Pelikan: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
Taksonomi |
|||
| 26. satır: | 26. satır: | ||
==Taksonomi ve sınıflandırma== |
==Taksonomi ve sınıflandırma== |
||
===Etimoloji=== |
===Etimoloji=== |
||
''Pelecanus'' cinsi ilk olarak [[Carolus Linnaeus|Linnaeus]] tarafından 1758 yılında '' |
''Pelecanus'' cinsi ilk olarak [[Carolus Linnaeus|Linnaeus]] tarafından 1758 yılında ''Systema Naturae'' eserinin 10. baskısında tanımlanmıştır. Linnaeus ayırıcı özelliklerini düz ve ucu kıvrık bir gaga, doğrusal burun delikleri, tüysüz yüz ve tamamen perdeli ayaklar olarak belirtmiştir. Bu ilk tanım pelikanların yanı sıra [[frigat kuşu|frigat kuşları]]nı, [[karabatakgiller|karabataklar]]ı ve [[sümsük kuşugiller|sümsük kuşları]]nı da içermekteydi.<ref name="linnaeus">{{Kitap kaynağı | soyadı=Linnaeus | ad=C. | authorlink=Carolus Linnaeus | başlık=Systema Naturae per Regna Tria Naturae, Secundum Classes, Ordines, Genera, Species, cum Characteribus, Differentiis, Synonymis, Locis. Tomus I. Editio Decima, Reformata |yer=Holmiae|yayıncı=Laurentii Salvii| yıl=1758| dil = Latince |quote = Rostrum edentulum, rectum: apice adunco, unguiculato. Nares lineares. Facies nuda. Pedes digitís omnibus palmatis. |sayfalar=132–34|url=http://biodiversitylibrary.org/page/727037}}</ref> Cins adı [[Grekçe]] "balta" anlamına gelen, πελεκυς (''pelekys'') kelimesinden türeyen<ref>{{Kitap kaynağı| soyadı = Partridge| ad = Eric| başlık = Origins: a Short Etymological Dictionary of Modern English| yıl = 1983| yayıncı = Greenwich House| yer = New York, New York| isbn = 0-517-414252| sayfa = 479 }}</ref> πελεκάν (''pelekan'') kelimesinden gelir.<ref>{{Kitap kaynağı| soyadı = Jobling| adı = James A.| başlık = The Helm Dictionary of Scientific Bird Names| yıl = 2010| yayıncı = Christopher Helm| yer = London, United Kingdom| isbn = 978-1-4081-2501-4| sayfa = 296 }}</ref> Antik çağlarda bu kelime hem pelikanlar hem de ağaçkakanlar için kullanılmaktaydı.<ref name=OED>{{Cite encyclopedia| title=Pelican|page=1299 |encyclopedia=Oxford English Dictionary|editor=Simpson, J.; Weiner, E.| year=1989 |edition= 2nd| location=Oxford, United Kingdom |publisher=Clarendon Press|isbn= 0-19-861186-2}}</ref> |
||
===Taksonomi=== |
|||
Pelikanlar adlarını zengin bir taksonomik tarihçeye sahip olan [[Pelecaniformes]] (Pelikansılar) [[takım (biyoloji)|takım]]ına vermiştir. Bu takımın geleneksel üyeleri olan [[Tropik kuşu|tropik kuşları]], [[yılanboyungiller|yılanboyun]]lar, [[karabatakgiller|karabataklar]], [[sümsük kuşugiller|sümsük kuşları]] ve [[fregat kuşu|fregat kuşları]] tekrar gözden geçirilmiş, tropik kuşu kendin takımı [[Phaethontiformes]] içinde, diğerleri de [[Suliformes]] takımı içinde yeniden sınıflandırılmışlardır. Onların yerine ise [[balıkçılgiller|balıkçıllar]], [[aynak]]lar, [[Kaşıkçı (kuş)|kaşıkçılar]], [[hamerkop]] ve [[pabuç gagalı]] Pelecaniformes takımına aktarılmıştır.<ref name=Hackett/> Moleküler kanıtlar pabuç gagalı ile hamerkopun pelikanlarla kardeş grup oluşturduğunu belirtir<ref name="smith2010">{{Dergi kaynağı | soyadı= Smith | ad= N.D. | yıl=2010 | başlık= Phylogenetic Analysis of Pelecaniformes (Aves) Based on Osteological Data: Implications for Waterbird Phylogeny and Fossil Calibration Studies | dergi= PLoS ONE | cilt=5 | sayı = 10 | sayfa= e13354 | doi = 10.1371/journal.pone.0013354 | editor1-last= Desalle | editor1-first= Robert | pmid=20976229 | pmc=2954798}}</ref> ancak bu üç soyun tam akrabalık ilişkileri hakkında bazı şüpheler bulunmaktadır.<ref>{{cite doi| 10.1111/j.1439-0469.2007.00433.x}}</ref> |
|||
{| |
|||
|- |
|||
| style="vertical-align:top;"|{{Clade|style=font-size:90% |
|||
|label1= |
|||
|1={{Clade |
|||
|1=[[Suliformes]] |
|||
|label2=[[Pelecaniformes]] |
|||
|2={{Clade |
|||
|label1= |
|||
|1={{Clade |
|||
|1=[[Balıkçılgiller]] (Ardeidae) |
|||
|2=[[Threskiornithidae|Aynaklar ve kaşıkçılar]] (Threskiornithidae) |
|||
}} |
|||
|label2= |
|||
|2={{Clade |
|||
|label1= |
|||
|1={{Clade |
|||
|1=[[Hamerkop]] (''Scopus umbretta'') |
|||
|2=[[Pabuç gagalı]] (''Balaeniceps rex'') |
|||
}} |
|||
|2=Pelikanlar (''Pelecanus'') |
|||
}} |
|||
}} |
|||
}} |
|||
}} |
|||
Hackett'a göre Kladogram.<ref name="Hackett">{{Dergi kaynağı |yazar= Hackett, S.J.; Kimball, R.T.; Reddy, S.; Bowie, R.C.K.; Braun, E.L.; Braun, M.J.; Chojnowski, J.L.; Cox, W.A.; Han, K.-L.; Harshman, J.; Huddleston, C.J.; Marks, B.D.; Miglia, K.J.; Moore, W.A.; Sheldon, F.H.; Steadman, D.W.; Witt, C.C.; Yuri, T. |yıl= 2008|başlık= A Phylogenomic Study of Birds Reveals Their Evolutionary History |dergi= Science |cilt= 320|sayı= 5884|sayfalar= 1763–68 |doi=10.1126/science.1157704 |pmid=18583609}}</ref> |
|||
|style="vertical-align:top;"| |
|||
{{multiple image |
|||
| align = right |
|||
| direction = vertical |
|||
| header = Yaşayan en yakın akrabaları |
|||
| width =150 |
|||
| image1 = Hammerkopf2.jpg |
|||
| alt1 = Hamerkopun başı |
|||
| caption1 = [[Hamerkop]] |
|||
| image2 = Balaeniceps rex -Ueno Zoo, Tokyo, Japan -upper body-8a.jpg |
|||
| alt2 = Pabuç gagalının başı |
|||
| caption2 = [[Pabuç gagalı]] |
|||
}} |
|||
|} |
|||
=== Yaşayan türler === |
=== Yaşayan türler === |
||
Sayfanın 14.04, 1 Temmuz 2014 tarihindeki hâli
| Pelikan | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.JPG) Tepeli pelikan
Pelecanus crispus | ||||||||||||
| Biyolojik sınıflandırma | ||||||||||||
| ||||||||||||
|
8 tür, metne bakınız. |
Pelikan, monotipik pelikangiller (Pelecanidae) familyasını ve Pelecanus cinsini oluşturan iri su kuşu türlerinin ortak adı. Uzun gagaları, avlanmak için kullandıkları ve yutmadan önce gagalarıyla topladıkları avın bulunduğu suyu süzmeye yarayan geniş boğaz keseleri en ayırtedici özellikleridir. Kahverengi pelikan ve Peru pelikanı dışındaki türlerinin tüyleri genellikle soluk renklidir. Tüm türlerinin gagaları, keseleri ve yüzlerindeki tüysüz deri üreme mevsiminden önce parlak renklere kavuşur. Yaşayan sekiz türü dönencelerden ılıman kuşağa kadar olan bölgelerde yaşar ancak Güney Amerika'nın iç kısmında, kutup bölgelerinde ve açık denizde bulunmazlar. Pelikanlara ait fosil kayıtları Fransa'da Oligosen döneminden kalma ve günümüz pelikanlarının gagasına benzeyen fosil buluntularıyla birlikte en az 30 milyon yıl öncesinden itibaren vardır. Uzun süre fregat kuşları, karabataklar, tropik kuşları ve sümsük kuşları ile akraba olduğu düşünülen pelikanlar günümüzde Pelecaniformes takımında sınıflandırılmaktadır ve en yakın akrabaları ise pabuç gagalı ve hamerkoptur. Aynı takım içinde yeralan aynaklar, kaşıkçılar ve balıkçıllar ise uzak akrabalarıdır. Genellikle su yüzeyinde ya da yüzeye yakın yakaladıkları balıklarla beslenirler ve kıyılar ile göllerde yaşarlar. Koloniler oluşturarak üreyen pelikanlar sıklıkla toplu olarak avlanırlar. Beyaz tüylü dört türü yerde yuva yapmayı tercih ederken kahverengi ya da gri renkli diğer dört türü ise ağaçlarda yuvalanmayı tercih etmektedir.
Pelikanlarla insanlar arasındaki ilişkiler sıklıkla çekişmeli olmuştur. Hem ticari hem de zevk için yapılan balıkçılık için rekâbet kaynağı olarak görüldüklerinden insanların zulmüne uğramıştır. Yaşam alanı yokolması ve çevre kirliliğinden muzdariptirler. Üç türü korunma durumu açısından önem arzetmektedir. Ayrıca mitoloji, Hristiyan ve arma bilimi ikonografisi açısından kültürel öneme sahiptirler.
Taksonomi ve sınıflandırma
Etimoloji
Pelecanus cinsi ilk olarak Linnaeus tarafından 1758 yılında Systema Naturae eserinin 10. baskısında tanımlanmıştır. Linnaeus ayırıcı özelliklerini düz ve ucu kıvrık bir gaga, doğrusal burun delikleri, tüysüz yüz ve tamamen perdeli ayaklar olarak belirtmiştir. Bu ilk tanım pelikanların yanı sıra frigat kuşlarını, karabatakları ve sümsük kuşlarını da içermekteydi.[1] Cins adı Grekçe "balta" anlamına gelen, πελεκυς (pelekys) kelimesinden türeyen[2] πελεκάν (pelekan) kelimesinden gelir.[3] Antik çağlarda bu kelime hem pelikanlar hem de ağaçkakanlar için kullanılmaktaydı.[4]
Taksonomi
Pelikanlar adlarını zengin bir taksonomik tarihçeye sahip olan Pelecaniformes (Pelikansılar) takımına vermiştir. Bu takımın geleneksel üyeleri olan tropik kuşları, yılanboyunlar, karabataklar, sümsük kuşları ve fregat kuşları tekrar gözden geçirilmiş, tropik kuşu kendin takımı Phaethontiformes içinde, diğerleri de Suliformes takımı içinde yeniden sınıflandırılmışlardır. Onların yerine ise balıkçıllar, aynaklar, kaşıkçılar, hamerkop ve pabuç gagalı Pelecaniformes takımına aktarılmıştır.[5] Moleküler kanıtlar pabuç gagalı ile hamerkopun pelikanlarla kardeş grup oluşturduğunu belirtir[6] ancak bu üç soyun tam akrabalık ilişkileri hakkında bazı şüpheler bulunmaktadır.[7]
Hackett'a göre Kladogram.[5] |
|
Yaşayan türler
Yaşayan sekiz pelikan türü iki gruba ayrılabilir: Yerde yuvalanan ve asıl olarak erişkinleri beyaz tüylü olan Avustralya pelikanı, tepeli pelikan, ak pelikan ve Amerika ak pelikanı. Ağaçlarda ya da deniz kayalıklarında yuvalanan ve erişkinleri gri ya da kahverengi tüylü olan pembe sırtlı pelikan, benek gagalı pelikan, kahverengi pelikan ve Peru pelikanı. Daha çok deniz kıyılarında yaşayan ve önceden aynı tür olarak değerlendirilen[8] kahverengi pelikan ile Peru pelikanı bazen diğer türlerden ayrılarak Leptopelicanus alt cinsinde sınıflandırılır.[9] Ancak iki ana evrimsel soy olduğu görünmesine rağmen her iki görünüşe sahip olan ve benzer yuvalanma davranışı gösteren türler her iki evrimsel soyda da bulunmaktadır. En farklı tür olan ak pelikan bu cinsin Eski Dünya kökenli olduğunu göstermektedir. Dolayısıyla Leptopelicanus geçerli bir kategori ise içinde Amerikan ak pelikanını da barındırmalıdır. Tepeli pelikan önceleri benek gagalı pelikanın bir alt türü olarak görülmekteydi ancak hem yuvalanma davranışları hem de morfolojik farklılıkları nedeniyle artık kendi başına bir tür olarak kabul edilmektedir.[10]
| Pelecanus cinsinin yaşayan türleri | |||
|---|---|---|---|
| Adı ve bilimsel adı | Resmi | Tanımı | Dağılımı ve korunma durumu |
| Kahverengi pelikan Pelecanus occidentalis Linnaeus, 1766 |
 |
Uzunluk 1,4 m., kanat boyu 2 ila 2,3 m., ağırlık 3,6 ila 4,5 kg.[11] En küçük pelikan türüdür; kahverengi tüyleri ile ayırt edilir ve dalarak avlanır.[12] | Beş alt türü vardır. Kuzey Amerika ve Karayiplerden Güney Amerika'nın kuzeyi ve Galapagos adalarına kadar deniz kıyılarında yaşar.[13] Korunma Durumu: Asgari endişe (LC)[14] |
| Peru pelikanı Pelecanus thagus Molina, 1782 |
 |
Uzunluk 1,52 m., kanat açıklığı 2,48 m.[15] ortalama ağırlığı 7 kg.[16] Koyu renklidir, tepesinden boyunlarının yanları boyunca beyaz bir kuşak iner. | Monotipik. Güney Amerika'nın Pasifik kıyısında €kvador ve Peru'dan güneye doğru Şili'nin güneyine kadar.[13] Korunma durumu: Neredeyse tehdit altında (NT)[17] |
| Benek gagalı pelikan Pelecanus philippensis Gmelin, 1789 |
 |
Uzunluğu 1,27 ila 1,52 m., kanat açıklığı 2,5 m., ağırlığı yak. 5 kg.[18] Baştan aşağı gri ve beyaz tüyler. Üreme mevsiminde boyun arkasında gri taç tüyleri, pembe makat ve benekli boyun kesesi[18] | Monotipik. Güney Asya'da Pakistan'ın güneyinden Hindistan boyunca Endonezya'ya kadar.[13] Filipinler'de ve muhtemelen Çin'in doğusunda soyu tükenmiştir.[18] Korunma durumu: Neredeyse tehdit altında NT)[19] |
| Pembe sırtlı pelikan Pelecanus rufescens Gmelin, 1789 |
 |
Uzunluğu 1,25 ila 1,32 m., kanat açıklığı 2,65 ila 2,9 m.[20] ağırlık 3,9 ila 7 kg.[21] Tüyleri gri ve beyazdır, sırtında pembemsi tüyler bulunabilir, üst gagası sarı, boyun kesesi de gridir.[20] | Monotipik. Afrika, Seyşeller ve Arabistan Yarımadasının güneybatısı;[13] Madagaskar'da soyu tükenmiştir.[22] Korunma durumu: Asgari endişe (LC).[23] |
| Amerika ak pelikanı Pelecanus erythrorhynchos Gmelin, 1789 |
_(bird)_in_Mo_(by).jpg) |
Uzunluğu 1,3 m ila 1,8 m., kanat açıklığı 2,44 m ila 2,9 m., ağırlığı 5 ila 9 kg.[24] Tüyleri yalnızca uçarken görünen siyah birincil ve ikincil uçuş tüyleri dışında tamamen beyazdır. | Monotipik. Kuzey Amerika iç suları, kışları Meksika.[13] Korunma durumu: Asgari endişe.[25] |
| Ak pelikan Pelecanus onocrotalus Linnaeus, 1758 |
 |
Uzunluğu 1,40 ila 1,75 m., kanat açıklığı 2,45 ila 2,95 m., ağırlığı 10 ila 11 kg.[26][27] Tüyler beyaz, yüzdeki ve ayaktaki tüysüz deriler pembedir. | Monotipik. Akdeniz'in doğusundan doğuya doğru İndoçin'e ve Malay Yarımadasında, güneye doğru Güney Afrika'ya kadar.[13] Korunma durumu: Asgari endişe (LC).[28] |
| Tepeli pelikan Pelecanus crispus Bruch, 1832 |
 |
Uzunluğu 1,6 ila 1,8 m., kanat açıklığı 2,7 ila 3,2 m., ağırlığı 10 ila 12 kg.[26][27] En büyük pelikan türüdür. Kıvrık ense tüyleri, gri ayakları ve grimsi-beyaz tüyleri ile ak pelikandan ayrılır.[20] | Monotipik. Avrupa'nın güneydoğusundan Hindistan ve Çin'e doğru olan bölge.[13] Korunma durumu: Korunmasız (VU).[29] |
| Avustralya pelikanı Pelecanus conspicillatus Temminck, 1824 |
 |
Uzunluğu 1,6 ila 1,9 m., kanat açıklığı 2,5 ila 3,4 m., ağırlığı 4 ila 8,2 kg.[30] Siyah primer uçuş tüyleri dışında beyaz tüylü ve çok büyük soluk pembe gaga. | Monotipik. Avustralya ve Yeni Gine. Yeni Zelanda, Solomon Adaları, Bismarck Takımadaları, Fiji ve Wallacea'da konuk olarak.[13] Korunma durumu: Asgari endişe.[31] |
Özellikleri
Ilıman bölgelerin her yanında yaşayan pelikanlar, gaga ucundan kuyruk ucuna uzunluğu 1,80 m'yi, kanat açıklığı 3 m'yi bulan bir kuştur (halk arasında gagasının biçiminden ötürü kaşıkçı kuşu da denir); gagasını suya daldırarak avladığı balıklarla beslenirler. Çoğunlukla toplu yaşar ve koloniler halinde yuvalanır. Amerika kıyılarında yaşayan kahverengi pelikan (Pelecanus occidentalis), denizde yaşar; ama kıyıdan pek uzaklaşmaz.Pelikanların şaşırtıcı bir özelliği de yedikleri besinlere göre renk değiştirmeleridir, pembe pelikanlar yedikleri bazı deniz canlıları sebebiyle pembe rengini alırlar.
Notlar
- ^ Linnaeus, C. (1758). Systema Naturae per Regna Tria Naturae, Secundum Classes, Ordines, Genera, Species, cum Characteribus, Differentiis, Synonymis, Locis. Tomus I. Editio Decima, Reformata (Latince). Holmiae: Laurentii Salvii. ss. 132–34.
Rostrum edentulum, rectum: apice adunco, unguiculato. Nares lineares. Facies nuda. Pedes digitís omnibus palmatis.
- ^ Partridge, Eric (1983). Origins: a Short Etymological Dictionary of Modern English. New York, New York: Greenwich House. s. 479. ISBN 0-517-414252.
- ^ Jobling (2010). The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London, United Kingdom: Christopher Helm. s. 296. ISBN 978-1-4081-2501-4. Bilinmeyen parametre
|adı=görmezden gelindi (yardım) - ^ Simpson, J.; Weiner, E., (Ed.) (1989). "Pelican". Oxford English Dictionary (2nd bas.). Oxford, United Kingdom: Clarendon Press. s. 1299. ISBN 0-19-861186-2.
- ^ a b Hackett, S.J.; Kimball, R.T.; Reddy, S.; Bowie, R.C.K.; Braun, E.L.; Braun, M.J.; Chojnowski, J.L.; Cox, W.A.; Han, K.-L.; Harshman, J.; Huddleston, C.J.; Marks, B.D.; Miglia, K.J.; Moore, W.A.; Sheldon, F.H.; Steadman, D.W.; Witt, C.C.; Yuri, T. (2008). "A Phylogenomic Study of Birds Reveals Their Evolutionary History". Science. 320 (5884). ss. 1763–68. doi:10.1126/science.1157704. PMID 18583609.
- ^ Smith, N.D. (2010). Desalle, Robert (Ed.). "Phylogenetic Analysis of Pelecaniformes (Aves) Based on Osteological Data: Implications for Waterbird Phylogeny and Fossil Calibration Studies". PLoS ONE. 5 (10). s. e13354. doi:10.1371/journal.pone.0013354. PMC 2954798 $2. PMID 20976229.
- ^ DOI:10.1111/j.1439-0469.2007.00433.x 10.1111/j.1439-0469.2007.00433.x
- ^ Nelson, J. Bryan (2003). "Pelicans". Perrins, Christopher (Ed.). Firefly Encyclopedia of Birds. Richmond Hill, Ontario: Firefly Books. ss. 78–81. ISBN 1-55297-777-3. Bilinmeyen parametre
|coauthors=görmezden gelindi (yardım) - ^ Marchant, S.; Higgins, P.J. (Coordinators). (1990). Handbook of Australian, New Zealand and Antarctic Birds. Volume 1, Ratites to Ducks. Melbourne, Victoria: Oxford University Press. ss. 737–38. ISBN 0-19-553068-3.
- ^ "Dalmatian Pelican". Internet Bird Collection. Lynx Editions.
- ^ "Brown Pelican" (PDF). Endangered Species Program information sheet. US Fish & Wildlife Service. Kasım 2009.
- ^ Ridgely, Robert S.; Gwynne, John A. (1992). A Guide to the Birds of Panama: With Costa Rica, Nicaragua, and Honduras. Princeton, New Jersey: Princeton University Press. s. 63. ISBN 0691025126.
- ^ a b c d e f g h Sibley, Charles Gald; Monroe, Burt Leavelle (1990). Distribution and Taxonomy of Birds of the World. Yale University Press. ss. 314–15. ISBN 0300049692.
- ^ BirdLife International (2011). Pelecanus occidentalis. IUCN 2010. IUCN Nesli Tükenme Tehlikesi Altında Olan Türlerin Kırmızı Listesi. Erişim tarihi: 19 June 2012.
- ^ Chester, Sharon R. (2008). A Wildlife Guide to Chile: Continental Chile, Chilean Antarctica, Easter Island, Juan Fernández Archipelago. Princeton, New Jersey: Princeton University Press. ss. 174–75. ISBN 0691129762.
- ^ Austermühle, Stefan (17 Ekim 2010). "Peruvian Pelican". Mundo Azul.
- ^ BirdLife International (2011). Pelecanus thagus. IUCN 2010. IUCN Nesli Tükenme Tehlikesi Altında Olan Türlerin Kırmızı Listesi. Erişim tarihi: 19 June 2012.
- ^ a b c Brazil, Mark (2009). Birds of East Asia. London, United Kingdom: A&C Black. s. 110. ISBN 0713670401.
- ^ Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;iucnphillippenisisimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ a b c Beaman, Mark; Madge, Steve (2010). The Handbook of Bird Identification: For Europe and the Western Palearctic. London, United Kingdom: A&C Black. ss. 83–85. ISBN 1408134942.
- ^ Elliott (1992), p. 309
- ^ Langrand, Olivier (1990). Guide to the Birds of Madagascar. New Haven, Connecticut: Yale University Press. s. 96. ISBN 0300043104.
- ^ BirdLife International (2011). Pelecanus rufescens. IUCN 2010. IUCN Nesli Tükenme Tehlikesi Altında Olan Türlerin Kırmızı Listesi. Erişim tarihi: 19 June 2012.
- ^ Nellis, David W. (2001). Common Coastal Birds of Florida & the Caribbean. Sarasota, Florida: Pineapple Press. s. 11. ISBN 1-56164-191-X.
- ^ BirdLife International (2011). Pelecanus erythrorhynchos. IUCN 2010. IUCN Nesli Tükenme Tehlikesi Altında Olan Türlerin Kırmızı Listesi. Erişim tarihi: 19 June 2012.
- ^ a b Snow, David; Perrins, Christopher M, (Ed.) (1998). The Birds of the Western Palearctic concise edition (2 volumes). Oxford, United Kingdom: Oxford University Press. ss. 93–98. ISBN 0-19-854099-X.
- ^ a b Mullarney, Killian (1999). Collins Bird Guide. Collins. s. 76. ISBN 0-00-219728-6. Bilinmeyen parametre
|coauthors=görmezden gelindi (yardım) - ^ BirdLife International (2011). Pelecanus onocrotalus. IUCN 2010. IUCN Nesli Tükenme Tehlikesi Altında Olan Türlerin Kırmızı Listesi. Erişim tarihi: 19 June 2012.
- ^ Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;iucncrispusisimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ "Australian Pelican". Unique Australian Animals.
- ^ BirdLife International (2011). Pelecanus conspicillatus. IUCN 2010. IUCN Nesli Tükenme Tehlikesi Altında Olan Türlerin Kırmızı Listesi. Erişim tarihi: 19 June 2012.