Symphytum officinale
.
| Dal: | |
|---|---|
Bilimse Sınıflandırma 
| |
| Alem: | Plantae |
| Dal: | Tracheophytes |
| Dal: | Angiosperms |
| Dal: | Eudicots |
| Dal: | Asterids |
| Sınıf: | Boraginales |
| Familya: | Boraginaceae |
| Cins: | Symphytum |
| Tür: | S. officinale
|
| Binomial Adı | |
| Symphytum officinale | |
| Eşanlam | |
| |
.jpg)
Symphytum officinale, Boraginaceae familyasının çok yıllık çiçekli bitkilerinden birisidir . Diğer otuz dört Symphytum türü ile birlikte karakafes (comfrey) olarak bilinir. Symphytum cinsinin diğer üyelerinden ayırt etmek için, bu türe ortak karakafes veya gerçek karakafes de denir.[1] Diğer İngilizce isimleri arasında Quaker comfrey, cultivated comfrey,[1] boneset, knitbone, conound ve slippery-root bulunur. Nemli, çimenli yerlerde yetişen bu bitki Avrupa'ya özgüdür. Nehir kıyılarının ve hendeklerin olduğu İrlanda ve İngiltere'de yerel olarak sık görülür. Kuzey Amerika da dahil olmak üzere başka yerlerde, egzotik tür olarak ve bazen bir ot olarak ortaya çıkar. Çiçekleri ise çoğunlukla bombus arıları tarafından ziyaret edilir.[2] Karaciğer toksisitesine neden olan güçlü potansiyeli nedeniyle karakafes otunun dahili veya uzun süreli topikal kullanımı önerilmez.[3]
Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]
Yüzyıllar boyunca karakafes otu, Asya, Avrupa ve Birleşik Krallık'ta bir sebze ve bitkisel ilaç olarak yetiştirildi.[3][4][5] İlk yaygın isimleri olan knitbone veya boneset, burkulma, çürük veya kemik kırıklarını tedavi etmek için yapraklarının ve köklerinin yara lapası olarak tarihsel kullanımını yansıtır.[3][4] Bununla birlikte, kökleri püre haline getirilerek ve ardından kırık bir uzvun etrafına sarılarak kurutulabilir, bunun sonucunda sertleştirilmiş bir 'alçı kalıbı' oluşturulmuş olunur.[6]
Açıklama ve botanik[değiştir | kaynağı değiştir]
Karakafes batı Asya, Avrupa ve Kuzey Amerika'daki nemli çayırlarda bulunan çok yıllık bir bitkidir.[5] Dayanıklı bir bitki olması ile birlikte 1-3 fit (0,3-0,9 m) yüksekliğe kadar büyüyebilir.[5] Siyah, şalgama benzeyen bir kökü olan ve büyük, tüylü geniş yaprakları sahip çok uzun yıllar yaşayabilen bir bitkidir. Gövdesinin üzerindeki yapraklar, gövdeden aşağıya doğru uzanan kenar boşluklarına sahiptir. Kıllı sapları dallıdır. Mayıs ve Haziran ayları arasında, çiçek açarlar ve bu çiçekleri tipik olarak krem, beyaz, pembe veya morumsu olmak üzere çeşitli renklerde olur ve küçük çan şeklindedir. Önce sarılırlar, sonra açılırlar.[6]
Symphytum officinale ile S. asperum arasında, Mavi Karakafes olarak da bilinen Symphytum × uplandicum [6] veya Britanya Adaları'nda yaygın olan ve S. officinale ile çiftleşen Rus karakafesi arasında ortak bir melez oluşur . S. officinale ile karşılaştırıldığında, S. × uplandicum genellikle daha kıllıdır ve daha mavi veya mor olma eğiliminde olan çiçeklere sahiptir.[7] Symphytum × uplandicum çiçekleri S. officinale'den daha geç bir zaman olan Haziran ve Ağustos aylarında açar.[6] Bitki, test edilen diğer Birleşik Krallık bitkileriyle karşılaştırıldığında önemli ölçüde nektar üretir.[8] Her ne kadar uzun bir tüpe sahip olsa da, yani sadece uzun dilleri olan böceklerin nektara ulaşabileceği yapısı vardır, bazı arıların nektara ulaşmak için çiçeğin kenarını ısırdığı bilinmektedir.[6]
Geleneksel tıp[değiştir | kaynağı değiştir]
Folklorda, (geleneksel tıp) Symphytum officinale bitkisinin kökleri geleneksel tıpta çeşitli rahatsızlıkların tedavisi için dahili olarak [3] (bitki çayı veya tentür olarak) veya harici olarak [5] (merhem, kompres veya alkollü sindirim olarak) [9] kullanılmıştır. Ayrıca, osteoartrit ağrısını azaltmak için bir tedavi malzemesidir.[10] İngiliz bir bitki uzmanı John Gerard (1545-1612), "bira possettinde yapılan kökün balçık maddesinin" sırt ağrılarına iyi geleceğinden bahseder. Yapraklarının da ıspanağa benzer bir sebze olduğu için yenilebilir olduğu düşünülüyordu.[6]
Karakafes otunun osteoartit üzerindeki olasi etkisini değerlendiren klinik çalışmaların 2013 yılında yaptığı bir inceleme, araştırma kalitesinin, etkinliği ve güvenliği hakkında sonuçlara varmak için çok düşük olduğunu gözler önüne sermiştir..[10] Avrupa'da 2015 itibarıyla, ağızdan kullanım için karakafes ürünü yoktu ve çürükleri veya eklem ağrısını tedavi etmek için topikal kullanımlar için olanlar karaciğer toksisitesi riski olarak değerlendirildi.[4]
Toksisite ve yan etkiler[değiştir | kaynağı değiştir]
Karakafes otu, pirolizidin alkaloidleri içerir. Bu maddeler mide veya deri yoluyla kolayca emilen ve ölümcül karaciğer toksisitesi riskini artırma potansiyeline sahip toksik bileşiklerdir [3][4][11] 2001 yılında, ABD Gıda ve İlaç Dairesi ve Federal Ticaret Komisyonu, potansiyel toksisiteleri nedeniyle karakafes otu ürünlerinin dahili kullanımından ve açık yaralarda kullanımından dolayı satışını yasakladı.[12][13] Karakafes otunda bulunan toksisite içeren pirolizidin alkaloidleri üzerine 2018 tarihli bir inceleme ise, insanlar ve çiftlik hayvanları için yaygın olası toksisiteye ve bu bileşiklerden ilaç geliştirme fırsatına işaret etti.[14]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b "The potential of Russian comfrey (Symphytum officinale) as an animal feedstuff in Uganda". Food and Agriculture Association of the United Nations. 18 Mayıs 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Van Der Kooi (2015). "Competition for pollinators and intra-communal spectral dissimilarity of flowers". Plant Biology. 18 (1): 56-62. doi:10.1111/plb.12328. PMID 25754608. 20 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2022.
- ^ a b c d e "Comfrey". Drugs.com. 2018. 6 Aralık 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2019. Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi: "drugs" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ a b c d "Assessment report on Symphytum officinale L., radix" (PDF). European Medicines Agency. 5 Mayıs 2015. 16 Haziran 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2019. Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi: "ema" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ a b c d "Symphytum officinale". Plant Finder, Missouri Botanical Garden. 3 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2019. Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi: "pf" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ a b c d e f Reader's Digest Field Guide to the Wild Flowers of Britain. Reader's Digest. 1981. s. 242. ISBN 9780276002175. Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi: "Readers" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ New Flora of the British Isles. 3rd. Cambridge, UK: Cambridge University Press. 2010. ISBN 978-0-521-70772-5. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım), p. 557 - ^ "Which flowers are the best source of nectar?". Conservation Grade. 15 Ekim 2014. 19 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2017.
- ^ Vogl (2013). "Ethnopharmacological in vitro studies on Austria's folk medicine—An unexplored lore in vitro anti-inflammatory activities of 71 Austrian traditional herbal drugs". Journal of Ethnopharmacology. 149 (3): 750-71. doi:10.1016/j.jep.2013.06.007. PMC 3791396 $2. PMID 23770053.
- ^ a b Cameron (31 Mayıs 2013). "Topical herbal therapies for treating osteoarthritis". The Cochrane Database of Systematic Reviews. 5 (5): CD010538. doi:10.1002/14651858.CD010538. PMC 4105203 $2. PMID 23728701. Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi: "cameron" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ Oberlies (2007). "Analysis of herbal teas made from the leaves of comfrey (Symphytum officinale): Reduction of N-oxides results in order of magnitude increases in the measurable concentration of pyrrolizidine alkaloids". Public Health Nutrition. 7 (7): 919-24. doi:10.1079/phn2004624. PMID 15482618.
- ^ "FDA Advises Dietary Supplement Manufacturers to Remove Comfrey Products From the Market". US Food and Drug Administration. 6 Temmuz 2001. 14 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2019.
- ^ "FTC Announces a Second Case Focusing on Safety Risks of Comfrey Products Promoted via Internet". US Federal Trade Commission. 13 Temmuz 2001. 19 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2019.
- ^ Moreira (5 Haziran 2018). "Pyrrolizidine Alkaloids: Chemistry, Pharmacology, Toxicology and Food Safety". International Journal of Molecular Sciences. 19 (6): 1668. doi:10.3390/ijms19061668. ISSN 1422-0067. PMC 6032134 $2. PMID 29874826.
