Zihgir
_LACMA_AC1995.168.1.jpg)
Zihgir ya da Okçuluk yüzüğü, başparmak çekişi tekniğinde kullanılan atış yüzüğü,[1] okçuların sağ ellerinin başparmaklarına taktıkları, yayı çekerken parmağın incinmemesi için kullanılan (genellikle kemikten) halka şeklindeki yüzük.[2] Eş anlamlı kullanımları, Osmanlıca 'zingir', 'zehgir' veya 'şast', Arapça kaynaklarda 'küştiban', İran kaynaklarında (yüksük anlamına da gelen) 'engüştvane', bulunmaktadır.[3] Şast Farsçada 60 demektir ve zihgir adını buradan almaktadır. Zihgir (şast), atış sırasında işaret parmağının ilk boğumu, başparmak tırnağı üzerine konur; parmakların aldığı bu şekil, (eski Arap parmak hesabında) 60 sayısının karşılığıdır.[4][5]
Yapısı[değiştir | kaynağı değiştir]
Zihgir; damak veya kaş, kulak ve eşik olmak üzere üç kısımdır. Zihgirin parmak üzerine binen uzun kısmına damak veya kaş; iç yüzeyine yapıştırılan deri parçasına kulak; kiriş takılan iç kenarına ise eşik adı verilmektedir [6]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Thumb ring". 15 Aralık 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ TDV İslâm Ansiklopedisi'nde Zihgir
- ^ Yücel 2015, s. 498.
- ^ Yücel 2015, s. 22.
- ^ Aktepe 2012, s. 348.
- ^ Yücel 2015, s. 482.
Genel Yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Yücel, Ünsal (2015). Dursun Ayan (Ed.). Türk okçuluğu (2. bas.). Ankara: Atatürk Kültür Merkezi. ISBN 9789751629968.
- Aktepe, Kürşat (2012). Okçuluk. Nobel Akademik. ISBN 9786051332772.