Katolik okulu
Katolik okulları, Katolik Kilisesi ile birlikte yönetilen okul öncesi, ilk ve orta eğitim kurumlarıdır. 2011 itibarıyla Katolik Kilisesi dünyanın en büyük dini, sivil toplum okul sistemini işletmektedir.[1] Kilise, 2016 yılında 43.800 ortaöğretim okulunu ve 95.200 ilkokulu destekledi.[2] Okulların müfredatlarında seküler konuların yanı sıra dini eğitime de yer veriliyor.
Arkaplan[değiştir | kaynağı değiştir]
Avrupa, Kuzey Amerika, Avustralya ve Yeni Zelanda'da Katolik okullarının kurulmasındaki ana tarihsel etken İrlandalı göçüydü. Tarihsel olarak, Avrupa'da Katolik okullarının kuruluşu, 1558-63'teki Elizabeth Dönemi Dini yerleşimlerinde İngiltere Kilisesi'nin kurulmasının ardından çeşitli mücadelelerle karşılaştı. Bu dönemde Katolik karşıtlığı, Katolikleri geleneklerini korumak için modern Katolik eğitim sistemleri oluşturmaya teşvik etti. Daha sonra 1782 tarihli Yardım Yasaları ve 1829 tarihli Katolik Kurtuluş Yasası, İngiltere'de Katoliklere açıkça ibadet etme olanağı verdi ve Kilise tarafından hayır kurumları oluşturma olanağını artırdı.[3] Bu; okullar, hastaneler, yetimhaneler, ıslahevleri ve çalışma evleri kuran çok sayıda yerli dini cemaatin gelişmesine yol açtı.[3]
Amaç[değiştir | kaynağı değiştir]
Katolik okulları, Hristiyanların gelişimine odaklanmaları bakımından devlet okullarından farklıdır. Liderler, öğretmenler ve öğrenciler Kilise ve okul tarafından koyulan dört temel kurala odaklanmalıdır. Buna okulun Katolik kimliği, yaşam ve inançla ilgili eğitim, yaşam ve inancın kutlanması, eylem ve toplumsal eşitlik dahildir.[4]
Hristiyanlığa bağlı diğer kurumlar gibi Katolik okulları da genellikle mezhebe bağlı değildir; din veya mezhep mensubiyeti, cinsiyet, ırk, etnik köken veya milliyet ne olursa olsun, kabul veya kayıt gereklilikleri ve yasal belgeler ile kurallar ve yönetmeliklerin sunulması koşuluyla herkesi kabul ederler. Verimli bir okul hayatı için kurallara uyulur. Bununla birlikte, Katolik olmayanların (Hristiyan olsun ya da olmasın), özellikle dini nitelikteki zorunlu faaliyetlere katılmaları veya bunlardan muaf tutulmaları gerekebilir. Bunlar sosyal kapsayıcılık ruhuna uygundur.[5][6]
Dini eğitim[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana ders olarak din eğitimi bireylerin kendilerini "entelektüel, fiziksel, sosyal, duygusal ve tabii ki ruhsal olarak" geliştirecekleri müfredatın hayati bir unsurudur.[7] Eğitim aynı zamanda şunları da içerir: "Okul topluluğunun ayin ve ibadet yaşamının okulun dini boyutunun farklı fakat tamamlayıcı yönü."[7] Katolik okullarında öğretmenler, Episkopos ve Müfettiş tarafından sağlanan bir Din Eğitimi Programı uygulamaktadır. Öğretmen Papaz ve dolayısıyla Episkopos, Din Eğitimi Derslerinin planlanmasına ve öğretilmesine katkıda bulunur.
Katolik eğitimi pozitif bir doğurganlık faktörü olarak tanımlanmıştır; üniversite düzeyinde ve daha az ölçüde ortaokul düzeyinde Katolik eğitimi, daha yüksek dindarlığın din eğitimine devam etme olasılığının daha yüksek olmasına yol açtığı kafa karıştırıcı etkiyi hesaba katarken bile, daha fazla sayıda çocukla ilişkilidir.[8]
Finansman[değiştir | kaynağı değiştir]
Devlet finansmanı[değiştir | kaynağı değiştir]
Bazı ülkelerde Katolik okulları devlet tarafından finanse edilmektedir. Bunlar devletin yardımına ihtiyaç duyan kurumlardır. Bu, okulları görevlendiren hükûmetin okulların ihtiyaçlarını tamamen veya kısmen nüfustan alınan vergilerle ödediği devlet okullarında da aynıdır. Avustralya Katolik okulları, Avustralya hükûmetinin devlet okullarının yanı sıra Katolik okullarına da destek sağladığı bu kategoriye girmektedir.[9] İskoçya'daki bağımsız olmayan Katolik okulları, kurumların tamamen İskoç Hükûmeti tarafından finanse edildiği bir başka örnektir.
Özel okullar[değiştir | kaynağı değiştir]
Bağımsız okullar olarak da bilinen özel okullar yerel, eyalet veya ulusal hükûmetler tarafından yönetilmez. Bunun yerine öğrencilerini seçebilirler ve devlet okullarının yaptığı gibi hükûmete bel bağlamak yerine, tamamen veya kısmen öğrencilerden alınan öğrenim ücretleri ile finanse edilirler. Öğrenciler ayrıca yeteneklerine bağlı olarak özel okula girmek için burs da alabilirler.[kaynak belirtilmeli]
Gönüllü destekli okullar[değiştir | kaynağı değiştir]
Gönüllü destekli okullar işletme maliyetlerinin büyük bir kısmını yerel yönetim aracılığıyla merkezi hükûmetten alırlar ve öğrencilerden ücret talep etmezler. Diğer okul türlerinin aksine, gönüllü destekli bir okulun sermaye maliyetlerinin yalnızca %90'ı hükûmet tarafından karşılanır. Vakıf, sermaye masraflarının geri kalanını karşılar, okulun arazi ve binalarının sahibidir ve okul yöneticilerinin çoğunluğunu atar. Yönetim organı, merkezi hükûmetin dayattığı kurallara tabi olarak okulu yönetir, personeli istihdam eder ve okula kabul kurallarını koyar. Öğrenciler, dini okullarının kendi inançlarına göre din eğitimi öğretebilmesi dışında ulusal müfredatı takip ederler. İngiltere'de sürdürülen sektör içinde, tüm Katolik okulları ve Hristiyan olmayan inançlara sahip okullar da dahil olmak üzere, ilkokulların yaklaşık %22'si ve ortaokulların %17'si gönüllü olarak desteklenmektedir.[kaynak belirtilmeli]
Uluslararası faydaları[değiştir | kaynağı değiştir]
Yoksulların tercih edilmesi[değiştir | kaynağı değiştir]
Katolik okullar, İkinci Vatikan Konsili tarafından yoksulları önceleyen Katolik sosyal öğretimi konusunda müjdelenen değişiklikler yaşamıştır: "Kilise, eğitim hizmetlerini her şeyden önce yoksullara, aile yardımı ve şefkatinden yoksun olanlara, inançtan uzak olanlara ya da yoksullara sunmaktadır.[10] Bu değişiklikler Brezilya, Peru ve Şili'de, katkıların dezavantajlıları ve yoksul bölgelerdeki insanları eğitime dahil ederek "okulda yeni bir yaşama biçimine" yol açtığı örneklere yol açmıştır.
Yüksek katılım ve performans[değiştir | kaynağı değiştir]
Avustralya ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki deneysel kanıtlar, kamu okullarına kıyasla Katolik okullarında eğitim performansının ve katılımın daha yüksek olduğunu gösteriyor. Evans and Schwab (1998) yaptıkları deneyde Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Katolik okullarına devamın liseyi bitirme veya üniversiteye başlama oranını %13 artırdığını bulmuşlardır.[11] Benzer şekilde, Avustralya'da Williams and Carpenter (1990) tarafından özel ve devlet okulları tarafından yapılan önceki sınavları karşılaştırarak gerçekleştirilen bir deney, özel eğitimdeki öğrencilerin tüm eğitimsel, sosyal ve ekonomik göstergelerde devlet okullarındaki öğrencilerden daha iyi performans gösterdiği sonucuna varmıştır.[11]
Kız çocuklarının toplumdaki gelişimi[değiştir | kaynağı değiştir]
Katolik eğitimi, Malta ve Japonya gibi ülkelerde kadınların değişen rollerinde büyük bir etkiye sahip olduğunu göstermiştir. Örneğin, Malta'da kızların Katolik okullarında eğitim görmesi şunları gösteriyor: "...küresel bir toplumda kızların tam gelişimine yönelik kayda değer bağlılığın kanıtı."[10]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Gardner, Roy; Lawton, Denis; Cairns, Jo (2005), Faith Schools, Routledge, s. 148, ISBN 978-0-415-33526-3
- ^ ""Laudato Si"". Vermont Catholic. 8 (4, 2016–2017, Winter): 73. Erişim tarihi: 19 Aralık 2016.
- ^ a b Grace, Gerald; Joseph, SJ O'Keefe (7 Aralık 2007), International Handbook of Catholic Education: Challenges for School Systems in the 21st Century, Springer, ISBN 978-1-4020-5776-2
- ^ "Area 1 – The Faith Community" (PDF). 14 Ekim 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2010.
- ^ Alessi, Scott (April 2014). "Should Catholic schools make exceptions for non-Catholic students?". uscatholic.org. 8 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Scott, Katie (21 Ocak 2015). "Why non-Catholics select Catholic schools". Catholic Herald (Arlington, Virginia). 23 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2024.
- ^ a b Diocese of cairns. "Religious Dimension". 10 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2010.
- ^ Charles F. Westoff, R. G. Potter (2015). Third Child: A Study in the Prediction of Fertility. Princeton University Press. ISBN 9781400876426. Page 239
- ^ Pell, George (2007), "Religion and culture: Catholic schools in Australia", O'Keefe, Joseph (Ed.), International Handbook of Catholic Education Challenges for School Systems in the 21st Century, International Handbooks of Religion and Education, 2, Netherlands: Springer, ss. 835-845, doi:10.1007/978-1-4020-5776-2, ISBN 978-1-4020-5776-2 r eksik
|soyadı1=(yardım) - ^ a b Grace, Gerald; O'Keefe, Joseph (2007), "Catholic schools facing the Challenges of the 21st century: An overview", O'Keefe, Joseph (Ed.), International Handbook of Catholic Education Challenges for School Systems in the 21st Century, International Handbooks of Religion and Education, 2, Netherlands: Springer, ss. 1-11, doi:10.1007/978-1-4020-5776-2, ISBN 978-1-4020-5776-2 r eksik
|soyadı1=(yardım) - ^ a b Francis, Vella (1999), "Do Catholic Schools Make a Difference? Evidence from Australia", The Journal of Human Resources, University of Wisconsin Press, 34 (1), ss. 208-224, doi:10.2307/146308
