlara temel bir müzikal ve ruhsal destek verdi; onların "müzikal günlük ekmeği" idi.

Mbaqanga müzisyenleri çok az para aldı. Örneğin, en tanınmış mbaqanga şarkıcılarından biri olan Simon "Mahlathini" Nkabinde (ve muhtemelen en ünlü mbaqanga "inleyen", takma adı "Soweto aslanı"), fakir durumunda hayatını kaybetti. Bu kısmen, Mahlathini'nin işaret ettiği gibi, Güney Afrikalı siyah müzisyenlerin yurtiçinde ve yurtdışında sömürülmesinden kaynaklanıyordu. 1960'ların Mbaqanga grupları da yerel radyo istasyonlarında yayın yapmayı zor buldular ve izleyicileri çekmek için plak mağazalarının dışında performans sergilemek zorunda kaldılar.

Mbaqanga, 1960'larda Güney Afrika shebeens'lerinde (Alkollü içeceklerin lisanssız olarak satıldığı yasadışı bir bar veya kulüp) gelişti. Batılı enstrümanların kullanımı mbaqanga'nın Güney Afrika caz versiyonuna dönüşmesine izin verdi. Müzikal olarak, ses batı enstrümantasyonu ve Güney Afrika vokal tarzı arasında bir karışımı işaret ediyordu. Birçok mbaqanga bilgini, bunun marabi ve kwela arasındaki bir koalisyonun sonucu olduğunu düşünüyor . Hükûmetin sponsor olduğu Güney Afrikalı turist web sitesi mbaqanga'yı "Marabi'nin döngüsel yapısı ... üstüne atılmış Amerikan büyük bandının ağır bir parçası" olarak tanımlıyor. Mbaqanga ayrıca ayrılmış bir ülkede siyah beyaz etkileşimi için çok erken bir forum sağladı. Sonuç olarak, beyaz milliyetçi hükûmet, Sophiatown gibi mbaqanga'yı destekleyen ilçeleri yerle bir ederek bu hayati dönemi sona erdirdi.

Bu tür, Güney Afrika Yayın Kurumu bünyesindeki istasyonların radyo oynamasının bir sonucu olarak popülerlik kazandı. İlk sanatçılar arasında Miriam Makeba, Dolly Rathebe ve Letta Mbulu vardı . Mbaqanga, 1980'lerde yerini bubblegum olarak bilinen Güney Afrika pop müziğine bırakana kadar popülerliğini sürdürdü. Bubblegum, mbaqanga'dan oldukça etkilenen bir türdür. Kalan birkaç mbaqanga grubundan biri ise The Cool Crooners. Bu grup, sonunda birleşen iki rakip grup arasındaki bir koalisyondan oluşuyor: The Cool Four ve The Golden Delicious Rhythm Crooners.

Oluşumu

1950'lerin ortalarında, gelişen yerli Güney Afrika müziği, kitlesel olarak büyüyen kentsel nüfusa artan erişimi göz önüne alındığında popülerlikte patladı. Tipik bir bölge, 1930'lardan beri siyah bir kentsel yaşam tarzı sunan Johannesburg yakınlarındaki Sophiatown ilçesiydi. Sophiatown ve Alexandra, siyahların mülk sahibi olabileceği ender "serbest" bölgelerdi. Johannesburg'un şehir merkezine olan yakınlığı, Sophiatown'u yeni müzik caddelerini keşfetmeye istekli sanatçılar için çekici hale getirdi. Bölge hızla gelişen siyahi müzik kültürü için önemli bir tohum yatağı haline geldi. Ancak Sophiatown sakinleri zorla Johannesburg dışındaki Soweto gibi yeni kurulan ilçelere götürüldüğünde, bu dönem sona erdi.

Mbaqanga'nın en eski yenilikçilerinden biri, beş ev işçisinden oluşan bir grup olan Makgona Tsohle Grubuydu. Mbaqanga, buğulanmış mısır ekmeği, kaynaşmış marabi ve kwela etkileri için bir Zulu kelimesi. Marabi'nin döngüsel yapısı, Zulu ındlamu gibi geleneksel dans stilleriyle birleşti ve big band swing ile birleşti. Indlamu girişi "Afrika stomp" tarzına dönüştü, müziğe özellikle Afrika ritmik bir dürtü verdi ve yeni izleyicileri için oldukça karşı konulmaz hale getirdi

Başarılı Gallo Plak Şirketi tarafından Afrika prodüksiyon müdürü olmaya ikna edilen Rupert Bopape, Makgona Tsohle Band müzisyenlerini Mahlathini ve yeni bir kadın koro olan Mahotella Queens ile bir araya getirdi. Bu, mbaqanga'nın gerçekten yükseldiği zamandı - veya daha spesifik olarak, "vokal mbaqanga" (daha sonra simanje-manje veya mgqashiyo olarak adlandırıldı ). Mahlathini ve Mahotella Queens'e ek olarak, Miriam Makeba, Dolly Rathebe ve Letta Mbulu (50'li yıllarda marabi yıldızları olarak başlamışlardı) gibi şarkı söyleyen yıldızlar, Dark City Sisters ve Soul Brothers gibi geniş bir hayran kitlesi yarattı. Kardeşler . Diğer mbaqanga müzisyenleri arasında Simon Baba Mokoena ve 1998'de ölümüne kadar başarılı bir solo kariyer için 1990'da Makgona Tsohle Band'den ayrılan West Nkosi yer aldı.

Uluslararası popülerlik

2017'de resmedilen Mahotella Queens grubu, geleneksel mbaqanga sesini benimseyerek uluslararası bir başarıya imza attı.

Batı pop, soul ve diskonun Güney Afrika'ya etkisi nedeniyle Mbaqanga'nın popülaritesi 1970'lerde azaldı. Göçmen emekçiler artık gündemde olmak istemedikleri için halka açık performanslar azaldı. Ek olarak, izleyiciler daha şehirli dil, vokal ve enstrümantal tarzlar aradılar. Ancak 1983-1986 arasında yeniden canlandırıldı. Talihin tersine dönmesi, kısmen Paul Simon'ın Graceland albümüne (1986) Güney Afrika müziğini dahil etmesi ve sonraki turundan kaynaklanıyordu. Mahlathini ve Mahotella Queens'in Fransa'daki festivallerde ve Nelson Mandela'nın 1988'de Londra'daki Wembley Stadyumu'ndaki 70. doğum günü konserinde gösterileri ("beyaz Zulu" olarak anılan Johnny Clegg ) geri dönüşün sinyalini verdi. Bu tarzdan etkilenen beyaz Güney Afrikalı müzisyenler arasında şarkıcı söz yazarı Robin Auld'du [1] . Deneyimli Afrikaans piyano akordeoncu Nico Carstens, Viva Madiba ile boereqanga hiti yaptı.

Mbaqanga, 1980'lerde baskın müzik türü olarak tamamen yerini 'bubblegum' adı verilen yeni bir kentsel türle değiştirdi. Bir Afro-dans popu olan Bubblegum, esas olarak mbaqanga ve diğer popüler Afrika tarzlarından etkilenmiştir. 1976'da televizyonun piyasaya sürülmesiyle, bu müzik türü tüm etnik gruplarda müzik olarak tanıtıldı. Müziğe doğru gelenekselden daha kentsel bir hareketin temsili olarak nitelendirilen Bubblegum türünde, Chico Twala [2], Yvonne Chaka Chaka ve Brenda Fassie dahil olmak üzere birçok başarılı müzisyen vardı. Mbaqanga'nın bubblegum'a türetilmesi kwaito'nun gelişimine büyük katkıda bulundu .

Mahotella Queens ve Soul Brothers dahil olmak üzere birçok mbaqanga eylemi bugün hala kaydediliyor ve performans gösteriyor. Mbaqanga ayrıca dünya çapındaki müzisyenleri etkilemeye devam ediyor. Örneğin, Norveçli grup Real Ones, 2003 albümleri This is Camping'de "All the Way Back (Shades of Mbaqanga)" adlı bir anma parçası dahil etti.