Kalsiyum asetat

Kalsiyum asetat
Adlandırmalar
	IUPAC adı Kalsiyum asetat
	Diğer adlar Kalsiyum etanoat; Kalsiyum diasetat
Tanımlayıcılar
CAS numarası	62-54-4; 5743-26-0;
3D model (JSmol)	Etkileşimli görüntü;
Kısaltmalar	Ca(OAc)2
ChEBI	CHEBI:3310;
ChemSpider	5890;
DrugBank	DB00258;
ECHA InfoCard	100.000.492
EC Numarası	269-613-0;
E numaraları	E263 (koruyucular)
PubChem CID	6116;
RTECS numarası	AF7525000;
CompTox Bilgi Panosu (EPA)	DTXSID0020234 ;
	InChI InChI=1/2C2H4O2.Ca/c21-2(3)4;/h21H3,(H,3,4);/q;;+2/p-2;
	SMILES [Ca+2].[O-]C(=O)C.[O-]C(=O)C;
Özellikler
Kimyasal formül	C4H6CaO4
Molekül kütlesi	158,17 g mol−1
Görünüm	Beyaz katı; higroskopik
Koku	Hafif asetik asit kokusu
Yoğunluk	1.509 gr/cm3
Erime noktası	160 °C (320 °F; 433 K) Kalsiyum karbonata ve asetona ayrışır.
Çözünürlük (su içinde)	37.4 gr/100 mL (0 °C) ; 34.7 gr/100 mL (20 °C) ; 29.7 gr/100 mL (100 °C)
Çözünürlük	Metanol ve hidrazinde az çözünür.; Aseton, etanol ve benzende çözünmez.
Asitlik (pKa)	6.3-9.6
Tehlikeler
NFPA 704; (yangın karosu)	1 1 0
Kendiliğinden tutuşma; sıcaklığı	680-730 °C (1256-1346 °F; 953-1003 K)
	Öldürücü doz veya konsantrasyon (LD, LC):
LD50 (medyan doz)	4280 mg/kg (oral, sıçan)
	Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
	Bilgi kutusu kaynakları

Kalsiyum asetat asetik asitin kalsiyum tuzu. Ca(C₂H₃O₂)₂formülü ile ifade edilir. Eski bir ismi kirecin asetatı olarak bilinir. Susuz hali çok higroskopiktir. Bundan dolayı monohidrat formu (Ca(CH₃COO)₂•H₂O) yaygındır.

Üretim[değiştir | kaynağı değiştir]

Kalsiyum asetat, kalsiyum karbonatı veya sönmüş kireci sirkeye batırarak elde edilebilir:

CaCO₃_(s) + 2CH₃COOH_(aq) → Ca(CH₃COO)₂_(aq) + H₂O_(l) + CO₂_(g)

Ca(OH)₂_(s) + 2CH₃COOH_(aq) → Ca(CH₃COO)₂_(aq) + 2H₂O_(l)

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Dale L. Perry (19 Mayıs 2011). Handbook of Inorganic Compounds (Second bas.). Taylor & Francis. s. 84. ISBN 978-1-4398-1461-1. 3 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2016.

[1] Dale L. Perry (19 Mayıs 2011). Handbook of Inorganic Compounds (Second bas.). Taylor & Francis. s. 84. ISBN 978-1-4398-1461-1. 3 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2016.

[1]