Anuş Babacanyan
 | Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Mayıs 2024) |
Anuş Babacanyan | |
|---|---|
| Doğum | 23 Ekim 1983 Erivan, Ermenistan |
| Milliyet | Ermeniler |
| Vatandaşlık | Ermenistan |
| Eğitim | Bulgaristan Amerikan Üniversitesi |
| Meslek | Fotoğrafçılık, Gazeteci |
Anuş Babacanyan, Ermeni foto muhabiri ve kadın fotoğrafçılığı kolektifi 4Plus'ın kurucusudur. Kafkasya'nın çatışma bölgelerindeki yaşamları belgelemesiyle tanınıyor.
Biyografi[değiştir | kaynağı değiştir]
Anush Babacanyan Kafkasya Medya Enstitüsü'nde okudu.[1] Babacanyan, 2005 yılında Ruben Mangasaryan'ın düzenlediği World Press Photo'nun sunduğu fotoğrafçılık kursları programından mezun oldu.[2] 2006 yılında Bulgaristan'daki Amerikan Üniversitesi'nden kitle iletişim bölümünden mezun oldu.[3]
Kariyer[değiştir | kaynağı değiştir]
Mezun olduktan sonra Babacanyan, Ermenistan'daki BBC İzleme Servisi'nde prim bazlı olarak çalıştı ve ardından serbest foto muhabiri oldu.[3]
Babacanyan, 2008'den itibaren Erivan sokaklarında parlak ve serbest kıyafetleriyle öne çıkan kadınları fotoğraflamaya başladı. Buna tuhaf kelimesine karşı gelen bir neoloji olan Inlandish adını verdi. Durum kadınların iç yaşamlarının dış dünyalarında nasıl tezahür ettiğini araştırdığı bir proje olarak gelişti.[1]
Babacanyan, 2009 yılında Spitak depreminden sağ kurtulanları belgeleyen bir projeye başladı. Yirmi yıl sonra bile, yaklaşık 4000 aile domiks adı verilen metalden kendi inşa ettiği barakalarda yaşıyordu. Bunların elektriği veya suyu yoktu. O kadar harap haldelerdi ki başka bir sarsıntı onları paramparça edebilirdi. Resimleri Aralık 2009'da Erivan'da sergilendi.[4]
Babacanyan, 2013 yılında kadın fotoğrafçılığı kolektifi 4Plus'ın kurucularından oldu.[2] On fotoğrafçının katıldığı Ana Ermenistan ortak sergisi 4Plus'ın ilk projelerinden biriydi. Sergi Erivan'ın Zafer Parkı'nda bulunan ve kadınlara saygıyı simgeleyen Ermenistan Ana heykelinden ilham aldı. Ona doğru duran on koleksiyonun her biri, ülkedeki kadınların karşılaştığı farklı sorunları simgeledi. Babacanyan ayrıca Ermeni kadınların çalışmak için Türkiye'ye göçünü belgeleyen uzun vadeli bir projeye de başladı.[5]
Babacanyan, 2016 yılında Suriye İç Savaşı'ndan Erivan'a kaçan Suriyeli Ermenilerin deneyimlerini belgelemek için bir proje başlattı. Ermeni hükümeti mültecilere vatandaşlık vermek için hızla harekete geçerken, hem iş hem de resmi konut sıkıntısı nedeniyle ekonomik durumları istikrarsız kaldı. Babacanyan'ın fotoğrafları mültecilerin ev hayatlarını yansıtıyordu. Özellikle önceki yaşamlarını hatırlamak için yanlarında getirdikleri önemli eserleri gösterdi.[6] Kendisi, John Stanmeyer ve Serra Akcan, halkları arasındaki anlayışı geliştirmek amacıyla Türkler ve Ermenilerin günlük yaşamlarının fotoğraflarını çekip Instagram'da paylaşmalarına yönelik bir fotoğrafçılık eğitim programı olan Köprü Kurma Hikayeleri'ni başlattı.[7]
Babacanyan 2017 yılında Fildişi Sahili'ni gezerek halkın ikizlerin mistik güçlerine olan inancını belgeledi. Aynı giyimli kardeşler camilerin yakınında geziniyor ve yoldan geçenler bir dua karşılığında onlara para veriyorlardı. Abidjan'da bir fotoğraf serisi sergilendi.[8] Ayrıca Levison Wood'un Rusya'dan İran'a adlı televizyon programında da rol aldı ve burada ona Dağlık Karabağ hakkında bilgiler verdi.[9]
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b "The Street Style of Armenian Women". 23 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2024.
- ^ a b "Empowering Women Through Photography". 24 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2024.
- ^ a b "Anush Babajanyan • Portfolio".
- ^ Liana Aghajanian (20 Aralık 2009). "Culture Vulture: Photojournalist Anush Babajanyan". Ianyan Mag. 2 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2017.
- ^ Emily Thompson (22 Şubat 2016). "Photojournalists Changing The Image Of Women In Armenia". Radio Free Europe. 20 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2017.
- ^ Jordan G. Teicher (27 Haziran 2017). "After a Century, Syrian Refugees Return to Armenia". The New York Times. 30 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Aralık 2017.
- ^ James Estrin (24 Ocak 2017). "Building Bridges Between Turkey and Armenia". The New York Times. 10 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2017.
- ^ Maanvi Singh (25 Kasım 2017). "PHOTOS: People Think The Twins Of Abidjan Can Make A Wish Come True". NPR. 11 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Aralık 2017.
- ^ "From Russia to Iran: Crossing the Wild Frontier". Bradfordzone. 4 Eylül 2017. 30 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2017.