Yavaş mimari
Yavaş mimari, 1980'lerin ortasındaki yavaş yemek hareketinden ortaya çıktığına öne sürülen bir kavramdır.[1][2][3] Yavaş mimari, kısa vadeli hedefler için hızlı bir şekilde inşa edilmenin aksine, genellikle yavaş yavaş ve organik olarak yaratılan mimari stildir. Genellikle ekolojik, çevresel açıdan sürdürülebilir bir yaklaşımla birlikte anılmaktadır.[2]
Yavaş mimari aynı zamanda kelimenin tam anlamıyla inşa edilmesi çok uzun zaman alan mimari anlamına da gelebilir; örneğin Barselona'daki Sagrada Familia bu tarzda bir mimari yapıdır ve 1882'den beri yapımı devam etmektedir.[3]
Eduardo Souto de Moura 2011 Pritzker Ödülü'nü kazandığında, bir jüri üyesi onun binalarını yavaş mimari olarak tanımladı çünkü inceliklerini takdir etmek için dikkatli olarak yapılması gereken bir değerlendirme lazımdı. Profesör Kenneth Frampton, "Souto de Moura'nın çalışması bir bakıma sağlam temellere dayanıyor... Karakterleri, yapılar olarak geliştirilme şekillerinden geliyor." dedi.[4] 2012 Pritzker kazananı Wang Shu, "Çin'in Yavaş mimari öncüsü" olarak tanımlandı.[5]
Yavaş mimari örnekleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Kanada[değiştir | kaynağı değiştir]
Calgary Üniversitesi'nden Profesör John Brown, "yavaş evleri" teşvik etmek üzere tasarlanmış, kâr amacı gütmeyen bir internet sitesi açtı. Bu on yıllık bir araştırmanın neticesidir. Yavaş evler çekici, çevreyle uyumlu ve daha az karbon ayak izi bırakan enerji tasarruflu evler olarak tanımlanmaktadır.
Çin[değiştir | kaynağı değiştir]
Pritzker Ödülü sahibi mimar Wang Shu, "Çin'in Yavaş mimarisinin öncüsü" olarak tanımlanıyor.[5] Binaları, samimi avluları, eğimli duvarları ve çeşitli eğimli çatılarıyla Çin'in eski şehirlerinin yoğun mimarisini çağrıştırıyor. "Günümüzde şehirler çok fazla büyüdü. Gerçekten endişeliyim, çünkü bu çok hızlı oluyor ve şimdiden çok şey kaybettik" demektedir.[5]
İrlanda[değiştir | kaynağı değiştir]
İrlanda'daki yavaş mimari projesi 2010 yılında bir kanal gemisiyle gezici bir sergi başlattı. Gemi altı haftalık bir süre boyunca yedi nokta arasında seyahat etti ve her durak noktasında sanatçılar ve mimarlar atölye çalışmaları ve konferanslar düzenledi.[6][7]
Amerika Birleşik Devletleri[değiştir | kaynağı değiştir]
2008 yılında ABD'nin önde gelen uygulamalarından mimarlar, Slow Food Nation adlı San Francisco merkezli bir projede yer aldı. Çeşitli köşkler, geri dönüştürülmüş şişelerden yapılmış bir su istasyonu, bir gübre sergisi ve çiftçiler için bir "sabun kutusu" da dahil olmak üzere, genellikle gıda ile ilgili ve ekolojik motivasyonlu yapılar yarattılar.[8]
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
- Yavaş hareket (kültür)
- Yavaş yemek
- Cittaslow (Yavaş Şehirler)
- Yavaş fotoğrafçılık
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Holly Hoffman Calgary designers take interest in ‘slow architecture’ 21 Nisan 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. , The Calgary Journal, 12 August 2010. Retrieved 2011-11-11.
- ^ a b About Slow 3 Ekim 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. , Slowarchitecture.ie. Retrieved 2011-11-11
- ^ a b Slowness 25 Nisan 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., A Daily Dose of Architecture (blog) - text attributed to Nahm Yoon-ho of the Korean JoongAng Daily, 21 June 2004. Retrieved 2011-11-11.
- ^ Kate Taylor Architect From Portugal Wins Pritzker 11 Ağustos 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. , China Art Networks, undated. Retrieved 2011-11-12.
- ^ a b c James S. Russell (13 Haziran 2013). "Wang Shu, China's Champion of Slow Architecture". Bloomsberg Business. 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Aralık 2015.
- ^ Slow Architecture and Place: 9 September – 21 October 15 Ocak 2024 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., R.I.A.I. website. Retrieved 2011-11-11.
- ^ Slow Architecture and Place - Exhibition, Ireland 28 Temmuz 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., e-architect.co.uk. Retrieved 2011-11-11
- ^ Paul Adamson "Slow Architecture: Green designs showcased at SF's Slow Food Nation" 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Architects Newsletter, 9 April 2008. Retrieved 2011-11-12.