Ayşe Gül Altınay

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Ayşe Gül Altınay (d. 1971), antropoloji, kültürel çalışmalar ve toplumsal cinsiyet çalışmaları disiplinlerinde çalışan, özellikle militarizm, şiddet ve hafızaya odaklanan Türk akademisyendir.[1]

2001 yılından beri Sabancı Üniversitesi'nde antropoloji, kültürel çalışmalar ve toplumsal cinsiyet dersleri vermektedir; 2016-2019 arasında üniversitenin Toplumsal Cinsiyet ve Kadın Çalışmaları Mükemmeliyet Merkezi'nin direktörlüğünü yapmıştır.[2][3] Altınay, "İşini ve hayatını şekillendiren asıl soru"nun, "Acımızı daha çok şiddete, nefrete, acıya ve adaletsizliğe mi, yoksa hayatı, güzelliği, sevgiyi, barışı ve adaleti çoğaltan adımlara mı çevireceğiz?" sorusu olduğunu belirtmiştir.[4] Barış İçin Akademisyenler'in "Bu suça ortak olmayacağız!" kampanyasına imzacısıdır ve Kürt-Türk çatışmasının barışçıl bir çözümünü savunmaktadır.

Biyografi[değiştir | kaynağı değiştir]

1994 yılında Boğaziçi Üniversitesi Sosyoloji ve Siyaset Bilimi bölümünden mezun oldu. 2001 yılında Duke Üniversitesi'nde Kültürel Antropoloji [5] alanında doktora derecesi aldı; Sabancı Üniversitesi'nde antropoloji dersleri vermeye başladı ve üniversitenin Toplumsal Cinsiyet ve 2016-2019 arasında üniversitenin Kadın Çalışmaları Mükemmeliyet Merkezi'nin direktörlüğünü yaptı.[2] Akademik araştırmaları özellikle militarizm, şiddet ve hafıza üzerine odaklanmaktadır.[1] 2009 yılında Hrant Dink Vakfı yönetim kurulu üyeliği yapmıştır.[6]

Altınay, "İşini ve hayatımı şekillendiren asıl sorunun" "Acımızı daha çok şiddete, nefrete, acıya ve adaletsizliğe mi, yoksa hayatı, güzelliği, sevgiyi, barışı ve adaleti çoğaltan adımlara mı çevireceğiz?" sorusu olduğunu belirtmiştir.[4]

Barış İçin Akademisyenler[değiştir | kaynağı değiştir]

Altınay, Barış İçin Akademisyenler'in "Bu suça ortak olmayacağız!" bildirisine imza attı ve Kürt-Türk sorununun barışçıl bir çözümünü savunuyor. Sonuç olarak, "terör örgütüne üye olmamakla birlikte bilerek ve isteyerek destek vermekten" yargılandı ve 25 ay hapis cezasına çarptırıldı.[3] Altınay, terörü desteklediğini reddetti ve dilekçeyi imzalamanın "şiddetsizlik, demokrasi ve insan hakları hukukunun şekillendirdiği barışçıl bir gelecek için bir vicdan eylemi" olduğunu söyledi.[4] Altınay, Barış İçin Akademisyenler'le bağlantılı olarak yargılanan ve cezası ertelenmeyen az sayıdaki akademisyenden biriydi.[7][8] Orta Avrupa Üniversitesi, Duke Üniversitesi, Columbia Üniversitesi, London School of Economics, Goethe Üniversitesi Frankfurt, Sciences Po üniversitelerindeki ve diğer üniversitelerdeki akademik bölümler, kovuşturmaya karşı olduklarını ifade ettiler, Avrupa Kadın Araştırmaları Dergisi de kovuşturmaya karşı olduğunu ifade etti.[9] Risk Altındaki Akademisyenler, "İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi de dahil olmak üzere uluslararası insan hakları belgeleri ve Türkiye'nin taraf olduğu Medeni ve Siyasi Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme tarafından açıkça korunan bir davranış olan ifade özgürlüğü ve örgütlenme özgürlüğü haklarının şiddet içermeyen bir şekilde kullanılması nedeniyle bir akademisyenin açık misilleme olarak yargılanmasından endişe duyduklarını" belirtti.[10]

Akademideki karşılığı[değiştir | kaynağı değiştir]

Altınay'ın 2004 tarihli Ordu-Millet Miti: Türkiye'de Militarizm adlı kitabı, ordunun Türk sivil yaşamındaki rolünü ve Türk ulusunun merkezi olarak militarizm ideolojisini tartıştı. Alev Çınar, kitabı "Türkiye'de milliyetçilik ve vatandaşlığın militarizm söylemi ve kültürü tarafından nasıl istila edildiğine dair zengin ve oldukça bilgilendirici bir etnografik çalışma" olarak övdü.[11] Rebecca Bryant, kitabın "analitik açıdan keskin ve politik açıdan cesur" ve "Türkiye'nin Avrupa geleceğine ilişkin umutları açısından en merkezi sorunlardan birini ele alan önemli ve zamanında yapılmış bir çalışma" olduğunu belirtti.[12] Frances Hasso, kitabın "zengin ve zorlayıcı bir çalışma" olduğunu belirtti.[13]

Çalışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

  • The Myth of the Military-Nation: Militarism, Gender, and Education in Turkey (İngilizce). Springer. 2004. ISBN 978-1-4039-7936-0. 
  • Violence Against Women in Turkey: A Nationwide Survey (İngilizce). Punto. 2008. ISBN 978-975-01103-7-5. 
  • The Grandchildren: The Hidden Legacy of 'Lost' Armenians in Turkey (İngilizce). Routledge. 2014. ISBN 978-1-351-48198-4. 
  • Pető, Andrea, (Ed.) (2016). Gendered Wars, Gendered Memories: Feminist Conversations on War, Genocide and Political Violence (İngilizce). Routledge. ISBN 978-1-317-12967-7.  r eksik |soyadı1= (yardım)
  • Women Mobilizing Memory (İngilizce). Columbia University Press. 2019. ISBN 978-0-231-54997-4. 

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b "AYŞE GÜL ALTINAY YAZDI: Elmas Tutuyan ve Arlene Avakian: Aslan Kadınların Mirası". Bianet – Bagimsiz Iletisim Agi. Erişim tarihi: 28 Mart 2021. 
  2. ^ a b "Ayşe Gül Altınay | SU Gender". sugender.sabanciuniv.edu. 30 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2021. 
  3. ^ a b "TRIAL OF ACADEMICS: One Academic Sentenced to 2 Years, 1 Month in Prison". Bianet – Bagimsiz Iletisim Agi. Erişim tarihi: 28 Mart 2021. 
  4. ^ a b c "Solidarity with Professor Ayse Gül Altinay. | Department of Gender Studies". gender.ceu.edu. 26 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2021. 
  5. ^ "Ayşe Gül Altınay". 13 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2021. 
  6. ^ "Turkish children drawn into Armenia row". 21 Mart 2009. 23 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2021. 
  7. ^ Cusack (8 Temmuz 2019). "Turkey's Crackdown on Academics Represses History Once Again". The New York Times. 2 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2021. 
  8. ^ "TRIAL OF ACADEMICS: Court to Await Constitutional Court Ruling on Academics for Peace". Bianet – Bagimsiz Iletisim Agi. Erişim tarihi: 28 Mart 2021. 
  9. ^ "In Solidarity with Ayşe Gül Altınay". European Journal of Women's Studies (İngilizce). 26 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2021. 
  10. ^ "2019-05-21 Sabancı University". Scholars at Risk. 27 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2021. 
  11. ^ Cinar (2006). "Review of The Myth of the Military-Nation: Militarism, Gender, and Education in Turkey". International Journal of Middle East Studies. 38 (4): 601-603. doi:10.1017/S0020743806322489. ISSN 0020-7438. 26 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2021. 
  12. ^ Bryant (2006). "Ayşe Gül Altınay, The Myth of the Military-Nation: Militarism, Gender, and Education in Turkey, New York: Palgrave, 2004, xi+206 pages". New Perspectives on Turkey. 34: 120-123. doi:10.1017/S0896634600004416. 
  13. ^ Hasso (2006). "Book Review: The Myth of the Military-Nation: Militarism, Gender, and Education in Turkey". Gender & Society. 20 (1): 134-136. doi:10.1177/0891243205279806. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ayşe_Gül_Altınay&oldid=32490634" sayfasından alınmıştır