Ariel Hollinshead
 | Bu madde veya sayfa başka bir dilden kötü bir biçimde tercüme edilmiştir. Sayfa makine çevirisi veya dilde yetkinliği bulunmayan bir çevirmen tarafından oluşturulmuş olabilir. (Haziran 2020) |
Ariel Cahill Hollinshead (24 Ağustos 1929 - 10 Eylül 2019), kariyerini George Washington Üniversitesi'nde geçiren Amerikalı bir kanser araştırmacısı ve profesördü. Tümör antijenlerini keşfetmede ve onları kanser aşıları olarak geliştirmede öncüdür.
Yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]
Hollinshead, 24 Ağustos 1929'da Ariel Cahill'de doğdu. Ailesi Quaker'dı .[1][2]
1947'de, Quaker okulu olduğu için seçtiği Swarthmore Kolejinde zooloji ve kimya okumaya başladı, ancak daha sonra daha iyi bir bilim programı için Ohio Universitesine geçti.[2][3] 1951'de lisans aldıktan sonra,[4] George Washington Universitesine(GW) gidip 1957'de PhD unvanı aldı.[5]
GW Tıp Merkezi fakültesine 1959'da Farmakoloji Yardımcı Doçenti olarak katıldı, 1974'te Tıp Profesörü oldu ve 1991'de emeritus statüsü aldı.[5]
1958'de Hollinshead, Swarthmore'dayken tanıştığı Montgomery K. Hyun (daha sonra "Montgomery Hollinshead") ile evlendi ve birlikte iki oğlu oldu; kocası 2016 yılında öldü.[1][6] Ariel Hollinshead ise 10 Eylül 2019'da 90 yaşında öldü.[7]
Araştırmaları ve çalışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]
Araştırması, başlangıçta kanser aşıları geliştirmek için onkovirolojiye odaklıyıdı - virüslerin kanserdeki rolü. İlk deney setinde, hayvanlarda bir bağışıklık tepkisine neden olup olmadıklarını görmek için onkovirüs parçalarını kullanmaya çalıştı; Bu deneylerin bir parçası olarak, virüsün neden olduğu tümörlerden alınan zar parçalarını bilimsel kontrol olarak kullandı. Şaşırtıcı şekilde, zar parçaları daha güçlü bir tepki ortaya çıkardı.[8]
Meslektaşları ve fon sağlayıcılar şüpheliydi, ancak sonuçlarını doğrulayabildi ve sonunda bağışıklığı uyaran maddeyi zar parçalarından ultrason kullanarak izole etmek için yöntemler icat etti. Bu, tümör antijenlerinin ilk tanımlanmalarından birine yol açtı.[3][8] Daha sonra akciğer kanseri olan insanlarda insan tümörleri ile çalışmaya başladı ve yine tümör antijenlerini onlardan izole etmek için yöntemler geliştirmek zorunda kaldı. Bu çalışma, 1970'lerin başında tümör antijenleri kullanılarak yapılan kanser aşılarının ilk klinik denemesine yol açmıştır. Daha sonra aynı işlemi, yumurtalık kanseri olan kadınların tümör antijenlerini tanımlamak ve test etmek tekrarlamaya başladı ve çalışmaları 1980'lerin başındaki klinik çalışmalarla sonuçlandı.
Daha sonra virolojiye döndü ve bir HIV aşısı geliştirme çabasına katıldı.[3]
Kariyeri boyunca bilimdeki diğer kadınları, Sigma Delta Epsilon fahri topluluğu ve Bilimdeki Kadınlar İçin Profesyonel Organizasyon aracılığıyla destekledi.[2]
Pennsylvania Tıp Fakültesi ve Neogenix Onkoloji A.Ş. için Onkoloji Kurullarında görev yaptı.[9]
Onurlar ve ödüller[değiştir | kaynağı değiştir]
1975 yılında Drexel Üniversitesi'nden Marion Spencer Fay Ödülü aldı[5] ve 1976 yılında kanser araştırması için Joint Board of American Medical Colleges tarafından "İki yüzyılın medikal kadını" unvanını aldı.[4]
1980'de Almanya, İtalya ve İngiltere sağlık bakanları tarafından ortaklaşa verilen bir onur olan "Avrupa Yıldızı" nı aldı[3] ve Başkan Jimmy Carter tarafından Beyaz Saray'daki bir resepsiyonda onurlandırılan dokuz kadın bilim adamından biriydi.[10]
2013 yılında GWAA (George Washington Mezunlar Derneği) tarafından "İmmünoterapi Annesi" olduğu olarak tanındı.[5]
2014 yılında Aktif immünoterapi ve 17 farklı klinik çalışma için epitom aktivitesini geliştirme, yönetme ve test etmesi ve 280 makalesi nedeniyle Bethel Park Büyük Mezunlar Onur Listesi ne girdi.[11]
Amerikan Mikrobiyoloji Akademisi ve Amerikan Bilim İlerleme Derneği'nin bir üyesiydi.[3]
Yayınları[değiştir | kaynağı değiştir]
- Hollinshead (1991). "Active specific immunotherapy and immunochemotherapy in the treatment of lung and colon cancer". Seminars in Surgical Oncology. 7 (4): 199-210.
- Hollinshead (15 Eylül 1987). "Adjuvant specific active lung cancer immunotherapy trials. Tumor-associated antigens" (PDF). Cancer. 60 (6): 1249-62.
- Hollinshead (Mayıs 1974). "Studies of tumor-specific and herpesvirus nonvirion antigens" (PDF). Cancer Research. 34 (5): 1122-5. 22 Haziran 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2020.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b "Hollinshead, Ariel (1929–)". Dictionary of Women Worldwide: 25,000 Women Through the Ages. Thomson Gale. 2007. ISBN 9780787675851.
- ^ a b c "Alumni Profile: Ariel C. Hollinshead '51, Hon. DSC 77 "I really enjoy what I do ... ."". Ohio University Today. Yaz 1984. s. 9.
- ^ a b c d e American women of science since 1900. Santa Barbara, Calif.: ABC-CLIO. 2011. s. 517. ISBN 9781598841589. 15 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2020.
- ^ a b "Ariel Hollinshead, AB '51" (PDF). Ohio University Today. Yaz 2009. s. 9. 12 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Haziran 2020.
- ^ a b c d "GWAA Recognizes Ariel Hollinshead". GW Alumni News. 25 Eylül 2013. 2 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2020.
- ^ "Montgomery Hyun Obituary, Medford, NJ". Lechner Funeral Home. 19 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2017.
- ^ "Ariel Hollinshead Hyun". Legacy. 13 Eylül 2019. 19 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b Mothers and daughters of invention: notes for a revised history of technology. New Brunswick, N.J.: Rutgers University Press. 1993. ss. 164-165. ISBN 9780813521978. 8 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2020.
- ^ "Ariel Hollinshead Ph.D.: Executive Profile & Biography - Bloomberg". www.bloomberg.com. 3 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2017.
- ^ "Solvay Sequel: Nine Women Scientists in the White House". STEM Women. 2 Ocak 2017. 15 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2020.
- ^ "Meet the 2014 Bethel Park Great Alumni Hall of Fame Inductees" (PDF). Bethel Park School District. Bethel Park School District. 2014. 4 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF).
