Sebu Muharebesi

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Sebu muharebesi
1550-1558 Osmanlı-Fas Savaşı

Fes'in Sebu Kapısı
Tarih6 Ocak 1554
Bölge
Sebu Vadisi, Fas
Sonuç Kesin Osmanlı zaferi
Coğrafi
Değişiklikler
Osmanlı kuvvetleri ertesi gün Fes'e girdi.
Taraflar
Osmanlı İmparatorluğu Osmanlı İmparatorluğu
* Kuku Sultanlığı
* Vattâsîler
Fas Sultanlığı
Komutanlar ve liderler
Osmanlı İmparatorluğu Salih Paşa Mevlay Muhammed eş-Şeyh
Güçler
600 tüfekçi
1.000 sipahi
4.600 atlı
20-30 top
10.000 atlı
10.000 piyade
Kayıplar
Hafif Ağır

Sebu Muharebesi, Osmanlı-Saadi mücadelesinde evre.

Cezayir Beylerbeyi Salih Paşa komutasındaki Osmanlı eyalet ordusu 5 Ocak 1554 Taza civarında Mohammed El-Şeyh komutasındaki Saadi Fas ordusunu mağlup etti.

Muharebe öncesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Fas'ın kuzeyine hâkim Vattâsîler'e karşı Saadiler'in askerî mücadelesi 31 Ocak 1549'da başkent Fes'in Saadilerin eline geçmesiyle sona erdi. Saadîlerin 9 Haziran 1550'de Tilimsan'ı işgalleriyle gergin Osmanlı-Saafî ilişkileri savaşa dönüştü. Cezayir Beylerbeyi Barbaroszade Hasan Paşa Fas ordusunu Ocak 1551'de Tilimsan Muharebesi'nde mağlup ederek bu işgali sona erdirdi. Son Vattâsî Sultanı Ebû Hassûn Ali b. Muhammed el-Bâdîsî'nin Osmanlı İmparatorluğu'nun Cezayir Beylerbeyi Salih Paşa'dan talep ettiği destek[1] çerçevesinde Osmanlı kuvvetleri 6 Aralık 1553'te Saadi ordusunu Taza Muharebesi'nde mağlup etti ve başkent Fes üzerine yürüdü.

Muharebe[değiştir | kaynağı değiştir]

Fes'i elden çıkarma niyetinde olmayan Sultan eş-Şeyh ordusunu tekrar toplayarak başkentinin doğusunda yeniden muharebe düzeni almaya çalıştı. Vattâsîlerden 600 atlı takviye de alan Salih Paşa komutasındaki Osmanlı kuvveti 6 Ocak 1554'te Sebu ırmağının güneyinde meydana gelen muharebede Fas ordusunu bir kez daha mağlup etmeyi başardı.

Muharebe sonrası[değiştir | kaynağı değiştir]

Sebu'daki zaferin ardından Osmanlı kuvvetlerinin önünde mukavemet edebilecek Saadî ordusu kalmadı ve Salih Paşa 7-8 Ocak 1554'te Fes'e girdi.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "İslam Ansiklopedisi, "Vattâsîler" maddesi, Türk Diyanet Vakfı, İstanbul (2012), c.42, s.572". 13 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2022.