Marie Alfred Cornu

Marie Alfred Cornu
Marie Alfred Cornu
Doğum	6 Mart 1841; Orléans
Ölüm	12 Nisan 1902 (61 yaşında); Romorantin
Ödüller	Rumford Madalyası (1878)
Kariyeri
Önemli öğrencileri	Albert Michelson

Marie Alfred Cornu (Fransızca: [kɔʁny] ; 6 Mart 1841 – 12 Nisan 1902), Fransız fizikçidir. Fransızlar tarafından genellikle Alfred Cornu olarak anılır.

Cornu, Orléans'ta François Cornu ve Sophie Poinsellier'in oğlu olarak dünyaya geldi.^[2] École Polytechnique ve École des mines'te eğitim gördü. 1866'da Émile Verdet'in ölümü üzerine Cornu, 1867'de Verdet'in halefi oldu ve hayatı boyunca kaldığı École polytechnique'de deneysel fizik profesörü oldu. Fiziksel bilimin diğer dallarında da çalışmış, örneğin Jean-Baptistin Baille ile yaklaşık 1870'de Cavendish'in yerçekimi sabiti G'yi belirleme deneyinin tekrarını üstlenmiş olsa da, orijinal çalışması esas olarak optik ve spektroskopi ile ilgiliydi. Özellikle, Hippolyte Fizeau'nun ışık hızını ölçmek için kullandığı yöntemin bir kopyasını gerçekleştirdi, cihazda sonuçların doğruluğuna büyük ölçüde katkıda bulunan çeşitli iyileştirmeler getirdi. Bu başarı ona 1878'de Lacaze ödülünü, Fransız Bilimler Akademisi üyeliğini (l'Académie des sciences) ve İngiltere'deki Royal Societynin Rumford Madalyasını kazandırdı. 1892'de İsveç Kraliyet Bilimler Akademisi üyeliğine seçildi. 1896'da Fransız Bilimler Akademisi'nin başkanı oldu. Cornu, 1897-1899 yılları arasında Fransız astronomi topluluğu Société Astronomique de France'ın (SAF) başkanıydı.^[3] 1899'da, Sir George Stokes'un jübile anma töreninde, Cambridge'de Rede öğretim görevlisiydi, konusu ışığın dalga teorisi ve modern fizik üzerindeki etkisiydi ve bu vesileyle üniversite tarafından kendisine D.Sc. unvanı verildi. 12 Nisan 1902'de Romorantin'de öldü.^[4]

Fresnel'in yakın alan kırınım modelindeki ışık yoğunluklarının hesaplanması için grafiksel bir cihaz olan Cornu spiraline ismi verilmiştir. Spiral (veya klotoid), yolların geometrik tasarımında da kullanılır. Cornu depolarizatörüne de onun adı verilmiştir.

Cornu, çeşitli çizgi-uzay kırınım ızgaraları teorisini geliştirdi.^[5]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Loyd S. Swenson, Jr., The Ethereal Aether, University of Texas Press, 2013.
^ Thomas R. Williams, Virginia Louise Trimble, Thomas A. Hockey, Katherine Bracher, Jordan D. Marché, F. J. Ragep, JoAnn Palmeri, Richard A. Jarrell, Marvin Bolt (2009). The Biographical Encyclopedia of Astronomers. Springer Publishing. ISBN 978-0-387-31022-0. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2012.
^ "Bulletin de la Société astronomique de France, 1911, vol. 25, pp. 581-586". 23 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2023.
^ Chisholm 1911.
^ Hettrick, Michael C. (1986). "Varied Line-Space Gratings: Past, Present And Future". Diffraction Phenomena in Optical Engineering Applications. SPIE. 0560: 96-108. doi:10.1117/12.949620. 2 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2023.

Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Cornu, Marie Alfred". Encyclopædia Britannica. 7 (11. bas.). Cambridge University Press.

[1] Loyd S. Swenson, Jr., The Ethereal Aether, University of Texas Press, 2013.

[2] Thomas R. Williams, Virginia Louise Trimble, Thomas A. Hockey, Katherine Bracher, Jordan D. Marché, F. J. Ragep, JoAnn Palmeri, Richard A. Jarrell, Marvin Bolt (2009). The Biographical Encyclopedia of Astronomers. Springer Publishing. ISBN 978-0-387-31022-0. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2012.

[BSAF1911-3] "Bulletin de la Société astronomique de France, 1911, vol. 25, pp. 581-586". 23 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2023.

[FOOTNOTEChisholm1911-4] Chisholm 1911.

[5] Hettrick, Michael C. (1986). "Varied Line-Space Gratings: Past, Present And Future". Diffraction Phenomena in Optical Engineering Applications. SPIE. 0560: 96-108. doi:10.1117/12.949620. 2 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2023.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]