Gisela May

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Gisela May
1979 yılında May
Doğum31 Mayıs 1924(1924-05-31)
Wetzlar, Almanya
Ölüm2 Aralık 2016 (92 yaşında)
Berlin, Almanya
Mezun olduğu okul(lar)Berlin Sanat Akademisi
MeslekOyuncu, şarkıcı
ÖdüllerAlmanya Federal Cumhuriyeti Liyakat Nişanı (2004)
İmza

Gisela May (d. 31 Mayıs 1924, Wetzlar, Almanya-ö. 2 Aralık 2016, Berlin, Almanya), Alman oyuncu ve müzisyen.

Biyografisi[değiştir | kaynağı değiştir]

Tiyatro kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Almanya'nın Wetzlar kentinde doğan Gisela May, Alman edebiyatçı Ferdinand May ve oyuncu Kate May'in kızıdır. 1942 ve 1944 yılları arasında Leipzig Oyuncu Okulu'nda (Leipziger Schauspielschule) tiyatro eğitimi aldı. 1945 yılında Dresden, Görlitz ve Leipzig şehirlerinde küçük tiyatrolarda sahne almaya başladı. 1951 yılında Berlin'de Alman Berlin Tiyatrosu'nda (Deutsches Theater Berlin) büyük rol üstlendi. 1962 yılında Berliner Ensemble isimli, ünlülerin sahne aldığı tiyatroya girdi. Orada 30 yıl boyunca oynadı.[1]

Müzik kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

1953 yılında ünlü Alman komponist Hanns Eisler ile tanıştı. Eisler onun ipek gibi sesine hayran kalmıştı. Ona teklifte bulundu. Müzik kariyeri de öyle başladı. Şarkı söylemeye onunla birlikte başladı, sonra 1965 ile 2004 yılları arasında 24'ün üzerinde albüm yaptı.

Sinema kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

1951 ile 1994 yılları arasında 30'un üzerinde sinema ve televizyon filminde rol aldı.

Oyuncu, 2 Aralık 2016'da 92 yaşında hayatını kaybetti.

Filmografi[değiştir | kaynağı değiştir]

  • 1951 Das Beil von Wandsbek
  • 1955 Hotelboy Ed Martin
  • 1956 Treffpunkt Aimée
  • 1957 Die Schönste
  • 1958 Tilman Riemenschneider
  • 1959 Eine alte Liebe
  • 1960 Schritt für Schritt
  • 1962 Tempel des Satans
  • 1963 Carl von Ossietzky
  • 1975 Frau Jenny Treibel
  • 1977 Die Verführbaren
  • 1978 Fleur Lafontaine
  • 1983 Zwei Ärztinnen
  • 1991 Die Hallo-Sisters
  • 1993-2007 Adelheid und ihre Mörder (Televizyon dizisi)

Albümleri[değiştir | kaynağı değiştir]

  • 1965 Erich Weinert: Den Gedanken Licht, den Herzen Feuer, den Fäusten Kraft. (Mit Gisela May u.a.)
  • 1966 Gisela May singt Brecht, Eisler
  • 1966 Gisela May: Brecht/Weill
  • 1967 Kämpfendes Vietnam
  • 1968 Gisela May singt Erich Kästner
  • 1968 Günther Cwojdrak, Felix Dahn: Gisela May
  • 1969 Gisela May u. Wolf Kaiser: Irgendwer hat einmal gesagt
  • 1969 Die spezielle Note: Neue Chansons
  • 1972 Brecht-Songs mit Gisela May
  • 1972 Gisela May singt Tucholsky
  • 1972 Gert Natschinski: Mein Freund Bunbury. Musical: Oscar Wilde
  • 1972 Hallo Dolly!
  • 1974 Hoppla wir leben
  • 1975 Hanns Eisler. Lieder
  • 1976 Gisela May singt Brecht/Dessau
  • 1976 Die Mädchen von La Rochelle. Chansons aus dem alten Frankreich. Gisela May.
  • 1979 Gisela May: Chansons bleiben Chansons (Jacques Brel)
  • 1988 Mikis Theodorakis: Lieder - Gisela May, Thanassis Moraitis
  • 2002 MarLeni
  • 2004 Bernd Alois Zimmermann "Die fromme Helene" - Gisela May, Sprecherin [2]

Ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir]

  • 1959 Kunstpreis der DDR
  • 1963 und 1973 Nationalpreis der DDR
  • 1968 Grand prix du disque international, Paris
  • 1969 Großer Preis der italienischen Schallplattenkritik, Mailand
  • 1973 Obie - Preis der Theaterkritiker der USA
  • 1980 Vaterländischer Verdienstorden der DDR
  • 1991 Filmband in Gold (gemeinsam mit Ilse Werner ve Harald Juhnke)
  • 2000 Verdienstorden des Landes Berlin
  • 2004 Bundesverdienstkreuz [3]

Otobiyografi[değiştir | kaynağı değiştir]

  • 1976 Gisela May: Mit meinen Augen. Begegnungen und Impressionen. Berlin.
  • 2002 Gisela May: Es wechseln die Zeiten. Erinnerungen. Leipzig.

Alman Edebiyatında Gisela May[değiştir | kaynağı değiştir]

  • 1997 Gabriele Baumgartner: Biographisches Handbuch der DDR 1945-1990.(DDR Almanlarnın biyografileri)
  • 2001 Günter Gaus: Gisela May Berlin
  • 2000 Rosemarie Killius: Sei still, Kind! Adolf spricht. Gespräche mit Zeitzeuginnen
  • 1973 Dieter Kranz: Gisela May. Schauspielerin und Diseuse. Der Weg zur Charakterdarstellerin. Berlin.
  • 1989 Joachim Reichow, Michael Hanisch: Filmschauspieler A-Z. Berlin.
  • 1983 Renate Seydel: Gelebt für alle Zeiten. Schauspieler über sich und andere. Berlin.[4]

Dipnotlar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Wiki'nin Almanca versiyonundan çeviridir
  2. ^ Albümler Almanca çıkan kaynaklardan derlenmiştir.
  3. ^ Ödülleri Wiki'nin Almanca versiyonundan özet çeviridir
  4. ^ Bu kaynaklar, Wiki'nin Almanca versiyonundan çeviridir

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu maddenin çoğu Wikipedia'nın aynı başlıklı Almanca maddeden 18 Aralık 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. alınmadır.]