Challenger seferi

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Bir HMS Challenger illüstrasyonu.

Challenger seferi, 1872 yılından 1876 yılına dek süren, 68.000'den fazla yolun katedilip 362 oşinografi istasyonundan sıcaklık, akıntılar, su kimyası ve okyanus tabanı çökeltileri hakkında veri toplanıldığı ve verilerin derlenmesi 23 yıl süren 50 ciltlik, 29.500 sayfalık bir raporda yayınlandığı bir seferdir.[1] Okyanus bilimi'nin doğuşu bu sefere atfedilir.

Seferin sonuçları 1800 yılında Report of the Scientific Results of the Exploring Voyage of H.M.S. Challenger during the years 1873-76 adlı yapıtla bilim dünyasına duyurulmuştur. John Murray'nin deyişiyle "bu sefer 15. ve 16. yüzyıllarda yapılan ünlü keşiflerden sonra dünyamızı bilgilendirmek açısından en büyük ilerlemeyi sağladı".[2]

Hazırlık aşaması[değiştir | kaynağı değiştir]

Charles Wyville Thomson, 1871 yılında iyi ilişkilerinin olduğu Kraliyet Bilimler Akademisi'ne bir öneri sunmuştur. Okyanuslardaki yaşamın bilimsel olarak taranmasını öneren Thomson'ın önerisi kabul edilmiş, Kraliyet Donanmasından maddi ve lojistik destek talep edilmiştir. Donanmanın da onay vermesiyle hazırlıklar başlamıştır.

HMS Challenger isimli savaş gemisi sefer için tahsis edilmiş ve bir bilimsel araştırma üssüne çevrilmiştir. Gemideki toplar çıkarılmış yerlerine ise kimyasal ve biyolojik analizlerin yapılabilmesini sağlayacak laboratuvarlar inşa edilmiştir. Bu laboratuvarlara binlerce kavanoz ve tüp yerleştirilmiş, gemi sarsıntılarında kırılacak eşyaların muhafaza edilebilmesi için özel raflar yapılmıştır.[2]

Donanma tarafından 21 subay ve 216 tayfanın verildiği[3] geminin kaptanı ise George Nares olmuştu. Sefer için seçilen bilimsel kadro ise 6 kişiden oluşmaktaydı. İlk seçilen kadroda yer almayan John Murray, Thomson'ın asistanlarından biri sefere katılmaktan vazgeçince listeye dahil edilmiştir.

Sefer ve keşifler[değiştir | kaynağı değiştir]

Challenger seferi sırasında Macellan Boğazı'nda keşfedilen Raja brachyura.

Gemi 21 Aralık 1872 cumartesi günü Portsmouth Limanı'ndan ayrılmış ve sefer başlamıştır.[4] Sefer subaylarından biri olan William James Joseph Spry 1877 yılında yayımlanan kitabında gemide geçen bir günü şu şekilde açıklamıştır: "Sabah 4'te uyanırdık ve ilk olarak güverte baştan sona yıkanırdı. Sabah 6'da kakao ve bisküviden oluşan kahvaltımızı yapıp iş kıyafetlerimizi giyer ve o gün kullanacağımız aletleri hazırlardık."[5] Spry'ın kitabında 1100 metre derinlikteki suyun sıcaklığını dahi ölçtükleri yazmaktadır. Bu ölçümler ise sekiz saate kadar uzayabiliyordu.

Sefer boyunca yapılan keşiflerde 4.717 yeni tür keşfedilmiş, sınıflara ayrılmış, yaşadıkları derinlikler ayrıntılı olarak tespit edilmiştir. Sekiz bin metreye kadar derinliklerden su örnekleri alınmış ve su sıcaklıklarının profili çıkarılmıştır. Çok sayıda atmosferik rasat alınarak akıntılar ölçülmüş ve bunların haritaları çıkarılmıştır.[6] Ayrıca Orta Atlantik Sırtı da yine bu sefer sırasında keşfedilmiştir.

713 gün boyunca 127.580 kilometrelik[7] bir yolculuk yapan Challenger'ın yolcuğu 1876 yılında Spithead'de son bulmuştur.[4] Toplam 243 kişiyle başlayan sefer ölü ve kaçaklar nedeniyle 144 kişiyle tamamlanmıştır.[3]

Raporlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Seferin ilk bilimsel raporu 1880 yılında basılmıştır. Fakat Thomson buna ek olarak ayrı bir rapor hazırlamaya başlamış, 1882'deki ölümü sonrasında Murray raporu tamamlamıştır. The Voyage fo the "Challenger" adıyla yayımlanan raporun hazırlanması 23 yıl sürmüş ve 29.500 sayfa tutmuştur.

Bunların haricinde sefere katılan görevlilerin ve diğer akademisyenlerin raporları da vardır. Günümüzde Challenger raporlarına internet üzerinden erişmek mümkündür.[8]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Mountains in the Sea". oceanexplorer.noaa.gov. 24 Temmuz 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2023. 
  2. ^ a b Tont, Sargun (1 Aralık 2012). "Challenger 1872: Derinliklerin keşfi". NTV Tarih. ss. 74-78. 
  3. ^ a b Bishop, Tina. "Then and Now: The HMS Challenger Expedition and the "Mountains in the Sea" Expedition" (İngilizce). noaa.gov. 25 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2013. 
  4. ^ a b Rice, A.L. (1999). Understanding the Oceans: Marine Science in the Wake of HMS Challenger (İngilizce). Londra: Routledge. ss. 27-48. ISBN 978-1-85728-705-9. 
  5. ^ Spry, William James Joseph (1877). The cruise of Her Majesty's ship "Challenger" (İngilizce). Harper & Brothers. s. 42. 
  6. ^ Weyl, Peter K. (1970). Oceanography: an introduction to the marine environment (İngilizce). ss. 49. 
  7. ^ Deacon, Margaret (2001). The Challenger Expedition (İngilizce). Londra: Routledge. ISBN 978-1-85728-705-9. [ölü/kırık bağlantı]
  8. ^ Bossard, David C. "Library of 19th Century Science" (İngilizce). 19thcenturyscience.org. 10 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2013. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Birincil raporlar, açıklamalar ve günlükler
İkincil kaynaklar
Koleksiyonlar ve arşivler
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Challenger_seferi&oldid=30321494" sayfasından alınmıştır