Barad

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Barad
Arapçaبراد
Köy
ÜlkeSuriye Suriye
İlHalep
İlçeAfrîn İlçesi
NahiyeAfrîn Nahiyesi
Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS)
 • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)

Barad ya da KaprobaradaKuzey Suriye'de antik bir yerleşim. Erken Bizans döneminde önemli bir merkezdi. 5. ve 6. yüzyılda en parlak dönemini yaşadığı bilinen yerleşimin bu döneminden günümüze kilise, manastır ve konut harabeleri kalmıştır.

Konum[değiştir | kaynağı değiştir]

Kuzey Suriye'nin antik köyleri arasında en kuzeyde bulunan Barad, Halep'in yaklaşık 40 kilometre kuzeybatısında bulunmaktadır.[1]

Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]

2. ve 3. yüzyılda özellikle zeytin tarımı ve ticaretinin yapıldığı önemli bir yerleşimdi. Bölgenin yakınında bu döneme ait hamam kalıntıları bulunmuştur. 4. yüzyıla gelindiğinde büyük evlerin inşa edildiği arazi, 7. yüzyılda terk edilmeye başlamıştır. Orta Çağ'da bölgenin terk edilmiş vaziyette olduğu düşünülmektedir. 1905 yılında bölgeye seyahat eden Gertrude Bell notlarında burasının kısmen Kürtlerce iskan edildiğini aktarmaktadır.[2]

Şehir[değiştir | kaynağı değiştir]

6. yüzyılda en parlak dönemini yaşayan şehirden geriye zengin sınıfın kaldığı düşünülen büyük evlerin yanı sıra 4 adet kilise, bir manastır ve ziraat amaçlı kullanılan bazı yapılar kalmıştır.

Julianos kilisesi[değiştir | kaynağı değiştir]

561 yılından kalma Kuzey Barad Basilikası kalıntıları

Bölgedeki en önemli yapının üç nefli sütunlu bazilika olduğu bilinmektedir. Julianos tarafından 395 - 402 yılları arasında Julianos tarafından inşa ettirilmiştir. Julianos, bölgede aktif olduğu bilinen diğer mimar Markianos Kyris ile birlikte özellikle 5. yüzyılın ilk çeyreğinde yapı inşa eden en önemli mimarlar arasındadır. Bir Roma tapınağının yerine inşa edilen kilise ciddi biçimde hasar görmüş durumdadır. Yeniden inşa edilen yapıda tapınağın mimari parçalarının devşirme olarak kullanıldığı görülmektedir.[3] Julianos kilisesinin ortasında bölgede bilinen en erken Bema bulunmaktaydı, bu mimari öge zamanla değişime uğramıştır.[4]

Kuzey kilisesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Kuzey kilisesi Julianos kilisesine nispeten daha iyi durumda günümüze ulaşmıştır. Milattan sonra 561 yılına tarihlenen bu bazilika, doğu yönünde bir apsis ile sona ermektedir ve birçok açıdan kendisinden yaklaşık 100 yıl önce inşa edilen Qalb Loze bazilikasına benzemektedir.[5] Bu çeşit mimari plana ayrıca 602 yılına tarihlenen şeyh süleyman bazilikası ve Ruweiha'da bulunan Bizzos kilisesinde rastlanmaktadır.[6]

Manastır[değiştir | kaynağı değiştir]

Güneyde bulunan ve 6. yüzyıla tarihlenen diğer bir kilise tek nefli ve dikdörtgen biçimli bir apsise sahiptir. Bu kilisenin bölgede bulunan bir manastıra ait olduğu düşünülmektedir.

Roma döneminden kalma yapılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Bugünkü köyün kuzeyinde bir Roma hamamının kalıntıları bulunmuştur. Kuzey Suriye'nin antik köylerinden 6 tanesinde bu çeşit hamamlara rastlamak mümkündür.[7]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Barad, Syria page. fallingrain.com". 6 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2018. 
  2. ^ Gertrude Bell: Am Ende des Lavastromes. Durch die Wüsten und Kulturstätten Syriens. Gabriele Habinger (Hrsg.), Promedia, Wien 1991, S. 251, Originalausgabe: The Desert and the Sown, 1908
  3. ^ Beyer, S. 50
  4. ^ Strube, 1996, S. 37, 42
  5. ^ Strube, 2002, S. 205–207
  6. ^ Friedrich Wilhelm Deichmann: Qalb Lōze und Qal’at Sem’ān. Die besondere Entwicklung der nordsyrisch-spätantiken Architektur. Bayerische Akademie der Wissenschaften. Sitzungsberichte, Jahrgang 1982, Heft 6, C. H. Beck, München 1982, S. 28
  7. ^ Warwick Ball: Rome in the East. The Transformation of an Empire. Routledge, London/New York 2000, S. 219 f, ISBN 0-415-11376-8

Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Ross Burns: Monuments of Syria. A Historical Guide. I. B. Tauris, London/New York 1992, S. 58 f
  • Hermann Wolfgang Beyer: Der syrische Kirchenbau. Studien zur spätantiken Kunstgeschichte. Walter de Gruyter, Berlin 1925, S. 38, 50 f, 93
  • Frank Rainer Scheck, Johannes Odenthal: Syrien. Hochkulturen zwischen Mittelmeer und Arabischer Wüste. DuMont, Köln 2009, S. 290 f, ISBN 3770113373
  • Christine Strube: Die „Toten Städte“. Stadt und Land in Nordsyrien während der Spätantike. Philipp von Zabern, Mainz 1996, S. 36 f, 42, ISBN 3805318405
  • Christine Strube: Baudekoration im Nordsyrischen Kalksteinmassiv. Bd. II. Kapitell-, Tür- und Gesimsformen des 6. und frühen 7. Jahrhunderts n. Chr. Philipp von Zabern, Mainz 2002, S. 205–207

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]