Dennewitz Muharebesi
| Dennewitz Muharebesi | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Alman Harekatı | |||||||
 Alexander Wetterling'in tablosu, 1842 | |||||||
| |||||||
| Taraflar | |||||||
 Birinci Fransız İmparatorluğu |
 İsveç.svg){kind=small} Prusya Krallığı Rus İmparatorluğu | ||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
|
Nicolas Oudinot Michel Ney |
Bernadotte Friedrich Wilhelm Freiherr von Bülow Bogislav von Tauentzien | ||||||
| Güçler | |||||||
| 45,000 | 80,000–85,000 | ||||||
| Kayıplar | |||||||
| 23,215 ölü | 9,700 ölü | ||||||
Dennewitz Muharebesi (Almanca: Schlacht von Dennewitz), 6 Eylül 1813'te Mareşal Michel Ney komutasındaki Fransız kuvvetleri ile İsveç veliahtı Bernadotte, Friedrich Wilhelm Freiherr von Bülow ve Bogislav von Tauentzien komutasındaki Altıncı Koalisyon'un Kuzey Müttefik Ordusu arasında gerçekleşti. Olay, Berlin'in 40 kilometre (25 mil) güneybatısında, Jüterbog yakınlarındaki Prusya'nın Brandenburg eyaletindeki bir köy olan Dennewitz'de meydana geldi.[1] Müttefiklerin zaferi Napolyon'un Berlin'i ele geçirme ve Prusya'yı savaşın dışında bırakma umutlarını sona erdirdiği için, savaş Alman Harekatı'nda bir dönüm noktası oldu, ancak, esasen Prusya kuvvetinin neden olduğu Fransız yenilgisinin şiddeti, Alman müttefiklerinin Napolyon davasına sadakatinin aşınmasına da yol açtı. Dennewitz'den kaynaklanan Fransız kayıpları ve bunun sonucunda ortaya çıkan diplomatik geri dönüşler, Napolyon'un bir ay sonra Leipzig Muharebesi'nde yenilgisine büyük katkıda bulundu.[2]
Başlangıç[değiştir | kaynağı değiştir]
Ağustos 1813'ün sonlarında Napolyon, Prusyalıları savaşın dışında bırakmak için Prusya'nın başkenti Berlin'i ele geçirme emri verdi. Berlin ve çevresi, İsveç veliahtı Bernadotte'ın (eski adıyla Fransız Mareşal Bernadotte) komutasındaki Prusya, Rusya, Kuzey Almanya ve İsveç birliklerinden oluşan Koalisyonun Kuzey Ordusu tarafından savunuldu. Mareşal Nicolas Oudinot'un üç birliği, üç ayrı yol boyunca bu hedefe doğru ilerledi. Kuzey Ordusu da savaşa hazırlanmıştı ve doğu-batı ekseni boyunca iyi konumlanmıştı.[3] 23 Ağustos'ta meydana gelen ağır çatışma, esasen Blankenfield, Großbeeren ve Sputendorf'ta üç münferit eylemdi, ancak 3'ü Großbeeren Muharebesi olarak adlandırılmaktadır. Her durumda Müttefikler galip geldi ve Oudinot Wittenberg'e çekildi. Bu noktada Napolyon, komuta etmesi için Mareşal Michel Ney'i atadı.[4]
Savaş[değiştir | kaynağı değiştir]
Yaklaşık 60.000 kişiyle Ney, 6 Eylül'de Berlin'deki ilerlemesini yeniledi, ancak Güneydoğu'dan Berlin'e ilerlemek için önce doğuya doğru hareket etti. Bunun nedeni, Dresden yakınlarında bulunan Napolyon'un kendisini bu yönden desteklemesini beklemesiydi. Oudinot'un Großbeeren'deki ilk saldırısından öğrenen İsveç Veliaht Prensi Charles John, Fransızların Berlin'in güneyindeki birkaç kuzey-güney yolunda dizildiği bir tuzak kurdu. Koalisyon güçleri, ana Fransız taarruzuyla temasa geçen herhangi bir Müttefik birliğinin, ordunun geri kalanının gelip bol miktarda doğu üzerinden öldürücü darbeyi uygulamasına zaman kazanmak için onları angaje edip onları tutacağı bir savunma düzeninde kuruldu. batı yolları ve bölgenin açık arazisi.[5] Ney, tüm ordusunu tek bir yola taşımaya karar vermişti ve kuzeyde Bülow'un III. Kolordusu tarafından Dennewitz'de çarpıştıkları yerde gölgelendi. Bu, Ney'in tüm ordusuyla iletişimi sürdürmesine izin verirken, tek yol, Bernadotte'nin tahmin ettiği gibi ordusunu kilometrelerce istifledi. Sonuç olarak, savaş, seyri boyunca taze Fransız ve Müttefik takviye kuvvetlerinin gelişiyle ileri geri sallandı.
Prusyalı General Tauentzien Jüterbog'daydı ve Ney'in Berlin'e giden yolunu kapatıyordu. Bülow, kuzeylerine doğru doğuya giden bir rota boyunca Jüterbog'a yaklaşırken Ney'in birlikleri Dennewitz'e ulaştı. Tauentzien ve Bülow'un birleşmesini engellemek için Fransızlar, şimdi Denkmalsberg (Anıt Tepesi) olarak bilinen Dennewitz'in kuzeyindeki yükseklikleri işgal etti. Tauentzien'in Kolordusu'na verilen erken hasara rağmen Bülow, tepeyi alarak durumu kurtardı. Bunu, tepeden aşağı Brandenburg bölüğünün hücumu izledi. Bu, daha önce yeniden toplanmakta tereddüt eden Prusya birimlerine zaman verdi.[6]
.jpg)
Fransız ordusunda her şeyin yolunda olmadığına dair işaretler vardı. Bataklığa saplanan ve İspanya'daki Yarımada Savaşı'nı kaybeden Fransız İmparatorluğu, 1812 Rus seferinden bu yana süvari birlikleri ve binekleri konusunda ciddi şekilde yetersizdi. Sonuç olarak, tarama ve keşif eksikliği vardı. Oudinot, Ney'in komutası altına alınmasına kızdığı için Fransız komuta durumu da gergindi. Mareşal Ney, tüm aceleyle Berlin'e ilerlemeye kararlıydı ve bu, zayıf keşifle birleştiğinde, Fransız ordusunun toplanmış bir Müttefik savunmasına doğru yürümesine neden oldu. Başlangıçta geri püskürtülen Tauentzien'in Kolordusu, Bülow'un Kolordusu tarafından takviye edildi ve kaybedilen yeri geri aldı. Bülow artık günün geri kalanında iki Prusya birliğinin komutasını devralacaktı.
Fransızların taarruzları sonuç almaya başladığı görüldüğünde, Oudinot'un desteğinin olmaması nedeniyle engellenen Ney, savaşı Müttefiklerin lehine çeviren bir hata yaptı. Çatışmalara bizzat katılan ve savaş alanındaki yağmur fırtınası nedeniyle taktiksel durumdan habersiz olan Ney, Oudinot'a bir yedek kuvvet oluşturmasını emretti. Oudinot ise yedek kuvvet oluşturmak amacıyla geri çekildi ancak bu geri çekilmesi bir geri çekilme olarak algılandı ve Prusyalılar saldırılarını yoğunlaştırdı.
Büyük baskı altında, Fransızlar geri püskürtüldü. Bu sırada Bernadotte, Kuzey Ordusu'nun geri kalanıyla, bir Rus Kolordusu ve İsveç Kolordu dahil 45.000'den fazla asker ile Fransızları, 150 topluk muazzam bir büyük bataryanın yanı sıra, İngiliz Congreve Rockets bataryasıyla ateş altına almaya devam etti. Bu yoğun atışlar 10.000 süvarinin çökmekte olan Fransız sol kanadına ilerlemesini destekliyordu.
Zaten Prusyalıların ağır baskısı altında geri düşen Fransızlar, tamamen başıbozuk hale geldi ve ertesi gün peşinde koşan Prusya ve İsveç süvarileriyle tamamen bozguna uğradı. Fransız kayıpları ağırdı; savaş alanında 10.000 kayıp verirken, Prusyalılar 9.700 kayıp verdi. O akşamki takip sırasında ve ertesi gün, İsveç ve Prusya süvarileri 13.000 esir daha aldı. Ney, 413 araç, 53 top ve 23.215 asker kaybıyla nihayet Torgau'da güvenliğe ulaştığında, Fransızların toplam kaybı hesaplandı.
Fransızlar kesin olarak yenilmişti. Ney, Wittenberg'e ulaştıktan sonra Berthier'e şunları yazdı: "Tamamen yenildim ve ordumun yeniden toplanıp toplanmadığını hala bilmiyorum."
Sonrası[değiştir | kaynağı değiştir]
Müttefiklerin Dennewitz'deki zaferi, Fransız yönetiminin zaten popülerliğini yitirmeye başladığı Almanya'da şok dalgaları yarattı. Tirol'de isyan çıkardı ve Bavyera, Berlin'deki yenilginin ardından savaştan çekildi. Diğer Alman devletleri daha sonra Fransız İmparatorluğu'na verdikleri destekte tereddüt etti. Bu Alman milliyetçiliği dalgasından yararlanan Bernadotte, 1809'daki Wagram Harekatı sırasında yaptığı gibi, Fransızlara en yoğun desteği veren Sakson Ordusunu Fransız davasından kaçmaya ve ordusuna katılmaya davet eden bir bildiri yayınladı. Saksonlar da hoşnutsuzluk yüksekti ve Sakson subayları, Bernadotte'ün teklifine sıcak bakıyordu. Saksonya Kralı, kararsız Ordusunun sadakatini Napolyon'a yazdığı bir muhtırada yeniden teyit etmek zorunda kaldı. Ancak bir ay sonra Saksonlar, Bernadotte'ün davetini kabul ettiler ve Leipzig Muharebesi sırasında çok önemli bir anda taraf değiştirerek Fransızların yenilgisine katkıda bulundular.
Fransız yenilgisi, Napolyon'un planlarını altüst etti. Napolyon, başarısızlıklarından dolayı Ney'i azarladı ve yalnızca Prusya başkentini almakla kalmayıp, aynı zamanda Bernadotte ve Prusya, Rusya ve İsveç müttefiklerini Stralsund'a ve denize geri sürmek amacıyla bizzat kendisinin yöneteceği yeni bir sefer planlamaya başladı. Napolyon ayrıca eski Mareşalinin hainolarak damgalayarak popülaritesini baltalamak istedi. Bununla birlikte, Blücher ve Bernadotte, İmparator'un hareketlerini temkinli bir şekilde izlediler, Napolyon'un taarruzlarından kaçınmak için manevra yaptılar. İki komutanda Napolyon'un her iki orduyu da açıkta yakalamasını engelledi. Dennewitz'deki savaş, Eylül 1813'teki tek büyük savaştı ve ardından taraflar güç toplamaya başladı. Ekim 1813'te, yeni kuvvetlerin yaklaşmasını bekleyen müttefikler, Leipzig yakınlarındaki tüm ordularla Napolyon'a eşzamanlı bir saldırı başlattı. Savaşın nihai sonucu Leipzig'deki muharebede kesinleşecekti.
Dennewitz'in galipleri, etkileyici silah başarılarından dolayı yüksek bir madalya aldı. Savaş sırasındaki üstün generalliği ve cesaretinden dolayı Bülow, savaş alanında Bernadotte tarafından İsveç Kılıç Nişanı'nın Büyük Haçı ile ödüllendirildi ve ardından Prusya Kralı tarafından Graf von Dennewitz olarak yüceltildi. Bernadotte, prestijli Rus St. George Nişanı, Birinci Sınıf Büyük Kordon Demir Haç Büyük Haçı (o zaman yepyeni bir onur) ve Avusturya Maria Theresa Nişanı ile ödüllendirildi.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Bodart, Gaston (1908). Militär-historisches Kriegs-Lexikon (1618-1905). Harvard University. Wien und Leipzig, C. W. Stern.
- ^ David G. Chandler (1966). The Campaigns of Napoleon. Internet Archive. Weidenfeld and Nicolson. ISBN 978-0-02-523660-8.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 20 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2023.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 28 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2023.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 16 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2023.
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 31 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 28 Ocak 2023.