Hylocereeae
| Hylocereeae | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
_91b.jpg) | |||||||||||||||
Biyolojik sınıflandırma  | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Hylocereeae bir kaktüs oymağıdır. Çoğu Orta ve Kuzey Güney Amerika'nın tropikal ormanlarında bulunur ve çoğu kaktüsün aksine tırmanıcı veya epifitlerdir. Oymak, farklı çevrelerde altı ila sekiz cinsi içerir. Çiçekleri için yaygın olarak yetiştirilen "Epiphyllum melezi" veya "epiphyllums" olarak bilinen bitkiler, bu oymaktaki türlerin, özellikle Disocactus, Pseudorhipsalis ve Selenicereus, daha az sıklıkla Epiphyllum, ortak adına rağmen melezleridir.[3]
Tanım[değiştir | kaynağı değiştir]
Oymağın üyeleri, özellikle karasal Acanthocereus dahil edildiğinde, morfolojilerinde çok değişkendir. Birçok tür hava kökleri oluşturur. Hylocereoid klad (Selenicereus, Weberocereus ve muhtemelen Aporocactus) çoğunlukla tırmanıcı veya epifitiktir ve dikenli yivli gövdelere sahiptir. Phyllocactoid clade (Epiphyllum, Disocactus, Kimnachia ve Pseudorhipsalis ) esas olarak epifitiktir ve omurgasız düzleştirilmiş yaprak gibi gövdelere sahiptir. Çiçekler ve tozlaşma sendromları, büyük beyaz gece çiçeklerinden gündüz açan parlak kırmızı çiçeklere kadar eşit derecede çeşitlidir.
Taksonomi[değiştir | kaynağı değiştir]
Grup ilk olarak 1920'de Britton ve Rose tarafından Cereeae oymağının Hylocereinae alt oymağı (terminolojilerinde Cereanae oymağının Hylocereanae alt oymağı) olarak tanımlandı.
1958'de Buxbaum, Hylocereinae, alt oymağını revize etti ve onu yeni oluşturulan bir oymak Hylocereeae'ye yerleştirerek, bazıları Hylocereinae'den çıkarılmış cinsler içeren, diğerleri farklı cinsler içeren dört diğer alt oymağı içeriyordu.
Barthlott & Hunt'a (1993) dayanan Uluslararası Cactaceae Sistematik Grubu sınıflandırması, oymak içinde altı cins tanıdı. Daha sonraki çalışmalar, örneğin Acanthocereus'u oymağa dahil etmek ve Strophocactus'u (Selenicereus'a batırılmış) hariç tutmak gibi bir dizi değişiklik önerdi. Hylocereus'un Selenicereus'un içinde yuvalandığı da gösterildi. Oymak üzerine yapılan önemli bir moleküler filogenetik çalışma 2017'de yayınlandı. Aşağıdaki sol kladogram elde edilen ilişkileri göstermektedir (yazarların cins ve oymak sınırlarını kullanarak). Kökün morfolojik özelliklerini de içeren 2020 tarihli bir filogenetik çalışma, aşağıdaki sağ kladogramı üretti. Bu, Aporocactus'un pozisyonunu çözdü, onu hyloceroid kladına yerleştirdi, ancak phyllocactoid clade içindeki ilişkileri çözülmeden bıraktı.
2017 çalışmasının yazarları, moleküler filogenilerine göre onları monofiletik hale getirmek için bazı cinslerin ve oymağın gözden geçirilmiş sınırlarını önerdiler
- Önceki bazı yazarlar tarafından Hylocereeae dahil edilmişti Acanthocereus, aynı zamanda Echinocereeae, Pachycereeae ve Phyllocacteae içinde kapsayacak şekilde genişletildi Peniocereus subg. Pseudoacanthocereus ve Hylocereeae'ye geri yüklendi.
- Aporocactus, Disocactus'tan tekrar ayrıldı .
- Selenicereus, Weberocereus'un bir kısmını ve onun içinde yuvalanmış olan Hylocereus'un tamamını kapsayacak şekilde genişletildi. Selenicereus'a dahil edilmiş olan Strophocactus wittii, Strophocactus veya Selenicereus'a yerleştirilmiş iki tür içeren Deamia cinsiyle birlikte Hylocereeae'den tamamen hariç tutulmuştur.
- Pseudorhipsalis'in monofilini korumak için, Pseudorhipsalis ramulosa, Kimnachia ramulosa olarak yeni bir cins olan Kimnachia'ya taşındı.
Aşağıdaki tablo, 1993 ve 2017 sınıflandırmalarını karşılaştırmaktadır.
| Barthlott ve Hunt (1993) | Korotkova et al. (2017) |
|---|---|
| - | Akantosereus |
| Disokaktüs | Aporokaktüs |
| Disokaktüs | |
| Epifilum | Epifilum |
| Hylocereus | Selenicereus </br> (Strophocactus ve Deamia hariç) |
| Selenicereus | |
| Weberocereus sl | |
| Weberocereus ss | |
| Psödorhipsalis | Psödorhipsalis |
| Kimnachia |
Cins[değiştir | kaynağı değiştir]
Hylocereeae oymağı, Korotkova ve diğerleri tarafından 2017 sınıflandırmasında sekiz cins içerir.
- Acanthocereus (Engelm. ex A.Berger) Britton & Rose (13 tür)
- Aporocactus Lem. (2 tür)
- Disocactus Lindl. (15 tür)
- Epiphyllum Haw. (10 tür)
- Kimnachia S.Arias & N.Korotkova (1 tür)
- Pseudorhipsalis Britton & Rose (5 tür)
- Selenicereus (A.Berger) Britton & Rose (31 tür)
- Weberocereus Britton & Rose (6 tür)
(2021 itibarıyla), bu cinslerin bazılarının kabulü değişiyordu. Örneğin, Dünya Çevrimiçi Bitkileri, (Plants of the World Online) Aporocactus'u ve Hylocereus'un Selenicereus'a batmasını kabul etti, ancak Kimnachia'yı kabul etmedi.
-
Acanthocereus tetragonus çiçeği (sağda), A. subinermis çiçeği ve meyvesi (solda) -
-
-
_1.34.jpg)
Dağılımı[değiştir | kaynağı değiştir]
Selenicereus, oymaktaki en büyük cinstir ve Orta Amerika ve Karayipler olsa da Teksas'tan Güney Amerika'ya ve Kuzeydoğu Arjantin'e kadar yerlidir. Diğer cinsler bu alanda daha sınırlı bir dağılıma sahiptir; örneğin, iki Aporocactus türü Meksika'ya özgüdür.
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- www.epiphyllums.org
Wikimedia Commons'ta Hylocereeae ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur.
Vikitür'de Hylocereeae ile ilgili ayrıntılı taksonomik bilgiler bulunur.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Reveal, James L. (2011), Indices Nominum Supragenericorum Plantarum Vascularium – H, 26 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 9 Mart 2021
- ^ Korotkova, Nadja; Borsch, Thomas; Arias, Salvador (2017), "A phylogenetic framework for the Hylocereeae (Cactaceae) and implications for the circumscription of the genera", Phytotaxa, 327 (1), ss. 1–46, doi:10.11646/phytotaxa.327.1.1
- ^ Anderson (2001).