Hansa Lejyonu
.2.ajb.jpg)
Hansa Lejyonu, 1813 Alman Harekatı sırasında (Almanlar için "kurtuluş savaşı") Fransız Napolyon işgaline karşı savaşmak için Hamburg, Bremen ve Lübeck'in Hansa şehirlerinde yetiştirilen bir gönüllüler topluluğudur. 1814'te Altıncı Koalisyon Savaşının bitmesinden sonra feshedildi.[1]
Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]
1813'ün başlarında, Napolyon, Napolyon'un Rusya seferinin feci sonucundan sonra kuvvetlerini yeniden düzenlemek için Fransa'ya döndüğünde, Rus İmparatorluk Ordusu Baltık Denizi boyunca Almanya'ya doğru ilerledi. 1811'de Fransa tarafından ilhak edilen Bouches-de-l'Elbe (Hamburg), Bouches-du-Weser (Bremen) ve Ems-Oriental gibi şehirler, Fransız egemenliğine karşı ayaklandılar. 24 Şubat'ta Hamburg'daki ayaklanmanın sebebi ise Fransızların zorunlu askerlik uygulmasını getirmesiydi. 27 Şubat'ta Fransızlar, şehir halkının taleplerini ikna yoluyla bastırmaktansa silahla bastırmış ve isyan eden 7 kişiye ölüm cezası verecek bir askeri mahkeme kurmuştur.[1] Burjuva ise yağmalamayı önlemek için bir ulusal muhafız oluşturmuştur. Bu yerel direnişi organize etme çabası Lübeck'e kadar uzandı, burada isyancılar zorunlu askerliğe karşı çıkıyor ve kamusal binaları yıkıyorlardı. 12 Mart'ta Fransız yönetimi ve belediyesi, hem isyanlar hem de gelişen Müttefik saldırısı karşısında Bremen'e geri çekilmek için hazırlıklarda bulunuyordu ve bu kapsamda Hamburg'u terk ettiler. 16 Mart'ta Rusya'nın hizmetindeki Alman general ve Rus-Alman Lejyonu'nun başı Friedrich Karl von Tettenborn, küçük bir Alman ordusunun başında Kuzey Almanya'ya ilerledi. Almanlar ve Kazaklar, 18 Mart'ta, yerel Senato'nun açtığı şehrin kapısından Hamburg'a girdi.[2]
Hansa Lejyonu, komutasını Tettenborn'a emanet edilen bir grup Hamburg vatandaşının inisiyatifiyle kuruldu. Görev alanı kendi şehirleriyle sınırlı olan burjuva muhafızları; Hamburg Sivil Muhafızları, Bremen Sivil Muhafızları ve Lübeck Sivil Muhafızlarından oluşuyordu. Sloganları “Tanrı bizimle” veya “Almanya ya da ölüm” dür. Lübeck, lejyona bin kişilik bir birlik gönderir. Hamburglular, Tettenborn'un emrinin altına 6 sivil muhafız taburu gönderirken, hizmetkarlar askerlerin teçhizatı için 10.000 mark topladı.[3] Bremen'de burjuvalar, birliklere gerekli malzemeleri sağlamak için bir askerî hastanenin yanı sıra bir depo kurdu. Bremen ve Verden soyluları ilk Freikorps'lardan birini yarattı. Şehrin hanımları tarafından dikilen Hamburg birliğinin bayrağı, Lutheran St. Michael kilisesine sunulur. Prusya Landwehr'inden esinlenmiştir, ancak beyaz yerine kırmızı bir haç vardır.[4]
Hansa gönüllüleri, Fransız Louis-Nicolas Davout ve Vandamme birlikleriyle savaşır. Bununla birlikte, Nisan 1813'te Fransız karşı saldırısıyla karşı karşıya kalan Tettenborn, yeterli silahı olmadığı için yalnızca 6.000 asker toplayabildi: kaynakları yetersiz bir şekilde 29-30 Mayıs gecesi Hamburg'u boşaltmaya karar verdi. Fransızlar ertesi gün Hamburg'a girdi. Hansa Lejyonu ve Hamburg Sivil Muhafızları, Rusya'nın hizmetine giren Avusturyalı bir general olan Ludwig von Wallmoden'in emri altında Kuzey Ordusu saflarında Mecklenburg'da, ardından Schleswig'de savaşmaya devam etti. 16 Eylül 1813'te Göhrde Muharebesi'ne katıldı.[5]
Lejyon askerleri 30 Haziran 1814'te terhis edilmek üzere kendi kasabalarına döndüler.
Komutanlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Heinrich Böse, Bremen Gönüllü Jaeger Kolordu Kaptanı
- Johann Franz Enke
- Heinrich Geffcken
- August von Hobe, üçüncü filoya Rittmeister olarak komuta etti
- Sigismund Samuel Hahn, Teğmen ve cerrah
- Valentin Anton Noodt
- Karl Ludwig Roeck
- Friedrich Wilhelm Ludwig von Arnim-Suckow, Süvari binbaşısı ve lideri
- Karl August Friedrich von Witzleben, albay ve komutan
Sonuçlar[değiştir | kaynağı değiştir]
Viyana Kongresi sırasında (18 Eylül 1814 - 9 Haziran 1815), aralarında Bavyera ve Württemberg Krallığı'nın de bulunduğu bazı eyaletler, Bremen, Hamburg ve Lübeck şehirlerinin Fransız topraklarına katılmış oldukları gerekçesiyle bağımsız devletler olarak yeniden kurulmasına karşı çıktılar. Hansa Lejyonunun, dolaylı olarak bağımsızlığın tanınmasına eşdeğer olan bir müttefik ordu birliğinin parçası olarak hareket ettiğini iddia ettiler. Ancak bu üç şehir, 1871'de Alman İmparatorluğu'na dahil olana kadar, Alman Konfederasyonunun üyeleri olan egemen devletler olarak kalacaktı.[6]
Başlangıçta Hamburg'daki Kutsal Ruh Hastanesinin Fransisken Manastırı'nın (Maria-Magdalenen-Kloster) arazisine yerleştirilen Hamburg'daki Lejyon Savaş Anıtı, savaş sırasında öldürülen 7 subay, 12 astsubay ve 138 askerin isimlerini taşıyor. 1924 yılında Ohlsdorf Mezarlığı'na taşınmıştır.[7]
Lübeck'teki Hansa Lejyonu anıtı 5 subay, 2 astsubay ve 31 erin adını taşıyor. 29 Mart 1942'de Lübeck'in Müttefik Devletler tarafından bombalanması sırasında anıt yıkıldı.[8]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b Lübeck, Ger Baudeputation; Lübeck, Ger Amt für Denkmalpflege (1906). Die Bau- und Kunstdenkmäler der Freien und Hansestadt Lübeck. Hrsg. von der Baudeputation. Robarts - University of Toronto. Lübeck B. Nöhring.
- ^ "Lübecks Befreiung von der Franzosenherrschaft, und die Einsetzung der hanseatischen Legion". J. Warncke. 31 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2023.
- ^ Schlürmann, Jan. "Nordelbische Militärgeschichte, Das Militär der Freien und Hansestadt Lübeck 1623–1867". .academia.edu. ss. 165-204. 31 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2023.
- ^ "Hansetruppen 1813-1815". Friedrich Herrmann. 3 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2023.
- ^ "Mölln (Hanseatendenkmal - 1813), Kreis Herzogtum Lauenburg, Schleswig-Holstein". 11 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2023.
- ^ "Kapelle 4 und Hanseatische Kampfgenossen". 31 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2023.
- ^ Pitawall, Ernst (1864). Die Männer des Volkes in der Zeit des deutschen Elends, 1805-1813: Nach Briefen und Memoiren (Almanca). O. Seehagen.
- ^ Clément, François (1829). L'art de vérifier les dates des faits historiques, des inscriptions, et autres anciens monuments [...] (Fransızca). chez Moreau.
