Ayin (film)

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Ayin (film)
YönetmenAri Aster
Yapımcı
  • Kevin Frakes
  • Lars Knudsen (producer)|Lars Knudsen
  • Buddy Patrick
YazarAri Aster
Oyuncular
  • Toni Collette
  • Alex Wolff
  • Milly Shapiro
  • Ann Dowd
  • Gabriel Byrne
MüzikColin Stetson
Görüntü yönetmeniPawel Pogorzelski
Kurgu
  • Jennifer Lame
  • Lucian Johnston
Stüdyo
  • A24
  • PalmStar Media
  • Finch Entertainment[1]
  • Windy Hill Pictures
DağıtıcıA24
Süre127 minutes
ÜlkeUnited States
DilEnglish
Bütçe$10 million[2]
Hasılat$82.8 million[3]

Ayin (özgün ad: Hereditary), ilk uzun metrajlı film yönetmenliğinde Ari Aster tarafından yazılan ve yönetilen, 2018 Amerikan psikolojik korku filmidir. Toni Collette, Alex Wolff, Milly Shapiro ve Gabriel Byrne, büyükannelerinin gizemli ölümünden sonra gizemli bir varlığın peşini bırakmadığı bir aileyi canlandırıyor.

Aster'in başta The Strange Thing About the Johnsons olmak üzere kısa korku filmleri üzerine yaptığı çalışmalar, ilk uzun metrajlı filmi olarak Hereditary'ye yeşil ışık yakan A24'ün dikkatini çekti. Aster filmi iki farklı yarıdan oluşan bir aile draması olarak tasarladı. Çekimler 2017'de Utah'ta gerçekleştirildi ve çoğu iç mekan sahnesi, filme bir oyuncak ev estetiği vermek için bir ses sahnesinde özel olarak inşa edilmiş setlerde çekildi.

Hereditary, 21 Ocak 2018'de Sundance Film Festivali'nde prömiyerini yaptı [4] ve 8 Haziran 2018'de Amerika Birleşik Devletleri'nde sinemalarda gösterime girdi.[5] Film, Collette'in performansı, Aster'in yönetmenliği ve Stetson'ın müziği başta olmak üzere geniş bir beğeni topladı. Film 10 milyon dolarlık bütçeyle 82 milyon doların üzerinde hasılat elde ederek A24'ün o zamana kadarki en yüksek hasılat yapan filmi oldu,[6][7] bu rekor 2022'de Everything Everywhere All at Once'ın gösterime girmesine kadar devam etti.

Özet[değiştir | kaynağı değiştir]

Minyatür sanatçısı Annie Graham, psikiyatrist eşi Steve, 16 yaşındaki oğulları Peter ve 13 yaşındaki kızları Charlie ile birlikte yaşamaktadır. Aile, Annie'nin ketum annesi Ellen'ın cenazesine katılır ve Annie cenazeye katılanların sayısına şaşırır. Bir yas destek grubuna katılarak sorunlu çocukluğunu ve Ellen'ın onu yetiştirmede önemli bir figür haline geldiği Charlie doğana kadar annesiyle sorunlu bir ilişkisi olduğunu açıklar. Bu arada Steve, kimliği belirsiz kişilerin Ellen'ın mezarına saygısızlık ettiğini bildiren bir telefon alır, ancak bunu Annie'ye söylemez.

Peter bir partiye davet edilir ve Annie, Charlie'nin de onunla gitmesi için ısrar eder. Kardeşler partiye giderken, üzerinde okült bir mühür bulunan bir telefon direğinin yanından geçerler. Partide Peter, Charlie'yi yalnız bırakır. Charlie çikolatalı kek yer, ancak kekin içinde ceviz olduğunu bilmemektedir. Charlie'nin ciddi bir fındık alerjisi vardır ve bu nedenle anafilaktik şoka girer. Peter Charlie'yi hastaneye götürürken, Charlie hava almak için camdan dışarı uzanır; Peter yolda yatan ölü bir geyikten kaçınmak için direksiyonu kırdığında, Charlie'nin başı işaretli telefon direği tarafından kesilir. Peter şok içinde eve gider ve Charlie'nin başsız bedenini ailesinin arabasının arka koltuğuna bırakır; Annie ertesi sabah bunu dehşet içinde fark eder. Charlie'nin ölümünün ardından Annie, Peter'a karşı kırgınlaşır, travma geçiren Peter sersemlemiş bir halde hayatına devam ederken Steve de hayatına normal bir şekilde devam etmeye çalışır.

Annie, Joan adında bir destek grubu üyesiyle arkadaş olur. Joan, Annie'ye Charlie'nin hayaletiyle iletişim kurmak için ruh çağırma seansı yapmayı öğretir. O gecenin ilerleyen saatlerinde Annie ailesini ruh çağırma seansına katılmaya ikna eder. Nesneler hareket etmeye ve parçalanmaya başlar ve Annie ele geçirilip Steve üzerine su atana kadar Charlie'nin sesiyle konuşunca Peter dehşete düşer. Peter doğaüstü güçler tarafından rahatsız edilmeye başlayınca Annie, Charlie'nin ruhunun intikamcı ve şeytani bir hal aldığından şüphelenir. Charlie'nin eskiz defterinde Peter'ı tehdit eden görüntüler gördüğünde, defteri şömineye fırlatır. Ancak kıyafetleri de kitapla aynı anda alevler içinde kalır. Kıyafetlerinin yanması ancak kitabı alevlerden uzaklaştırdığında durur.

Çıplak cadılar meclisi üyeleri evin içinde ve çevresinde toplanmaya başlarken, Peter hava karardıktan sonra uyanır ve babasının yanmış cesedini bulur, ardından hemen yakındaki bir kapı aralığında cadılar meclisi üyelerinden birini fark eder. Artık ele geçirilmiş olan Annie daha sonra onu evin içinde kovalar. Tavan arasına saklanmaya çalışır; Annie onu takip eder ve ardından bir piyano teli parçasıyla kafasını keser. Peter tavan penceresinden atlar. Parlayan bir küre içeri girer ve bedenini yeniden canlandırır. Artık Charlie'nin tavırlarını sergileyen Peter, Annie'nin yüzen başsız cesedini Charlie'nin ağaç evine kadar takip eder; burada Joan ve cadılar meclisinin diğer üyelerinin yanı sıra Peter'ın annesi ve büyükannesinin başsız cesetleri, Charlie'nin taç giydirilmiş kesik başının yerleştirildiği bir mankene tapınmaktadır. Joan tacı çıkarıp Peter'ın başına yerleştirir ve ona Charlie diye hitap eder. Daha sonra Charlie'nin Paimon olduğunu, "kadın bedenini düzelttiklerini" ve ona tercih ettiği erkek konağı verdiklerini ilan eder ve meclis Peter'ı Kral Paimon olarak selamlar.

Oyuncular[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Toni Collette, minyatür sanatçısı Annie Graham rolünde.
  • Gabriel Byrne, bir psikiyatrist ve Annie'nin kocası Steve Graham rolünde.
  • Alex Wolff, Annie ve Steve'in 16 yaşındaki oğlu Peter Graham rolünde.
  • Milly Shapiro, Annie ve Steve'in 13 yaşındaki kızı Charlie Graham rolünde.
  • Ann Dowd, Annie ile arkadaş olan bir destek grubu üyesi olan Joan rolünde.
  • Mallory Bechtel, Peter'ın okul arkadaşı ve sevgilisi Bridget rolünde.

Ari Aster, yaşadığı trajediden sonra destek sunmak için arayan Annie'nin patronu olarak itibarsız bir ses kamera hücresine sahiptir.

Kathleen Chalfant, Annie'nin annesi Ellen Taper Leigh rolünde fakat adı geçmiyor. Aster ondan "dünyanın en tatlı insanı" olarak bahsetti.[8]

Yapım Aşaması[değiştir | kaynağı değiştir]

Geliştirme[değiştir | kaynağı değiştir]

Yazar-yönetmen Ari Aster, Amerikan Film Enstitüsü'nde öğrenciyken film endüstrisinde kariyer yapmaya başladı; The Strange Thing About the Johnsons ve Munchausen adlı iki kışkırtıcı kısa korku filmi yazıp yönetti ve A24'ün kapsamı altına girdi.[9][10] Aster başlangıçta Hereditary'yi bir aile trajedisi olarak sunmuş ve ona doğrudan bir korku filmi dememeye özen göstermişti. Aile dramlarının hayranı olan Aster, aile dinamikleri, travma ve keder üzerine kurulu bir film hayal ederek türün temalarını senaryosuna dahil etti; Carrie ve The Cook, the Thief, His Wife and Her Lover, Aster'in Hereditary'den etkilendiğini belirttiği eserlerdi.[11] Filmi "birbirinden tamamen ayrılmaz" iki yarı olarak yorumladı: "Bir aile trajedisi olarak başlıyor ve sonra bu yolda devam ediyor, ancak yavaş yavaş tam anlamıyla bir kabusa dönüşüyor."[12] İblis kral Paimon, aralarında Süleyman'ın Küçük Anahtarı, Johann Weyer'in Pseudomonarchia Daemonum, Collin de Plancy'nin Dictionnaire Infernal, Livre des Esperitz, Liber Officiorum Spirituum ve Abramelin'in Kitabı'nın da bulunduğu çok sayıda grimoire'den kaynaklanmaktadır.[13][14] Süleyman'ın Küçük Anahtarı'na göre Paimon, 200 ruh ya da melek lejyonuna komuta eden bir cehennem kralıdır.[13][14] Paimon Lucifer'e itaat eder ve başında bir taçla tezahür eder, "trompetler, iyi çalan ziller ve diğer her türlü müzik aletine sahip insanlar gibi bir ruhlar topluluğu" tarafından müjdelenir.[13][14]

Oyuncular[değiştir | kaynağı değiştir]

Toni Collette, bir minyatürcü ve Graham ailesinin reisi olan Annie Graham rolü için Aster'in aradığı ilk aktrislerden biriydi.[15] Collette bir korku filminde çalışmak konusunda isteksiz olsa da, senaryonun bu türe ayakları yere basan yaklaşımı onu projeye katılmaya ikna etti: "O [Aster] aile içindeki dinamikleri gerçekten anladı, insan olmanın ve kayıp yaşamanın ne demek olduğunu çok iyi anladı".[16]

Gabriel Byrne ailenin reisi Steve'i oynamayı kabul etti; Byrne ile daha önce HBO programı In Treatment'ta birlikte çalışan Alex Wolff ise Graham'ların oğlu Peter rolünü üstlendi.[15] Matilda Müzikali'ndeki performansıyla Tony Ödülü kazanan 14 yaşındaki Broadway tiyatrosu oyuncusu Milly Shapiro, ilk sinema deneyiminde Charlie'nin kızı rolünü kazandı.[17] Shapiro'nun seçmelerini izledikten sonra Aster hemen rahatladı "'çünkü doğru kişiyi bulma şansımın düşük olduğunu biliyordum", Charlie'nin kişiliğini senaryodaki diğer karakterlere göre daha belirsiz bırakmıştı.[18] Ann Dowd ise Annie'yi ölülerle iletişim kurma yeteneğine ikna eden kederli anne Joan'ı canlandırıyor.[15]

Film çekimi[değiştir | kaynağı değiştir]

Filmin çekimlerine Şubat 2017'de Utah'ta başlandı. Graham ailesinin evinin ve ağaç evin dış çekimleri Summit County, Utah'ta, mezarlık sahnesi ise Sandy, Utah'taki Larkin Sunset Gardens'ta çekildi. Okul sahneleri West High School ve Utah State Fairpark'ta çekildi, ancak diğer tüm iç mekanlar (ağaç evin her iki versiyonu da dahil) bir ses sahnesinde sıfırdan inşa edildi. Odaların her biri bir sahne üzerine inşa edildiğinden, sahneleri pratik bir mekanın izin verdiğinden çok daha uzak bir mesafeden çekmek için duvarlar kaldırılabiliyor ve filmin oyuncak ev estetiği yaratılıyordu.

Aster çekimler sırasında, "Alex Wolff bana William Shakespeare'in İskoç oyununun adını batıl bir tiyatro efsanesi nedeniyle yüksek sesle söylemememi söyledi. Kendimi beğenmiş bir şekilde ismi açıkladım ve bir sonraki sahnenin çekimi sırasında ışıklarımızdan biri patladı."[19]

Müzik[değiştir | kaynağı değiştir]

Filmin müzikleri Colin Stetson ve Rob Kleiner tarafından yapıldı.[20][21] The Hollywood Reporter'dan Nick Allen filmin müziğinin, Paimon'un trompet sesleriyle müjdelendiği mitolojiye atıfta bulunarak, filmin doruk noktasında trompetlere yer verdiğini belirtti.[22]

Hereditary: Orijinal Film Müziği
No. Başlık Süre
1. "Funeral"   6:06
2. "Mothers & Daughters"   3:00
3. "Brother & Sister"   2:26
4. "Charlie"   2:56
5. "Party, Crash"   4:45
6. "Mourning"   4:45
7. "Aftermath"   4:22
8. "Séance Sleepwalking"   4:56
9. "Second Séance, Pt. 1"   0:57
10. "Second Séance, Pt. 2"   0:40
11. "Second Séance, Pt. 3"   1:16
12. "Classroom"   2:05
13. "Dreaming"   2:29
14. "Book Burning"   1:47
15. "Joanie"   1:47
16. "Get Out"   1:21
17. "Leigh's Things"   5:42
18. "Steve"   8:17
19. "Peter"   3:40
20. "Chasing Peter"   0:37
21. "The Attic"   2:25
22. "Reborn"   3:51
23. "Hail, Paimon!"   0:55
Toplam süre:
 71:00

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Hereditary (2018)". BFI.org.uk (İngilizce). British Film Institute. 16 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2018. 
  2. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; opening isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  3. ^ "Hereditary (2018)". Box Office Mojo. Amazon. 18 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2018. 
  4. ^ "A horror thriller filmed in Utah is among the additions to 2018 Sundance Film Festival lineup". The Salt Lake Tribune (İngilizce). 31 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2023. 
  5. ^ "Hereditary trailer: will this be the year's scariest movie?". The Guardian (İngilizce). 30 Ocak 2018. ISSN 0261-3077. 30 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2023. 
  6. ^ "Ocean's 8: Satisfying but Slight" (İngilizce). 26 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2023. 
  7. ^ D'Alessandro, Anthony (30 Eylül 2022). "'Everything Everywhere All At Once' Crosses $70M U.S., $103M Worldwide, Adding To Totals Of A24's Highest-Grossing Movie Ever – Update". Deadline (İngilizce). 16 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2023. 
  8. ^ "Writer/Director Ari Aster on his Terrifying Debut Hereditary". MPAA. 7 Haziran 2018. 4 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2019. 
  9. ^ Dazed (12 Haziran 2018). "How Ari Aster made the best horror movie of 2018". Dazed (İngilizce). 4 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2024. 
  10. ^ Bishop, Bryan (7 Haziran 2018). "For Hereditary director Ari Aster, horror films are "more therapeutic than a therapist's couch"". The Verge (İngilizce). 1 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2024. 
  11. ^ Newby, Richard (6 Eylül 2018). "How Director Ari Aster Turned 'Hereditary' Into a Harrowing Cinematic Experience". The Hollywood Reporter (İngilizce). 5 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2024. 
  12. ^ Nast, Condé (8 Haziran 2018). "That Horrific Hereditary Scene Is Director Ari Aster's Favorite". Vanity Fair (İngilizce). 29 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2024. 
  13. ^ a b c Allen, Nick (12 Haziran 2018). "The Ending of 'Hereditary' Feels Inevitable". The Hollywood Reporter (İngilizce). 14 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2024. 
  14. ^ a b c Sokol, Tony (21 Ekim 2018). "Hereditary: The Real Story of King Paimon". Den of Geek (İngilizce). 4 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2024. 
  15. ^ a b c Fear, David (12 Haziran 2018). "'Hereditary': Inside the Making of a Modern Horror Classic". Rolling Stone (İngilizce). 9 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2024. 
  16. ^ Bishop, Bryan (7 Haziran 2018). "For Hereditary director Ari Aster, horror films are "more therapeutic than a therapist's couch"". The Verge (İngilizce). 1 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2024. 
  17. ^ Ryan, Patrick. "Milly Shapiro wants to freak you out as that creepy kid in 'Hereditary'". USA TODAY (İngilizce). 13 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2024. 
  18. ^ Nast, Condé (8 Haziran 2018). "That Horrific Hereditary Scene Is Director Ari Aster's Favorite". Vanity Fair (İngilizce). 29 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2024. 
  19. ^ Ari_Aster (15 Haziran 2018). "Thank you! Yes. Alw…". r/movies. 28 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2024. 
  20. ^ Nast, Condé. "Colin Stetson: Hereditary (Original Motion Picture Soundtrack)". Pitchfork (İngilizce). 7 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2024. 
  21. ^ "Colin Stetson On The Terrifying Score For 'Hereditary' And Making Music That Sounds Evil". Stereogum (İngilizce). 15 Haziran 2018. 9 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2024. 
  22. ^ "Arşivlenmiş kopya". 14 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2024. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ayin_(film)&oldid=32602434" sayfasından alınmıştır