Bankerler Krizi

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Bankerler krizi, Türkiye tarihinde 1980'li yıllarda yüksek faizli gelir elde etmek amacıyla paralarını bankerlere yatıran ve bankerlik sisteminin çöküşü ile mevduat sahiplerinin parasını kaybetmesi ile sonuçlanan olay. Sayılarının 300 bini geçtiği tahmin edilen bankerzedeler 1980'li yıllarda Türkiye gündeminin popüler konularından biri olmuştur. Olay, toplumsal bir infiale yol açmış, o dönem intiharlar, öldürme ve yaralamalar artmıştır.

Arka plan[değiştir | kaynağı değiştir]

12 Eylül Darbesi ile ordu yönetime el koymuş ve asker kökenli Bülend Ulusu liderliğinde 21 Eylül 1980 tarihinde 44. Türkiye Hükûmeti kurulmuştur. Bülent Ulusu hükûmeti tarafından, ilgili mevzuatta düzenlemeler yapılmış, bankerlerin reklam yapmalarını kısıtlanmış, banker olma şartları zorlaştırılmış, vb. bankerlik sistemi için sınırlayıcı tedbirler getirilmiştir.

Bankerlerin batması[değiştir | kaynağı değiştir]

Yeni mevzuat ve yasal düzenlemelere çok sayıda banker uyum sağlayamamış, basında çok sayıda batık banker haberi çıkmaya başlamıştır. Dönemin maliye bakanı Kaya Erdem, bankerlik sistemine ilişkin "Vatandaş üç-beş kuruş fazla kazanmak için kumar oynamıştır." sözü toplumda endişeye sebep olmuş ve bunun üzerine paralarını geri almak isteyenler başvuruda bulunmuştur. Mevduat sahiplerinin paralarını geri çekmek istemesi nedeniyle 250'ye yakın banker batmış, 300 bin civarı kişi 62 Milyar Türk Lirasını kaybetmiştir.

Sonuç[değiştir | kaynağı değiştir]

1983 yılında kabul edilen bir yasa ile parasını kaybedenler için Merkez Bankası, 200 bin Türk Lirasına kadar olan kısmı için geri alma hakkı tanınmıştır. Sağlanan bu fon desteği ile krizin sistematik boyuta geçmesi engellenmiştir.[1]

Popüler kültürde yeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Bankerlik sistemi birçok filmde konu edilmiştir.

İlgili sayfalar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Akalın, Ufuk Serdar (2017). "Kamu Harcamaları ve Ekonomik Krizler: Peacock ve Wiseman Sıçrama Tezi Çerçevesinde Türkiye Örneği (YL Tezi)". Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Karaman: tez.yok.gov.tr. s. 58. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]