Cyclo-cross

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Cyclo-cross ya da Kros bisikleti (cyclocross, CX, cyclo-X, 'cross) bir bisiklet yarış şeklidir. Yarışlar genellikle sonbahar ve kış aylarında gerçekleşir (uluslararası ya da "Dünya Kupası" sezonu Ekim-Şubat ayları arasıdır) ve kısa süreli (2,5-3,5 km ya da 1,5-2 mil) birçok turdan oluşur.) taşlı, topraklı, ağaçlı yollar, çimen, dik tepeler ve bisikletçinin hızlı bir şekilde inmesini gerektiren engeli aşarken ve yeniden tırmanırken bisikleti taşımasını gerektiren engelleri içeren parkurlardan oluşur.[1] Büyükler kategorileri için yarışlar genellikle 40 dakika ile bir saat arasında olup,[2] mesafe zemin koşullarına bağlı olarak değişir. Spor, Belçika (özellikle Flandre ), Fransa ve Hollanda gibi geleneksel yol bisikleti ülkelerinde en güçlüdür.

Cyclo-cross, dağ bisikleti, arazi bisikleti ve kriter yarışları ile paralellik gösterir. En iyi cyclo-cross binicilerinin çoğu, diğer bisiklet disiplinlerinde çapraz antrenman yapımaktadır; ancak, cyclo-cross öyle bir boyuta ve popülariteye ulaştı ki, bazı yarışçılar uzmanlığa ve birçoğu da diğer disiplinlere göre cyclo-cross yarışlarına öncelik vermektedirler. Cyclo-cross bisikletler, hafif, biraz dar lastikler ve düşük gidonları ile yol yarış bisikletlerine benzer. Tipik olarak daha büyük lastik boşlukları, daha düşük vitesler, daha güçlü şasiler, dirsekli frenler ya da disk frenler ve daha dik sürüş pozisyonları ile ayırt edilirler. Ayrıca, çekiş için yumrulu sırt lastikleri ve giderek artan bir şekilde disk frenleri kullandıkları için dağ bisikletleriyle aynı özellikleri paylaşırlar. Hafif olmaları gerekir çünkü yarışmacıların engelleri aşmak için ya da selede tırmanamayacak kadar dik yokuşlarda bisikletlerini taşımaları gerekrbilir. Tırmanılamayan bölümler genellikle yarış mesafesinin çok küçük bir bölümünü oluştursa da, omuzlarında bisikletlerle çamurlu bir yokuşta mücadele eden yarışmacıların görünümü, sporun klasik görüntüsüdür.

Diğer bisiklet yarışı biçimleriyle karşılaştırıldığında, taktikler oldukça basittir ve sürücünün aerobik dayanıklılığı ve bisiklet kullanma becerileri asıl unsurlardır. Çizgi diğer sürücülerin önde giden bisikletçinin daha sert pedallamasıyla oluşan yol formuyken, diğer bisikletçiler için rüzgar direncini kırmaktadır. Ancak ortalama hız cyclo-cross yarışlarında daha düşük olduğundan bir yol yarışına göre bu durum daha az önem taşımaktadır.

Bir cyclo-cross binicisinin bisiklet değiştirmesine ve yarış sırasında mekanik yardım almasına izin verilir. Sürücü, bir bisikletle parkurdayken, pit ekibi bir yedek parçayı temizleyebilir, onarabilir ve yağlayabilir.

Ekipmanlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Bisikletler[değiştir | kaynağı değiştir]

Cyclo-cross bisikletler genellikle yol yarış bisikletlerine benzer. Cyclo-cross'a özgü şasiler, daha geniş lastik boşlukları, topuz lastikleri, konsol ya da disk frenleri ve daha düşük dişlileri ile farklılık gösterir. Kablolar genellikle üst borunun üst tarafına yönlendirilir, bu da sürücünün bisikleti sağ omuzda taşıma bölümlerinden rahatça taşımasına olanak tanır ve kablo kirlenmesini önler. Pek çok cyclocross bisiklette popüler olan, frenlerin yönlendirilmesidir, böylece sağ fren genellikle ön frendir. Bu, bisikletin taşınmasını gerektiren engellere yaklaşırken sol elin hızı kontrol etmesine izin verirken, sağ el, sürücünün ayakları yere değdiği anda bisikleti omuza kaldırmaya hazır hale gelir. Spesifik bir spor yarışması için özel olarak tasarlanmış üst düzey bir bisiklet olarak, asfaltsız yollarda ya da patikalarda kullanılmak üzere biraz daha geniş 700C lastiklerle donatılmış genel amaçlı kullanım bisikletleri olan sıradan "hibrit ya da trekking" kros bisikletlerinden de farklılık gösterirler.[3]

Parkurlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Yarışlar genellikle kısa bir parkurdaki birçok turdan oluşur ve belirli sayıda tur ya da belirli bir mesafeden sonra bir zaman sınırına ulaşıldığında sona erer; Büyükler müsabakaları için tipik uzunluk bir saattir, alt kategoriler için 30 ve 45 dakikalık yarışlardır. Genellikle her tur 2,5-3,5 km civarındadır ve % 90 oranında sürülebilir. UCI kurallarına göre koşulan yarışlarda, herhangi bir fırsatta geçişi teşvik etmek için her zaman en az 3 m genişliğinde parkurlar bulunmalıdır, ancak tek parkur bölümleri ABD ve Büyük Britanya'daki küçük yarışlar için yaygındır. Yollardan kısa dik tırmanışlara sahip patikalara, kavisli bölümlere, birçok köşeye ve ayırıcı içeriklere, bisikletçinin bisikletini taşırken koşması tavsiye edilen bölümlere kadar çeşitli arazi türleri tipik olarak yer almaktadır. Zemin koşulları arasında asfalt, sert toprak zemin, çimen, çamur ve kum bulunur. Kros dağ bisikleti olaylarına kıyasla arazi daha yumuşaktır.

Parkurun her bölümü genellikle saniyeler sürer. Örneğin, kısa, keskin yokuşlar tercih edilirken uzun tırmanışlardan kaçınılır. Bölümler genellikle birbirine bağlıdır ya da uzun düzlükler dar köşelerle ayrılmıştır. Bu sadece standart uzunluktaki bir parkurun nispeten küçük bir alana sığmasına izin vermekle kalmaz, aynı zamanda rakipleri sürekli olarak hız ve çabayı değiştirmeye zorlar. Virajlardan çıkışta hızlanmak, ardından tekrar hızlanmadan önce bir sonraki için yavaşlamak zorunda kalmak yaygın bir husustur.

Bir sürücüyü bisikletiyle inmeye ve koşmaya ya da "tavşan zıplamasına" zorlayan engeller, sürmek için çok dik banklar, basamaklar, kum çukurları ve tahta bariyerleri içerir. Başlangıç / bitiş alanının yanı sıra, bu engeller parkurun yarış direktörünün istediği herhangi bir yere yerleştirilebilir. Birkaç yarış yönetmeni, güvenlik nedenleriyle tavşan zıplamasını çift ya da üçlü bariyerler yerleştirerek sınırlamaya çalıştılar. (ancak UCI kuralına göre art arda ikiden fazla engel koyulamaz) Bir bariyer için düzenleme yüksekliği 40 cm olmasına rağmen bu daha küçük olaylarda maksimum olarak kabul edilir. Tahta bariyerler ABD'de Avrupa'dakinden daha yaygın görünmektedir ve UCI düzenlemeleri parkurda bunlar yalnızca bir bölümde izin vermektedir. Maksimum 40 cm çapındaki ağaç kütükleri bazen Kuzey Amerika'da bariyer olarak kullanılmaktadır.

Dışarıdan yardıma izin verildiğinden, bunun gerçekleşmesi için tutarlı bir alan sağlamak için pit alanı dahil edilmiştir. Çoğu sürücü solundan indiğinden parkurun sağında bir pit alanı olması normaldir. Daha büyük etkinliklerde ayrı bir pit yolu bulunur, bu nedenle yalnızca yeni bir bisiklet ya da başka bir yardım isteyenlerin şeride girmesi gerekir (bu tür, Ocak 1999'da Zeddam, Hollanda'daki Dünya Kupası'nda tanıtıldı). Bazı durumlarda, parkurun iki farklı bölümünde pit yolu sağlanır.

Başlıca seriler ve yarışlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ uci.ch UCI Cyclo-cross regulations
  2. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 1 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 9 Mayıs 2021. 
  3. ^ Ballantine, Richard, Richard's 21st Century Bicycle Book, New York: Overlook Press (2001), 1-58567-112-6, pp. 34, 307

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Cyclo-cross&oldid=32506349" sayfasından alınmıştır