Çevre biyoteknolojisi

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Çevre biyoteknolojisi, doğal çevreye uygulanan ve araştıran biyoteknoloji dalıdır. Ayrıca ticari kullanımlar ve işletmeler için biyolojik süreçlerden faydalanılması çalışmalarını da kapsamaktadır. Uluslararası Çevre Biyoteknolojisi Derneği çevre biyoteknolojisini "Kirlenmiş çevresel ortamların (su, hava, toprak) iyileştirilmesi ve çevre dostu süreçler (yeşil üretim teknolojileri ve sürdürülebilir gelişme) için biyolojik sistemlerden yararlanılması, geliştirilmesi ve düzenlenmesi" olarak tanımlamaktadır.[1] Katı, sıvı ve gaz atıkların biyolojik olarak işlenerek çevre kirliliğinin önlenmesi, kirlenmiş çevrenin iyileştirilmesi, çevrenin ve arıtım süreçlerinin biyolojik olarak izlenmesi amaçlarıyla biyolojik organizmaların (özellikle mikroorganizmaların) ve ürünlerinin kullanılmasına dayanan bilimsel ve mühendislik bilgi sistemi olarak da tanımlanabilir.[2]

Çevre biyoteknolojisi, bir sürece ait atıkların başka bir sürecin hammaddesi olarak kullanılabildiği sinerjik bir verimlilik döngüsü içinde yenilenebilir enerji, gıda ve besin maddeleri üretmek amacıyla, doğal çevreyi bitkiler, hayvanlar, bakteriler, mantarlar ve algler şeklinde, optimum olarak kullanmak amacındadır.[3]

Tarım, Gıda Güvenliği ve İklim Değişikliği[değiştir | kaynağı değiştir]

IAASTD (Kalkınma için Tarımsal Bilgi, Bilim ve Teknolojinin Uluslararası Değerlendirmesi Kuruluşu) gıda güvenliği ve iklim değişikliğinin azaltılması ve adaptasyonu amaçlarıyla küçük ölçekli ekolojik tarım sistemlerinin geliştirilmesi çağrısı yapmıştır.[4] Çevre biyoteknolojisi, ekolojik tarım alanında, özellikle sıfır atık ve biyogaz üretimi açısından önemli gözükmektedir.[5]

Endüstriyel Biyoteknoloji Açısından Önemi[değiştir | kaynağı değiştir]

Endüstriyel amaçlarla biyoteknoloji kullanımına basit bir örnek vermek için: Göl veya gölet gibi doğal bir su ortamına, nişasta bitkileri gibi endüstriyel üretim atıklarının karıştığını düşünelim. Böyle bir durumda, bazı istisnalar haricinde, büyük nişasta parçaları mikroorganizmalar tarafından ayrıştırılmak üzere kolayca alınamazlar. Kirlilik bölgesindeki mikroorganizmalar, daha fazla nişastayı kullanmalarına ve/veya ayrıştırmalarına imkan sağlayacak genomik değişikliklere maruz kalmalıdırlar. Sonuçta oluşan modifiye genler tanımlanabilir ve endüstriyel kullanıma uygun mikroorganizmalara klonlanarak farmasötikal endüstri, fermentasyon gibi çeşitli ekonomik süreçlerde kullanılabilirler.

Benzer bir durum, acilen temizlenmesi gereken, denize petrol dökülmesi kazaları için de geçerlidir. Petrol kuyuları, petrol nakil hatları gibi petrol açısından zengin çevresel ortamlardan izole edilen mikroorganizmaların petrolü enerji kaynağı olarak kullanma veya ayrıştırma potansiyeline sahip oldukları tespit edilmiştir. Bu durumda petrol sızıntılarının temizlenmesi amacıyla da kullanılabilirler.[6] Pestisit kontaminasyonuna uğramış topraktan izole edilen mikroorganizmalar da, benzer şeklide, pestisitleri biyolojik gübrelerle birlikte enerji kaynağı olarak kullanabilme yeteneğine sahip olabilirler. Bu canlılar, tarımsal alanlardaki pestisit toksisitesi seviyelerinin kontrol altında tutulmasını sağlayabilirler.[7]

Diğer yandan, çevresel ortama inasnlar tarafından salıverilen bütün bu mikroorganizmaların çevresel dengenin bozulmasına yol açma ihtimalleri bulunmaktadır. Belirli bir çevresel ortamdaki canlı organizmalar arasında kurulmuş olan karşılıklı uyum değişime uğramak zorunda kalabilir. Doğadaki mevcut olan karşılıklı ilişkileri bozmamak için son derece dikkatli olunmalıdır, bu çevresel ilişkiler hem faydaları hem de dezavantajlarıyla çevre biyoteknolojisinin gelişmesine yol açmaktadırlar.

Uygulamalar ve etkiler[değiştir | kaynağı değiştir]

İnsanlar uzun zamandan beri, mahsul verimini iyileştirmek gibi sebeplerle, klasik ıslah metotları ve/veya modern genetik teknikler yoluyla genetik materyali manipüle etmektedirler.[8] Bunun sağlık ve çevre üzerine beklenmedik olumsuz etkileri de bulunmaktadır.[9] Çevresel biyoteknoloji, genetik materyalin manipüle edilmesini sağlayan uygulamalar ile bunların sonuçları arasındaki denge ile ilgilenir.[10] Atık su arıtımını ve biyolojik ilkelerini ele alan çevre mühendisliği metinleri, artık genellikle çevre biyoteknolojisinin konu alanı olarak kabul edilmektedir.[11] Fakat bu kitaplar daha çok biyoteknoloji uygulamalarını içermekte ve doğaya etkilerine nadiren değinilmektedir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Zylstra, Gerben J; Kukor, Jerome J (2005). "What is environmental biotechnology?". Current Opinion in Biotechnology. Elsevier BV. 16 (3): 243-245. doi:10.1016/j.copbio.2005.05.001. ISSN 0958-1669. 
  2. ^ Ivanov V., Hung YT. (2010). "Applications of Environmental Biotechnology". Wang L., Ivanov V., Tay JH. (Ed.). Environmental biotechnology. New York: Humana Press. ISBN 978-1-60327-140-0. OCLC 697196361. 16 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  3. ^ Vidya Sagar. K, National Conference on Environmental Biotechnology, Bangalore 2005
  4. ^ "About the IAASTD Report". www.globalagriculture.org (İngilizce). 2 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  5. ^ "The Environmental Biotechnology Industry Trends For 2021" (İngilizce). 6 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  6. ^ Xue, Jianliang; Yu, Yang; Bai, Yu; Wang, Liping; Wu, Yanan (2015). "Marine Oil-Degrading Microorganisms and Biodegradation Process of Petroleum Hydrocarbon in Marine Environments: A Review". Current Microbiology (İngilizce). 71 (2): 220-228. doi:10.1007/s00284-015-0825-7. ISSN 0343-8651. 
  7. ^ Huang, Yichen; Xiao, Lijuan; Li, Feiyu; Xiao, Mengshi; Lin, Derong; Long, Xiaomei; Wu, Zhijun (11 Eylül 2018). "Microbial Degradation of Pesticide Residues and an Emphasis on the Degradation of Cypermethrin and 3-phenoxy Benzoic Acid: A Review". Molecules (İngilizce). 23 (9): 2313. doi:10.3390/molecules23092313. ISSN 1420-3049. PMC 6225238 $2. PMID 30208572. 16 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  8. ^ "Human Nature, Technology & the Environment". fubini.swarthmore.edu. 17 Mart 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 
  9. ^ Paoletti, Maurizio G.; Pimentel, David (1996). "Genetic Engineering in Agriculture and the Environment". BioScience. 46 (9): 665-673. doi:10.2307/1312896. ISSN 0006-3568. 
  10. ^ Vallero, Daniel A. (2010). Environmental biotechnology : a biosystems approach. 1st ed. Amsterdam: Academic. ISBN 978-0-12-378551-0. OCLC 643058026. 
  11. ^ Harms, Prof. Dr. rer. nat. Hauke. "Environmental Engineering and Biotechnology - Helmholtz-Centre for Environmental Research". www.ufz.de (İngilizce). 5 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2021. 


"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Çevre_biyoteknolojisi&oldid=30416241" sayfasından alınmıştır