Nörokimya: Revizyonlar arasındaki fark

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Etkileşimli olarak geçmişe göz at
[kontrol edilmemiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
← Önceki sürümle aradaki farkSonraki sürümle aradaki fark →
İçerik silindi İçerik eklendi
GörselVikimetin
Değişiklik özeti yok
2. satır: 2. satır:


== Tarihçe ==
== Tarihçe ==
Nörokimya bir bilim olarak tanınması nispeten yeniyken, nörokimyanın ardındaki fikir 18. yüzyıldan bu yana vardır. Başlangıçta, beynin periferik sinir sisteminden ayrı bir varlık olduğu düşünülüyordu. 1856'dan itibaren, bu fikri çürüten bir dizi araştırma vardı. Beynin kimyasal yapısı, periferik sinir sisteminin yapısı ile neredeyse aynıydı. Nörokimya çalışmasında ileriye doğru ilk büyük adım "beyin kimyası" alanındaki öncülerden biri olan Johann Ludwig Wilhelm Thudichum'dan geldi. Birçok nörolojik hastalığın beyindeki kimyasal dengesizliğe katkıda bulunabileceğini öne süren ilklerden biriydi. Ayrıca kimyasal yollarla nörolojik hastalıkların büyük çoğunluğunun tamamen iyileştirilebilmese bile tedavi edilebileceğine inanan ilk bilim adamlarından biriydi.
Nörokimya bir bilim olarak tanınması nispeten yeniyken, nörokimyanın ardındaki fikir 18. yüzyıldan bu yana vardır. Başlangıçta, beynin periferik sinir sisteminden ayrı bir varlık olduğu düşünülüyordu. 1856'dan itibaren, bu fikri çürüten bir dizi araştırma vardı. Beynin kimyasal yapısı, periferik sinir sisteminin yapısı ile neredeyse aynıydı.<ref name=":0">{{Citation|last=Foley|first=P.|chapter=Succi nervorum: a brief history of neurochemistry|pages=5–15|publisher=Springer Vienna|isbn=9783211735732|doi=10.1007/978-3-211-73574-9_2|title=Neuropsychiatric Disorders an Integrative Approach|volume=72|series=Journal of Neural Transmission. Supplementa|year=2007}}</ref> Nörokimya çalışmasında ileriye doğru ilk büyük adım "beyin kimyası" alanındaki öncülerden biri olan Johann Ludwig Wilhelm Thudichum'dan geldi. Birçok nörolojik hastalığın beyindeki kimyasal dengesizliğe katkıda bulunabileceğini öne süren ilklerden biriydi. Ayrıca kimyasal yollarla nörolojik hastalıkların büyük çoğunluğunun tamamen iyileştirilebilmese bile tedavi edilebileceğine inanan ilk bilim adamlarından biriydi. <ref>{{Cite book|title=A treatise on the chemical constitution of the brain.|author=Thudichum, J. L. W. |date=1962|publisher=Archon Books|oclc=1030309150}}</ref>



1950'lerde nörokimya tanınmış bir bilimsel araştırma disiplini haline geldi. <ref>{{Kitap kaynağı|isbn=978-0470016176}}</ref> Nörokimyanın bir disiplin olarak kurulması, 1954'te yayınlanan ilk sempozyum hacmi ''Gelişen Sinir Sisteminin Biyokimyası'' olarak adlandırılan bir dizi "Uluslararası Nörokimyasal Sempozyuma" dayanmaktadır. <ref>{{Kitap kaynağı|isbn=978-0-12-088397-4}}</ref> Bu toplantılar Uluslararası Nörokimya Derneği ve Amerikan Nörokimya Derneği'nin kurulmasına yol açtı. Bu erken toplantılar, [[asetilkolin]], [[histamin]], P maddesi ve [[serotonin]] gibi olası nörotransmiter maddelerin geçici doğasını tartıştı. 1972'ye gelindiğinde fikirler daha somutlaştı.
1950'lerde nörokimya tanınmış bir bilimsel araştırma disiplini haline geldi. .<ref>{{Cite book|title=History of Neurochemistry|last=Agranoff|first=Bernard W.|date=22 July 2003|journal=Encyclopedia of Life Sciences|isbn=978-0470016176|doi=10.1038/npg.els.0003465|pmid=}}</ref> Nörokimyanın bir disiplin olarak kurulması, 1954'te yayınlanan ilk sempozyum hacmi ''Gelişen Sinir Sisteminin Biyokimyası'' olarak adlandırılan bir dizi "Uluslararası Nörokimyasal Sempozyuma" dayanmaktadır. <ref>{{cite book|title=Basic Neurochemistry, 7th Ed.|last=Siegel|first=George J.|author2=Albers, R.W.|author3=Brady, S.T.|author4=Price, D.L.|publisher=Academic Press|year=2006|isbn=978-0-12-088397-4}}</ref> Bu toplantılar Uluslararası Nörokimya Derneği ve Amerikan Nörokimya Derneği'nin kurulmasına yol açtı. Bu erken toplantılar, [[asetilkolin]], [[histamin]], P maddesi ve [[serotonin]] gibi olası nörotransmiter maddelerin geçici doğasını tartıştı. 1972'ye gelindiğinde fikirler daha somutlaştı.


Beyin işlevini değiştirmek için kimyasalların kullanılmasındaki ilk büyük başarılardan biri [[L-DOPA]] deneyi idi. 1961'de Walter Burkmayer, [[Parkinson hastalığı|Parkinson Hastalığı]] olan bir hastaya L-DOPA enjekte etti. Enjeksiyondan kısa bir süre sonra hastanın titremelerde ciddi bir azalma oldu ve hasta kaslarını uzun süre yapamadıkları şekilde kontrol edebildi. Etki 2.5 saat içinde zirve yaptı ve yaklaşık 24 saat sürdü.
Beyin işlevini değiştirmek için kimyasalların kullanılmasındaki ilk büyük başarılardan biri [[L-DOPA]] deneyi idi. 1961'de Walter Burkmayer, [[Parkinson hastalığı|Parkinson Hastalığı]] olan bir hastaya L-DOPA enjekte etti. Enjeksiyondan kısa bir süre sonra hastanın titremelerde ciddi bir azalma oldu ve hasta kaslarını uzun süre yapamadıkları şekilde kontrol edebildi. Etki 2.5 saat içinde zirve yaptı ve yaklaşık 24 saat sürdü.
<br />

== TSSB ve Nörokimya ==

Nörokimyadaki başlıca araştırma alanlarından biri, [[travma sonrası stres bozukluğu]]nun beyni nasıl değiştirdiğini incelemektir. Nörotransmitter düzeyindeki dalgalanmalar bir TSSB epizodunun meydana gelip gelmediğini ve epizodun ne kadar süreceğini belirleyebilir. [[Dopamin]]in [[norepinefrin]]den daha az etkisi vardır. Farklı nörokimyasallar beynin farklı kısımlarını etkileyebilir. Bu, TSSB için kullanılan ilaçların diğer beyin süreçleri üzerinde istenmeyen bir etkiye sahip olmamasını sağlar. TSSB ile ilişkili kabusları hafifletmeye yardımcı olan etkili bir ilaç [[Prazosin]]'dir.


== Ayrıca bakınız ==
== Ayrıca bakınız ==
23. satır: 19. satır:


[[Kategori:Nörokimya]]
[[Kategori:Nörokimya]]
<references />

Sayfanın 15.04, 10 Şubat 2020 tarihindeki hâli

Nörokimya, sinir sisteminin fizyolojisini kontrol eden ve etkileyen nörotransmitterler, ve psikofarmasötikler ve nöropeptitler gibi diğer molekülleri içeren kimyasalların incelenmesidir. Sinirbilim içindeki bu alan nörokimyasalların nöronların, sinapsların ve sinir ağlarının çalışmasını nasıl etkilediğini inceler. Nörokimyagerler, sinir sistemindeki organik bileşiklerin biyokimyasını ve moleküler biyolojisini ve bunların kortikal plastisite, nörogenez ve nöral farklılaşma gibi nöral süreçlerdeki rollerini analiz eder.

Tarihçe

Nörokimya bir bilim olarak tanınması nispeten yeniyken, nörokimyanın ardındaki fikir 18. yüzyıldan bu yana vardır. Başlangıçta, beynin periferik sinir sisteminden ayrı bir varlık olduğu düşünülüyordu. 1856'dan itibaren, bu fikri çürüten bir dizi araştırma vardı. Beynin kimyasal yapısı, periferik sinir sisteminin yapısı ile neredeyse aynıydı.[1] Nörokimya çalışmasında ileriye doğru ilk büyük adım "beyin kimyası" alanındaki öncülerden biri olan Johann Ludwig Wilhelm Thudichum'dan geldi. Birçok nörolojik hastalığın beyindeki kimyasal dengesizliğe katkıda bulunabileceğini öne süren ilklerden biriydi. Ayrıca kimyasal yollarla nörolojik hastalıkların büyük çoğunluğunun tamamen iyileştirilebilmese bile tedavi edilebileceğine inanan ilk bilim adamlarından biriydi. [2]


1950'lerde nörokimya tanınmış bir bilimsel araştırma disiplini haline geldi. .[3] Nörokimyanın bir disiplin olarak kurulması, 1954'te yayınlanan ilk sempozyum hacmi Gelişen Sinir Sisteminin Biyokimyası olarak adlandırılan bir dizi "Uluslararası Nörokimyasal Sempozyuma" dayanmaktadır. [4] Bu toplantılar Uluslararası Nörokimya Derneği ve Amerikan Nörokimya Derneği'nin kurulmasına yol açtı. Bu erken toplantılar, asetilkolin, histamin, P maddesi ve serotonin gibi olası nörotransmiter maddelerin geçici doğasını tartıştı. 1972'ye gelindiğinde fikirler daha somutlaştı.

Beyin işlevini değiştirmek için kimyasalların kullanılmasındaki ilk büyük başarılardan biri L-DOPA deneyi idi. 1961'de Walter Burkmayer, Parkinson Hastalığı olan bir hastaya L-DOPA enjekte etti. Enjeksiyondan kısa bir süre sonra hastanın titremelerde ciddi bir azalma oldu ve hasta kaslarını uzun süre yapamadıkları şekilde kontrol edebildi. Etki 2.5 saat içinde zirve yaptı ve yaklaşık 24 saat sürdü.

Ayrıca bakınız

Referanslar

  1. ^ Foley, P. (2007), "Succi nervorum: a brief history of neurochemistry", Neuropsychiatric Disorders an Integrative Approach, Journal of Neural Transmission. Supplementa, 72, Springer Vienna, ss. 5–15, doi:10.1007/978-3-211-73574-9_2, ISBN 9783211735732 
  2. ^ Thudichum, J. L. W. (1962). A treatise on the chemical constitution of the brain. Archon Books. OCLC 1030309150. 
  3. ^ Agranoff, Bernard W. (22 July 2003). History of Neurochemistry. Encyclopedia of Life Sciences. doi:10.1038/npg.els.0003465. ISBN 978-0470016176. 
  4. ^ Siegel, George J.; Albers, R.W.; Brady, S.T.; Price, D.L. (2006). Basic Neurochemistry, 7th Ed. Academic Press. ISBN 978-0-12-088397-4. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Nörokimya&oldid=21490515" sayfasından alınmıştır