Devletlerin egemen eşitliği
Devletlerin egemen eşitliği; bir devletin, diğer devletler karşısında bağımsız ve kendi sınırları içinde meşru egemen olduğunu, hiçbir devletin de bir diğerinden üstün olmadığını niteleyen uluslararası hukuk ilkesi.[1]
Uluslararası ilişkilerin de temelini oluşturan bu ilke, 1945 yılında imzalanan Birleşmiş Milletler Sözleşmesi'nin yapıtaşıdır.[1]
Birleşmiş Milletler Sözleşmesi'nin devletlerin eşit egemenliği ilkesi kapsamındaki maddeleri:[1]
- Örgüt, tüm üyelerin egemen eşitliği ilkesi üzerine kurulmuştur.
- Tüm üyeler, uluslararası ilişkilerinde gerek herhangi bir başka devletin toprak bütünlüğüne ya da siyasal bağımsızlığa karşı, gerek Birleşmiş Milletlerin Amaçları ile bağdaşmayacak herhangi bir biçimde kuvvet kullanma tehdidine ya da kuvvet kullanılmasına başvurmaktan kaçınırlar.
- Tüm üyeler, üyelik sıfatından doğan hak ve çıkarlardan tümünün yararlanmasını sağlamak için bu Antlaşma'ya uygun olarak üstlendikleri yükümlülükleri iyi niyetle yerine getirirler.
- Tüm üyeler, uluslararası nitelikteki uyuşmazlıklarını uluslararası barış ve güvenliği ve adaleti tehlikeye düşürmeyecek biçimde, barışçı yollarla çözerler.
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b c Öztürk, Yasin (2017). "Uluslararası Hukukta Devletlerin Egemen Eşitliği Kavramının Jus Cogens Niteliği". Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 31 (42). ss. 37-53. Erişim tarihi: 23 Haziran 2020.
.svg){kind=small} | Uluslararası hukuk ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |