Kahkahalar Kralı

Kahkahalar Kralı
The King of the Comedy
Yönetmen	Martin Scorsese
Yapımcı	Arnon Milchan
Yazar	Paul D. Zimmerman
Oyuncular	Robert De Niro; Jerry Lewis; Sandra Bernhard; Diahnne Abbott;
Müzik	Robbie Robertson
Görüntü yönetmeni	Fred Schuler
Kurgu	Thelma Schoonmaker
Stüdyo	Embassy International Pictures
Dağıtıcı	20th Century Fox
Çıkış tarih(ler)i	18 Aralık 1982 (İzlanda); 18 Şubat 1983 (Birleşik Devletler)
Süre	109 dakika
Ülke	Birleşik Devletler
Dil	İngilizce
Bütçe	19 milyon $
Hasılat	2,5 milyon $

Kahkahalar Kralı Martin Scorsese tarafından yönetilen ve Robert De Niro, Jerry Lewis ve Sandra Bernhard'ın oynadığı 1982 Amerikan hicivli kara komedi drama filmidir. Paul D. Zimmerman tarafından yazılan film, ünlülere tapınma ve Amerikan medya kültürü gibi temalara odaklanıyor.^[1]

Filmin çekimlerine 1 Haziran 1981'de New York'ta başlandı ve 1983'te Cannes Film Festivali'nde gösterime sunuldu.^[2]^[3] Film eleştirmenlerden çoğunlukla olumlu eleştiriler aldı, ancak gişede başarısız oldu ve 19 milyon dolarlık bütçesine karşı sadece 2.5 milyon dolar hasılat elde etti.

Özet[değiştir | kaynağı değiştir]

Rupert Pupkin, kariyerini başlatmaya çalışan hevesli ama hayalperest bir stand-up komedyenidir. Başarılı bir komedyen ve talk-show sunucusu olan Jerry Langford ile tanıştıktan sonra, Rupert sonunda "büyük çıkışının" geldiğine inanır. Langford'un programında yer kapmaya çalışır, ancak başta Cathy Long olmak üzere çalışanları ve son olarak da Langford'un kendisi tarafından sürekli reddedilir. Yol boyunca Rupert, Langford ile meslektaş ve arkadaş oldukları ayrıntılı ve saplantılı fantezilere dalar.

Etkilemeyi uman Rupert, Langford'un kır evine davetsiz olarak geldiğinde kendisine eşlik etmesi için Rita'yı davet eder. Langford eve döndüğünde Rupert ve Rita'nın yerleştiğini görünce öfkeyle onlara gitmelerini söyler. Rupert, Langford'un işten çıkarmalarını ve Rita'nın ısrarlarını savuşturmaya devam eder, ta ki Langford sonunda Rupert'a kendisini arayabileceğini söylemesinin tek sebebinin Langford'un ondan kurtulması olduğunu söyleyene kadar. "50 kat daha fazla" çalışacağına yemin eden Rupert sonunda oradan ayrılır.

Reddedilmekten bunalan Rupert, benzer şekilde Langford'a takıntılı bir takipçi olan Masha'nın yardımıyla bir adam kaçırma planı yapar. Rupert fidye olarak Langford'un programının (Tony Randall'ın konuk olduğu) o akşamki bölümünün açılış spotunun kendisine verilmesini ve programın normal şekilde yayınlanmasını talep eder. Kanalın patronları, avukatları ve FBI, program yayınlandıktan sonra Langford'un serbest bırakılacağı anlayışıyla taleplerini kabul eder. Programın çekimleri ve yayını arasında Masha, ailesinin Manhattan'daki evinde bir sandalyeye bantlanmış olan Langford ile "rüya randevusuna" çıkar. Langford onu baştan çıkarma kisvesi altında çözmeye ikna eder ve bu sırada silahı ele geçirir, ancak silahın hatalı saçmalarla dolu oyuncak bir silah olduğunu fark eder. Masha'yı tokatlayarak etkisiz hale getirir ve şehir merkezine kaçar; burada bir dizi televizyon ekranında Rupert'in stand-up gösterisini öfkeyle izler.

Bu arada, Rupert'in gösterisi stüdyodaki seyirciler tarafından çok beğenilir. Gösterisinde sorunlu yetişme tarzını anlatırken bir yandan da içinde bulunduğu koşullara gülmektedir. Rupert daha sonra şov dünyasına girmek için Langford'u kaçırdığını seyirciye itiraf ederek gösterisini kapatır. Seyirciler hala gülmeye devam ederken (bunun hala gösterisinin bir parçası olduğunu düşünerek), Rupert şöyle cevap verir: "Yarın, şaka yapmadığımı anlayacaksınız ve hepiniz deli olduğumu düşüneceksiniz. Ama ben şöyle düşünüyorum: Bir ömür boyu ahmak olmaktansa bir geceliğine kral olmak daha iyidir." Yayını barda Rita'ya gösterdikten sonra, FBI ajanları şakalarından hoşlanmadıklarını söylerken gururla tutuklanmasını kabul eder.

Film, Rupert'ın suçu, altı yıllık hapis cezası ve iki yıl sonra şartlı tahliyesiyle ilgili bir haber bülteni ve "uzun zamandır beklenen" otobiyografisi King for a Night'ın satıldığı vitrinlerin montajıyla sona erer; bu montajda Rupert'ın Langford'u hala arkadaşı ve akıl hocası olarak gördüğü ve şu anda komedi turları ve anılarının filme uyarlanması da dahil olmak üzere birkaç "cazip teklifi" değerlendirdiği belirtilir. Rupert daha sonra canlı izleyicilerin olduğu bir televizyon programı için sahneye çıkar ve bir spiker onu coşkuyla Kahkahalar Kralı olarak tanıtırken Rupert de izleyicilere hitap etmeye hazırlanır. Spiker "Bayanlar ve baylar, Rupert Pupkin" ya da benzer varyasyonları yedi kez tekrarlarken, seyirciler sürekli alkışlar ve Rupert onlara gülümser, el sallar ve eğilir.

Oyuncular[değiştir | kaynağı değiştir]

Robert De Niro - Rupert Pupkin
Jerry Lewis - Jerry Langford
Sandra Bernhard - Masha
Diahnne Abbott - Rita Keene
Shelley Hack - Cathy Long
Margo Winkler - Sekreter
Kim Chan - Jonno
Frederick De Cordova - Bert Thomas
Edgar Scherick - Wilson Crockett

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Neibaur, James L. (1995). The Jerry Lewis films : an analytical filmography of the innovative comic. Ted Okuda. Jefferson, N.C.: McFarland. ISBN 0-89950-961-4. OCLC 30914521.
^ Jr, E. j Dionne (9 Mayıs 1983). "JERRY LEWIS IS THE KING AT CANNES FILM FESTIVAL". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 25 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2021.
^ "Great Cannes Openers | The King Of Comedy (1983) | Empire | www.empireonline.com". web.archive.org. 14 Aralık 2013. 14 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2021.

[1] Neibaur, James L. (1995). The Jerry Lewis films : an analytical filmography of the innovative comic. Ted Okuda. Jefferson, N.C.: McFarland. ISBN 0-89950-961-4. OCLC 30914521.

[2] Jr, E. j Dionne (9 Mayıs 1983). "JERRY LEWIS IS THE KING AT CANNES FILM FESTIVAL". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 25 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2021.

[3] "Great Cannes Openers | The King Of Comedy (1983) | Empire | www.empireonline.com". web.archive.org. 14 Aralık 2013. 14 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2021.

[1]

[2]

[3]

g t d Martin Scorsese'nin filmleri
Who's That Knocking at My Door (1967)
1970'ler	Boxcar Bertha (1972) • Arka Sokaklar (1973) • Alice Artık Burada Oturmuyor (1974) • Taksi Şoförü (1976) • New York, New York (1977)
1980'ler	Kızgın Boğa (1980) • Kahkahalar Kralı (1982) • Geç Saatler (1985) • The Color of Money (1986) • Günaha Son Çağrı (1988)
1990'lar	Sıkı Dostlar (1990) • Korku Burnu (1991) • The Age of Innocence (1993) • Casino (1995) • Kundun (1997) • Bringing Out the Dead (1999)
2000'ler	New York Çeteleri (2002) • Göklerin Hakimi (2004) • Köstebek (2006)
2010'lar	Zindan Adası (2010) • Hugo (2011) • Para Avcısı (2013) • Silence (2016) • The Irishman (2019)
2020'ler	Killers of the Flower Moon (2023) •
Kısa filmler	What's a Nice Girl Like You Doing in a Place Like This? (1963) • It's Not Just You, Murray! (1964) • The Big Shave (1967) • Life Lessons (1989) • The Key To Reserva (2007) • The Audition (2015)
Belgeseller	Street Scenes (1970) • Italianamerican (1974) • American Boy: A Profile of Steven Prince (1978) • The Last Waltz (1978) • A Personal Journey with Martin Scorsese Through American Movies (1995) • My Voyage to Italy (1999) • The Blues (2003) • No Direction Home (2005) • Shine a Light (2008) • A Letter to Elia (2010) • Public Speaking (2010) • George Harrison: Living in the Material World (2011) • The 50 Year Argument (2014) • Rolling Thunder Revue: A Bob Dylan Story by Martin Scorsese (2019)