Bulantı: Revizyonlar arasındaki fark

Sınıflandırma	D ICD-10: R11.0; ICD-9-CM: 787.03; MeSH: D009325;
Dış kaynaklar	MedlinePlus: 003117;

Bulantı
Bulantı
	1681 tarihli bir tabloda kusan bir kişi tasvir edilmiştir.
Uzmanlık	Gastroenteroloji

Etkileşimli olarak geçmişe göz at

[kontrol edilmiş revizyon]

← Önceki sürümle aradaki fark Sonraki sürümle aradaki fark →

İçerik silindi İçerik eklendi

GörselVikimetin

Satır içi

Sayfanın 10.07, 20 Ocak 2024 tarihindeki hâli

Bulantı veya mide bulantısı bazen kusma dürtüsü olarak algılanan yaygın bir huzursuzluk ve rahatsızlık hissidir.^[1] Ağrılı olmamakla birlikte, uzun sürmesi halinde zayıflatıcı bir semptom olabilir ve göğüste, karında veya boğazın arkasında rahatsızlık hissi olarak tanımlanmıştır.^[2]

Konuyla ilgili 2011 tarihli bir kitapta 30'dan fazla bulantı tanımı önerilmiştir.^[3]

Mide bulantısı spesifik olmayan bir semptomdur, yani birçok olası nedeni vardır. Mide bulantısının bazı yaygın nedenleri gastroenterit ve diğer gastrointestinal rahatsızlıklar, gıda zehirlenmesi, araç tutması, baş dönmesi, migren, bayılma, düşük kan şekeri, anksiyete, hipertermi, dehidrasyon ve uyku eksikliğidir. Mide bulantısı, kemoterapi de dahil olmak üzere birçok ilacın yan etkisi veya hamileliğin erken dönemlerindeki sabah bulantılarıdır. Mide bulantısına tiksinti ve depresyon da neden olabilir.^[1]

Bulantı ve kusmayı önlemek ve tedavi etmek için alınan ilaçlara antiemetikler denir. ABD'de en sık reçete edilen antiemetikler prometazin, metoklopramid ve daha yeni olan ondansetrondur. ^[4]^[5]

Nedenler

Gastrointestinal enfeksiyonlar (%37) ve gıda zehirlenmesi akut bulantı ve kusmanın en yaygın iki nedenidir.^[1] İlaçların yan etkileri (%3) ve hamilelik de nispeten sık görülen diğer nedenlerdir.^[1] Kronik bulantının birçok nedeni vardır.^[1] Vakaların %10'unda bulantı ve kusma teşhis edilememektedir. Sabah bulantıları dışında, bulantı şikayetlerinde cinsiyet farkı yoktur. Çocukluk çağından sonra doktora başvurular yaşla birlikte giderek azalmaktadır. Yaşı 65'in üzerinde olanların doktor ziyaretlerinin yalnızca yüzde birinin bir kısmı mide bulantısı nedeniyledir.^[6]

Gastrointestinal

Gastrointestinal enfeksiyon, akut bulantı ve kusmanın en yaygın nedenlerinden biridir.^[1] Kronik bulantı, gastroözofageal reflü hastalığı, fonksiyonel dispepsi, gastrit, biliyer reflü, gastroparezi, peptik ülser, çölyak hastalığı, çölyak dışı gluten hassasiyeti, Crohn hastalığı, hepatit, üst gastrointestinal malignite ve pankreas kanseri gibi birçok gastrointestinal bozukluğun bazen ana semptomu olabilir.^[1]^[7] Komplike olmayan Helicobacter pylori enfeksiyonu kronik bulantıya neden olmaz.^[1]

Gıda zehirlenmesi

Gıda zehirlenmesi genellikle kontamine gıdanın yenmesinden bir ila altı saat sonra aniden başlayan bulantı ve kusmaya neden olur ve bir ila iki gün sürer.^[8] Gıdalardaki bakteriler tarafından üretilen toksinlerden kaynaklanır.^[8]

İlaçlar

Birçok ilaç potansiyel olarak bulantıya neden olabilir.^[8] En sık ilişkilendirilenlerden bazıları kanser ve diğer hastalıklar için sitotoksik kemoterapi rejimleri ve genel anestezik ajanlardır. Migren için eski bir tedavi olan ergotaminin bazı hastalarda yıkıcı mide bulantısına neden olduğu iyi bilinmektedir; ilk kez kullanan bir kişiye gerekirse rahatlaması için bir antiemetik reçete edilmelidir.^{[kaynak belirtilmeli]}

Hamilelelik

Mide bulantısı veya "sabah bulantısı" hamileliğin erken dönemlerinde yaygındır ancak bazen ikinci ve üçüncü trimesterde de devam edebilir. İlk üç aylık dönemde kadınların yaklaşık %80'inde bir dereceye kadar bulantı görülür.^[9] Bu nedenle gebelik, doğurganlık çağındaki cinsel olarak aktif her kadında olası bir bulantı nedeni olarak düşünülmelidir.^[8] Genellikle hafif ve kendi kendini sınırlayıcı olsa da, hiperemezis gravidarum olarak bilinen ciddi vakalar tedavi gerektirebilir.^[10]

Disekilibriyum

Kinetozis ve vertigo gibi denge ile ilgili bir dizi durum bulantı ve kusmaya yol açabilir.^{[kaynak belirtilmeli]}

Jinekolojik

Dismenore mide bulantısına neden olabilir.^[11]

Psikiyatrik

Mide bulantısı depresyon, anksiyete bozuklukları ve yeme bozukluklarından kaynaklanabilir.^[12]

Potansiyel olarak ciddi olanlar

Bulantının çoğu nedeni ciddi olmasa da bazı ciddi durumlar bulantı ile ilişkilidir. Bunlar arasında pankreatit, ince bağırsak tıkanıklığı, apandisit, kolesistit, hepatit, Addison krizi, diyabetik ketoasidoz, kafa içi basınç artışı, spontan kafa içi hipotansiyon, beyin tümörleri, menenjit, kalp krizi, kuduz,^[13] karbon monoksit zehirlenmesi ve diğerleri sayılabilir.^[1]

Kapsamlı liste

Karın içi

Engelleyici bozukluklar

Enterik enfeksiyonlar

Viral enfeksiyon
Bakteriyel enfeksiyon

İnflamatuar hastalıklar

Sensorimotor işlev bozukluğu

Diğer

Karın dışı

Kardiyopulmoner

Kardiyomiyopati
Miyokard enfarktüsü (kalp krizi)
Paroksismal öksürük

İç kulak hastalıklları

İntraserebral bozukluklar

Psikiyatrik hastalıklar

Diğer

Ameliyat sonrası kusma^[14]
Nosisepsiyon

İlaçlar ve metabolik bozukluklar

Endokrin/metabolik hastalık

Toksinler

Patofizyoloji

Bulantı ve kusma üzerine yapılan araştırmalar, insan vücudunun anatomisini ve nörofarmakolojik özelliklerini taklit etmek için hayvan modellerinin kullanılmasına dayanmaktadır.^[15] Mide bulantısının fizyolojik mekanizması henüz tam olarak aydınlatılamamış karmaşık bir süreçtir. İnsan vücudundaki belirli tetikleyiciler tarafından aktive edilen ve bulantı ve kusma hissini yaratmaya devam eden dört genel yol vardır.^[16]

Merkezi sinir sistemi (MSS): Uyaranlar, serebral korteks ve limbik sistem dahil olmak üzere MSS bölgelerini etkileyebilir. Bu bölgeler yüksek kafa içi basıncı, meninkslerin tahrişi (örn. kan veya enfeksiyon) ve anksiyete gibi aşırı duygusal tetikleyiciler tarafından aktive edilir. Supratentoryal bölge aynı zamanda bulantı hissinden de sorumludur.
Kemoreseptör tetikleme bölgesi (CTZ): CTZ, beyin içinde dördüncü ventrikülün tabanında postrema bölgesinde yer alır. Bu bölge kan beyin bariyerinin dışındadır ve bu nedenle kan ve serebral spinal sıvı yoluyla dolaşan maddelere kolayca maruz kalır. CTZ'nin yaygın tetikleyicileri arasında metabolik anormallikler, toksinler ve ilaçlar yer alır. CTZ'nin aktivasyonuna dopamin (D2) reseptörleri, serotonin (5HT3) reseptörleri ve nörokinin reseptörleri (NK1) aracılık eder.
Vestibüler sistem: Bu sistem, iç kulaktaki vestibüler aparata yönelik rahatsızlıklar tarafından aktive edilir. Bunlar hareket hastalığına ve baş dönmesine neden olan hareketleri içerir. Bu yol histamin (H1) reseptörleri ve asetilkolin (ACh) reseptörleri aracılığıyla tetiklenir.
Periferik yollar: Bu yollar gastrointestinal sistemdeki kemoreseptörler ve mekanoreseptörlerin yanı sıra kalp ve böbrekler gibi diğer organlar aracılığıyla tetiklenir. Bu yolların yaygın aktivatörleri arasında gastrointestinal lümende bulunan toksinler ve bağırsakların tıkanması veya dismotilitesinden kaynaklanan gastrointestinal lümenin distansiyonu yer alır. Bu yollardan gelen sinyaller vagus, glossofaringeal, splanknik ve sempatik sinirler dahil olmak üzere çoklu sinir yolları üzerinden hareket eder.

Bu yolların herhangi birinden gelen sinyaller daha sonra beyin sapına gider ve soliter kanalın çekirdeği, vagusun dorsal motor çekirdeği ve merkezi patern jeneratörü dahil olmak üzere çeşitli yapıları aktive eder.^[17] Bu yapılar bulantı ve kusmanın çeşitli aşağı akış etkilerini işaret etmeye devam eder. Vücudun motor kas tepkileri, gastrointestinal sistem kaslarının durdurulmasını ve aslında karın kası kasılmasını artırırken mide içeriğinin ağza doğru tersine itilmesine neden olmayı içerir. Otonomik etkiler, tükürük salgısının artmasını ve genellikle bulantı ve kusma ile ortaya çıkan baygınlık hissini içerir.

Bulantı öncesi patofizyoloji

Arka hipofizden vazopressin salınımının yanı sıra kalp atış hızında da değişikliklerin meydana gelebileceği tanımlanmıştır.^[3]

Tanı

Hasta öyküsü

Kapsamlı bir hasta öyküsü almak, bulantı ve kusmanın nedenine ilişkin önemli ipuçlarını ortaya çıkarabilir. Hastanın semptomları akut bir başlangıç gösteriyorsa ilaçlar, toksinler ve enfeksiyonlar muhtemeldir. Buna karşılık, uzun süredir devam eden bir bulantı öyküsü, suçlu olarak kronik bir hastalığa işaret edecektir. Yemek yedikten sonra mide bulantısı ve kusmanın zamanlaması dikkat edilmesi gereken önemli bir faktördür. Yemek yedikten sonraki bir saat içinde ortaya çıkan semptomlar, gastroparezi veya pilor stenozu gibi ince bağırsağın proksimalinde bir tıkanıklığa işaret edebilir. Bağırsak veya kolonun daha aşağısındaki bir tıkanıklık ise kusmanın gecikmesine neden olacaktır.^[14]

Gastroenterit gibi bulaşıcı bir bulantı ve kusma nedeni, gıdanın alınmasından birkaç saat ila günler sonra ortaya çıkabilir. Kusmuğun içeriği, nedenin belirlenmesine yönelik değerli bir ipucudur. Kusmuktaki dışkı parçaları distal bağırsakta veya kolonda tıkanıklık olduğunu gösterir. Safralı (yeşilimsi renkte) emezis, tıkanıklığın mideyi geçen bir noktaya lokalize olduğunu gösterir. Sindirilmemiş gıda kusması, akalazya veya Zenker divertikülü gibi mide çıkışından önceki bir tıkanıklığa işaret eder. Hasta kustuktan sonra karın ağrısında azalma yaşıyorsa, obstrüksiyon olası bir etiyolojidir. Ancak kusma, pankreatit veya kolesistitin neden olduğu ağrıyı hafifletmez.^[14]

Fiziksel muayene

Ortostatik hipotansiyon ve cilt turgor kaybı gibi dehidrasyon belirtilerine dikkat etmek önemlidir. Karın oskültasyonu bulantı ve kusmanın nedenine ilişkin çeşitli ipuçları verebilir. Tiz bir çınlama sesi olası bir bağırsak tıkanıklığına işaret ederken, sıçrayan bir "süksesyon" sesi daha çok mide çıkış tıkanıklığının göstergesidir. Karın muayenesinde hastanın üzerine bastırıldığında ağrı hissedilmesi iltihabi bir sürece işaret edebilir. Papilödem, görme alanı kayıpları veya fokal nörolojik defisitler gibi belirtiler kafa içi basınç artışı için kırmızı bayrak işaretleridir.^[14]

Tanısal testler

Bulantı ve kusmanın nedenini belirlemek için öykü ve fizik muayene yeterli olmadığında, bazı tanısal testler yararlı olabilir. Elektrolit ve metabolik anormallikler için bir kimya paneli yararlı olacaktır.^[18] Karaciğer fonksiyon testleri ve lipaz, pankreatikobilier hastalıkları tanımlayabilir.^[18] Hava-sıvı seviyelerini gösteren karın röntgenleri bağırsak tıkanıklığını gösterirken, hava dolu bağırsak halkalarını gösteren bir röntgen daha çok ileusun göstergesidir. BT taraması, üst endoskopi, kolonoskopi, baryum lavman veya MRI gibi daha gelişmiş görüntüleme ve prosedürler gerekli olabilir. Anormal GI motilitesi mide sintigrafisi, kablosuz motilite kapsülleri ve ince bağırsak manometrisi gibi özel testler kullanılarak değerlendirilebilir.^[14]

Tedavi

Şiddetli kusmadan kaynaklanan sıvı kaybı nedeniyle dehidrasyon mevcutsa, oral elektrolit solüsyonları ile rehidrasyon tercih edilir.^[1] Bu etkili veya mümkün değilse intravenöz rehidrasyon gerekebilir.^[1] Aşağıdaki durumlarda tıbbi bakım önerilmektedir: Kişi hiç sıvı tüketemiyorsa, 2 günden fazla semptomları varsa, halsizse, ateşi varsa, mide ağrısı varsa, günde ikiden fazla kusuyorsa veya 8 saatten fazla idrara çıkmıyorsa.^[19]

İlaçlar

Bulantı tedavisi için birçok farmakolojik ilaç mevcuttur. Tüm bulantı vakaları için diğer ilaçlardan açıkça üstün olan bir ilaç yoktur.^[20] Antiemetik ilaç seçimi, kişinin bulantı yaşadığı duruma göre belirlenebilir. Hareket hastalığı ve vertigosu olan kişiler için antihistaminikler ve meklizin ve skopolamin gibi antikolinerjikler özellikle etkilidir.^[21]

Migren baş ağrılarıyla ilişkili bulantı ve kusma en iyi metoklopramid, proklorperazin ve klorpromazin gibi dopamin antagonistlerine yanıt verir.^[21] Gastroenterit vakalarında, ondansetron gibi serotonin antagonistlerinin bulantı ve kusmayı bastırdığı ve IV sıvı resüsitasyon ihtiyacını azalttığı bulunmuştur.^[21]

Piridoksin ve doksilamin kombinasyonu, gebeliğe bağlı bulantı ve kusma için ilk basamak tedavidir.^[21] Dimenhidrinat, ameliyat sonrası bulantı ve kusmayı önlemek için reçetesiz satılan ucuz ve etkili bir ilaçtır.^[22] Bir antiemetik ilaç seçerken göz önünde bulundurulması gereken diğer faktörler arasında kişinin tercihi, yan etki profili ve maliyet yer alır.

Nabilon da bu amaç için endikedir.

Alternatif tıp

Bazı kişilerde kannabinoidler kemoterapiye bağlı bulantı ve kusmanın azaltılmasında etkili olabilir.^[23]^[24] Birçok çalışma, kanser ve AIDS gibi hastalıkların ileri aşamalarında bulantı ve kusma için kannabinoidlerin terapötik etkilerini göstermiştir.^[25]^[26]

Hastane ortamlarında topikal bulantı önleyici jeller, etkinliklerini destekleyen araştırma eksikliği nedeniyle endike değildir.^[27] Lorazepam, difenhidramin ve haloperidol içeren topikal jeller bazen bulantı için kullanılır ancak daha yerleşik tedavilere eşdeğer değildir.^[27]

Zencefilin ayrıca çeşitli bulantı türlerinin tedavisinde potansiyel olarak etkili olduğu gösterilmiştir.^[28]^[29]

Prognoz

Görünüm nedene bağlıdır. Çoğu insan birkaç saat veya bir gün içinde iyileşir. Kısa süreli bulantı ve kusma genellikle zararsız olsa da bazen daha ciddi bir duruma işaret edebilir. Uzun süreli kusma ile ilişkili olduğunda, dehidrasyona veya tehlikeli elektrolit dengesizliklerine veya her ikisine birden yol açabilir. Bulimianın karakteristik özelliği olan tekrarlanan kasıtlı kusma, mide asidinin diş minesini aşındırmasına neden olabilir.^[30]

Epidemiyoloji

Bulantı ve kusma, Avustralya'da aile hekimlerine yapılan ziyaretlerin %1,6'sında ana şikayettir.^[6] Ancak, bulantısı olan kişilerin yalnızca %25'i aile hekimlerini ziyaret etmektedir.^[1] Avustralya'da bulantı, kusmanın aksine, en sık 15-24 yaş arası kişilerde görülürken, diğer yaş gruplarında daha az yaygındır.^[6]

Ayrıca bakınız

Vazodilatasyon

Kaynakça

^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Metz A, Hebbard G (September 2007). "Nausea and vomiting in adults--a diagnostic approach" (PDF). Australian Family Physician (Review). Royal Australian College of General Practitioners. 36 (9): 688–92. PMID 17885699. 2016-11-26 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2016-11-26.
^ "Nausea". 2016-03-04 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2015-10-11.
^ ^a ^b Balaban CD, Yates BJ (January 2017). "What is nausea? A historical analysis of changing views". Autonomic Neuroscience. 202: 5–17. doi:10.1016/j.autneu.2016.07.003. PMC 5203950 $2. PMID 27450627.
^ Liddell, Henry George; Scott, Robert. "ναυσία". A Greek-English Lexicon. 2021-05-15 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2021-02-20 – Perseus.tufts.edu vasıtasıyla.
^ Liddell, Henry George; Scott, Robert. "ναυτία". A Greek-English Lexicon. 2021-04-18 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2021-02-20 – perseus.tufts.edu vasıtasıyla.
^ ^a ^b ^c Britt H, Fahridin S (September 2007). "Presentations of nausea and vomiting" (PDF). Australian Family Physician. 36 (9): 682–3. PMID 17885697. 2019-03-26 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2010-02-15.
^ Volta U, Caio G, Karunaratne TB, Alaedini A, De Giorgio R (January 2017). "Non-coeliac gluten/wheat sensitivity: advances in knowledge and relevant questions". Expert Review of Gastroenterology & Hepatology (Review). 11 (1): 9–18. doi:10.1080/17474124.2017.1260003. PMID 27852116. A lower proportion of NCG/WS patients (from 30% to 50%) complain of upper gastrointestinal tract manifestations, e.g. vomiting, nausea, gastroesophageal reflux disease, aerophagia and aphthous stomatitis. (NCG/WS: Non-coeliac gluten/wheat sensitivity)
^ ^a ^b ^c ^d Scorza K, Williams A, Phillips JD, Shaw J (July 2007). "Evaluation of nausea and vomiting". American Family Physician. 76 (1): 76–84. PMID 17668843.
^ Koch KL, Frissora CL (March 2003). "Nausea and vomiting during pregnancy". Gastroenterology Clinics of North America. 32 (1): 201–34, vi. doi:10.1016/S0889-8553(02)00070-5. PMID 12635417.
^ Sheehan P (September 2007). "Hyperemesis gravidarum--assessment and management". Australian Family Physician. 36 (9): 698–701. PMID 17885701.
^ Osayande AS, Mehulic S (March 2014). "Diagnosis and initial management of dysmenorrhea". American Family Physician. 89 (5): 341–6. PMID 24695505.
^ Singh P, Yoon SS, Kuo B (January 2016). "Nausea: a review of pathophysiology and therapeutics". Therapeutic Advances in Gastroenterology (Review). 9 (1): 98–112. doi:10.1177/1756283X15618131. PMC 4699282 $2. PMID 26770271.
^ O'Connor RE, Brady W, Brooks SC, Diercks D, Egan J, Ghaemmaghami C, ve diğerleri. (November 2010). "Part 10: acute coronary syndromes: 2010 American Heart Association Guidelines for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care". Circulation. 122 (18 Suppl 3): S787-817. doi:10.1161/circulationaha.110.971028. PMID 20956226.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Hasler WL. Nausea, Vomiting, and Indigestion. In: Kasper D, Fauci A, Hauser S, Longo D, Jameson J, Loscalzo J. eds. 'Harrison's Principles of Internal Medicine, 19e. New York, NY: McGraw-Hill; 2015.
^ Andrews PL, Horn CC (April 2006). "Signals for nausea and emesis: Implications for models of upper gastrointestinal diseases". Autonomic Neuroscience. 125 (1–2): 100–15. doi:10.1016/j.autneu.2006.01.008. PMC 2658708 $2. PMID 16556512. 2020-01-10 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2015-01-11.
^ Lien, C (2012). Principles and Practice of Hospital Medicine. New York, NY: McGraw HIll. ss. Chapter 217: Domains of Care: Physical Aspects of Care.
^ Bashashati M, McCallum RW (January 2014). "Neurochemical mechanisms and pharmacologic strategies in managing nausea and vomiting related to cyclic vomiting syndrome and other gastrointestinal disorders". European Journal of Pharmacology. 722: 79–94. doi:10.1016/j.ejphar.2013.09.075. PMID 24161560.
^ ^a ^b Porter, Ryan. "Nausea and Vomiting" (PDF). Med.unc.edu. American College of Gastroenterology. 28 March 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 24 January 2018.
^ "When you have nausea and vomiting: MedlinePlus Medical Encyclopedia". Nlm.nih.gov. 2016-07-05 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2014-03-20.
^ Furyk JS, Meek RA, Egerton-Warburton D (September 2015). "Drugs for the treatment of nausea and vomiting in adults in the emergency department setting". The Cochrane Database of Systematic Reviews. 9 (9): CD010106. doi:10.1002/14651858.cd010106.pub2. PMC 6517141 $2. PMID 26411330.
^ ^a ^b ^c ^d Flake ZA, Linn BS, Hornecker JR (March 2015). "Practical selection of antiemetics in the ambulatory setting". American Family Physician. 91 (5): 293–6. PMID 25822385. 19 June 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 November 2015.
^ Kranke P, Morin AM, Roewer N, Eberhart LH (March 2002). "Dimenhydrinate for prophylaxis of postoperative nausea and vomiting: a meta-analysis of randomized controlled trials". Acta Anaesthesiologica Scandinavica. 46 (3): 238–44. doi:10.1034/j.1399-6576.2002.t01-1-460303.x. PMID 11939912.
^ Tramèr MR, Carroll D, Campbell FA, Reynolds DJ, Moore RA, McQuay HJ (July 2001). "Cannabinoids for control of chemotherapy induced nausea and vomiting: quantitative systematic review". BMJ. 323 (7303): 16–21. doi:10.1136/bmj.323.7303.16. PMC 34325 $2. PMID 11440936.
^ Drug Policy Alliance (2001). "Medicinal Uses of Marijuana: Nausea, Emesis and Appetite Stimulation". 2007-08-05 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2007-08-02.
^ "Cannabis". www.who.int (İngilizce). Erişim tarihi: 2024-01-20.
^ Whiting PF, Wolff RF, Deshpande S, Di Nisio M, Duffy S, Hernandez AV, ve diğerleri. (2015-06-23). "Cannabinoids for Medical Use: A Systematic Review and Meta-analysis". JAMA. 313 (24): 2456–73. doi:10.1001/jama.2015.6358. hdl:10757/558499. PMID 26103030.
^ ^a ^b American Academy of Hospice and Palliative Medicine, "Five Things Physicians and Patients Should Question", Choosing Wisely: an initiative of the ABIM Foundation, American Academy of Hospice and Palliative Medicine, September 1, 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: August 1, 2013 , which cites
^ Marx WM, Teleni L, McCarthy AL, Vitetta L, McKavanagh D, Thomson D, Isenring E (April 2013). "Ginger (Zingiber officinale) and chemotherapy-induced nausea and vomiting: a systematic literature review" (PDF). Nutrition Reviews. 71 (4): 245–54. doi:10.1111/nure.12016. PMID 23550785. 2020-05-07 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2019-12-12.
^ Ernst E, Pittler MH (March 2000). "Efficacy of ginger for nausea and vomiting: a systematic review of randomized clinical trials". British Journal of Anaesthesia. 84 (3): 367–71. doi:10.1093/oxfordjournals.bja.a013442. PMID 10793599.
^ "Bulimia Nervosa-Topic Overview". WebMD. 25 July 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 July 2012.

Dış bağlantılar

Vikisözlük'te Bulantı ile ilgili tanım bulabilirsiniz.

[AFP-1] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Metz A, Hebbard G (September 2007). "Nausea and vomiting in adults--a diagnostic approach" (PDF). Australian Family Physician (Review). Royal Australian College of General Practitioners. 36 (9): 688–92. PMID 17885699. 2016-11-26 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2016-11-26.

[2] "Nausea". 2016-03-04 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2015-10-11.

[newrev2017-3] Balaban CD, Yates BJ (January 2017). "What is nausea? A historical analysis of changing views". Autonomic Neuroscience. 202: 5–17. doi:10.1016/j.autneu.2016.07.003. PMC 5203950 $2. PMID 27450627.

[4] Liddell, Henry George; Scott, Robert. "ναυσία". A Greek-English Lexicon. 2021-05-15 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2021-02-20 – Perseus.tufts.edu vasıtasıyla.

[5] Liddell, Henry George; Scott, Robert. "ναυτία". A Greek-English Lexicon. 2021-04-18 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2021-02-20 – perseus.tufts.edu vasıtasıyla.

[AFPHelena07-6] Britt H, Fahridin S (September 2007). "Presentations of nausea and vomiting" (PDF). Australian Family Physician. 36 (9): 682–3. PMID 17885697. 2019-03-26 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2010-02-15.

[VoltaCaio2017-7] Volta U, Caio G, Karunaratne TB, Alaedini A, De Giorgio R (January 2017). "Non-coeliac gluten/wheat sensitivity: advances in knowledge and relevant questions". Expert Review of Gastroenterology & Hepatology (Review). 11 (1): 9–18. doi:10.1080/17474124.2017.1260003. PMID 27852116. A lower proportion of NCG/WS patients (from 30% to 50%) complain of upper gastrointestinal tract manifestations, e.g. vomiting, nausea, gastroesophageal reflux disease, aerophagia and aphthous stomatitis. (NCG/WS: Non-coeliac gluten/wheat sensitivity)

[USA07-8] Scorza K, Williams A, Phillips JD, Shaw J (July 2007). "Evaluation of nausea and vomiting". American Family Physician. 76 (1): 76–84. PMID 17668843.

[9] Koch KL, Frissora CL (March 2003). "Nausea and vomiting during pregnancy". Gastroenterology Clinics of North America. 32 (1): 201–34, vi. doi:10.1016/S0889-8553(02)00070-5. PMID 12635417.

[preg07-10] Sheehan P (September 2007). "Hyperemesis gravidarum--assessment and management". Australian Family Physician. 36 (9): 698–701. PMID 17885701.

[AFP2014-11] Osayande AS, Mehulic S (March 2014). "Diagnosis and initial management of dysmenorrhea". American Family Physician. 89 (5): 341–6. PMID 24695505.

[SinghYoon2016table1-12] Singh P, Yoon SS, Kuo B (January 2016). "Nausea: a review of pathophysiology and therapeutics". Therapeutic Advances in Gastroenterology (Review). 9 (1): 98–112. doi:10.1177/1756283X15618131. PMC 4699282 $2. PMID 26770271.

[13] O'Connor RE, Brady W, Brooks SC, Diercks D, Egan J, Ghaemmaghami C, ve diğerleri. (November 2010). "Part 10: acute coronary syndromes: 2010 American Heart Association Guidelines for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care". Circulation. 122 (18 Suppl 3): S787-817. doi:10.1161/circulationaha.110.971028. PMID 20956226.

[H2015-14] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Hasler WL. Nausea, Vomiting, and Indigestion. In: Kasper D, Fauci A, Hauser S, Longo D, Jameson J, Loscalzo J. eds. 'Harrison's Principles of Internal Medicine, 19e. New York, NY: McGraw-Hill; 2015.

[15] Andrews PL, Horn CC (April 2006). "Signals for nausea and emesis: Implications for models of upper gastrointestinal diseases". Autonomic Neuroscience. 125 (1–2): 100–15. doi:10.1016/j.autneu.2006.01.008. PMC 2658708 $2. PMID 16556512. 2020-01-10 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2015-01-11.

[16] Lien, C (2012). Principles and Practice of Hospital Medicine. New York, NY: McGraw HIll. ss. Chapter 217: Domains of Care: Physical Aspects of Care.

[17] Bashashati M, McCallum RW (January 2014). "Neurochemical mechanisms and pharmacologic strategies in managing nausea and vomiting related to cyclic vomiting syndrome and other gastrointestinal disorders". European Journal of Pharmacology. 722: 79–94. doi:10.1016/j.ejphar.2013.09.075. PMID 24161560.

[:1-18] Porter, Ryan. "Nausea and Vomiting" (PDF). Med.unc.edu. American College of Gastroenterology. 28 March 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 24 January 2018.

[autogenerated1-19] "When you have nausea and vomiting: MedlinePlus Medical Encyclopedia". Nlm.nih.gov. 2016-07-05 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2014-03-20.

[20] Furyk JS, Meek RA, Egerton-Warburton D (September 2015). "Drugs for the treatment of nausea and vomiting in adults in the emergency department setting". The Cochrane Database of Systematic Reviews. 9 (9): CD010106. doi:10.1002/14651858.cd010106.pub2. PMC 6517141 $2. PMID 26411330.

[:0-21] Flake ZA, Linn BS, Hornecker JR (March 2015). "Practical selection of antiemetics in the ambulatory setting". American Family Physician. 91 (5): 293–6. PMID 25822385. 19 June 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 November 2015.

[22] Kranke P, Morin AM, Roewer N, Eberhart LH (March 2002). "Dimenhydrinate for prophylaxis of postoperative nausea and vomiting: a meta-analysis of randomized controlled trials". Acta Anaesthesiologica Scandinavica. 46 (3): 238–44. doi:10.1034/j.1399-6576.2002.t01-1-460303.x. PMID 11939912.

[23] Tramèr MR, Carroll D, Campbell FA, Reynolds DJ, Moore RA, McQuay HJ (July 2001). "Cannabinoids for control of chemotherapy induced nausea and vomiting: quantitative systematic review". BMJ. 323 (7303): 16–21. doi:10.1136/bmj.323.7303.16. PMC 34325 $2. PMID 11440936.

[24] Drug Policy Alliance (2001). "Medicinal Uses of Marijuana: Nausea, Emesis and Appetite Stimulation". 2007-08-05 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2007-08-02.

[25] "Cannabis". www.who.int (İngilizce). Erişim tarihi: 2024-01-20.

[26] Whiting PF, Wolff RF, Deshpande S, Di Nisio M, Duffy S, Hernandez AV, ve diğerleri. (2015-06-23). "Cannabinoids for Medical Use: A Systematic Review and Meta-analysis". JAMA. 313 (24): 2456–73. doi:10.1001/jama.2015.6358. hdl:10757/558499. PMID 26103030.

[AAHPMfive-27] American Academy of Hospice and Palliative Medicine, "Five Things Physicians and Patients Should Question", Choosing Wisely: an initiative of the ABIM Foundation, American Academy of Hospice and Palliative Medicine, September 1, 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: August 1, 2013 , which cites

[medind-28] Marx WM, Teleni L, McCarthy AL, Vitetta L, McKavanagh D, Thomson D, Isenring E (April 2013). "Ginger (Zingiber officinale) and chemotherapy-induced nausea and vomiting: a systematic literature review" (PDF). Nutrition Reviews. 71 (4): 245–54. doi:10.1111/nure.12016. PMID 23550785. 2020-05-07 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2019-12-12.

[ernst-meta-29] Ernst E, Pittler MH (March 2000). "Efficacy of ginger for nausea and vomiting: a systematic review of randomized clinical trials". British Journal of Anaesthesia. 84 (3): 367–71. doi:10.1093/oxfordjournals.bja.a013442. PMID 10793599.

[30] "Bulimia Nervosa-Topic Overview". WebMD. 25 July 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 July 2012.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

Sınıflandırma	D ICD-10: R11.0 ICD-9-CM: 787.03 MeSH: D009325
Dış kaynaklar	MedlinePlus: 003117