Polikarpov ITP

ITP
ITP
	[[Dosya:{{{resim}}}\|300px\|]]
Ulusal köken	Sovyetler Birliği
Üretici	Polikarpov
İlk uçuş	23 Şubat 1942
Üretim sayısı	2

Polikarpov ITP (Istrebitel Tyajoliy Puşeçniy, Rusça: Истребитель Тяжелый Пушечный; Türkçe: Ağır Top(lu) Avcı Uçağı), II. Dünya Savaşı sırasında tasarlanmış bir Sovyet avcı prototipiydi. Uçağın geliştirilmesi, 1941 sonbaharında Almanların Moskova'ya ilerlemesininden dolayı tasarım bürosunun boşaltılmasıyla uzamıştır. İkinci prototip tamamlandığında Sovyetler Birliği'nde eşdeğer veya daha iyi performansa sahip avcı uçakları zaten üretimdeydi ve ITP programı iptal edildi.

Geliştirilmesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Kasım 1940'ta Nikolay Polikarpov, bombardıman eskort ve kara saldırı görevleri için ağır topa sahip bir avcı uçağı önerdi. Yeni ITP, 1.230 kW (1.650 hp) Klimov VK-107 veya Mikulin AM-37 sıralı motorlar kullanılarak tasarlandı. Farklı iki teçhizat düşünüldü ve planlandı. İlk konfigürasyon, pervane göbeğinden ateşlenen 37 milimetrelik (1,5 inç) bir top ve gövde burnunun her iki yanına monte edilmiş iki adet senkronize 20 milimetre (0,79 inç) ŞVAK topundan oluşuyordu. 37 mm'lik top 50 mermiye, her bir ŞVAK'taysa 200 mermi, toplamda 400 mermi olacak şekilde tasarlanmıştı. İkinci konfigürasyondaysa 37 mm top yerine 200 mermili bir ŞVAK düşünülmüştü. Kanatların altında sekiz adet güdümsüz RS-82 roketi için bomba taşıyıcılar vardı.

ITP, kalıplanmış huş kontrplaktan yapılmış ahşap bir monokok gövdeye sahip, alttan tek kanatlı, karma yapılı bir uçaktı. İki kirişli (spar) metal kanat, otomatik hücum kenarı slet (İng. slat, uçak kanadının hücum (ön) kenarındaki kumanda yüzeyi) ile üç kısımda inşa edilmiştir. Motor radyatörleri kanat köklerindeki bulunan hava alıklarıyla beraber kanadın orta bölümüne yerleştirilirken, yağ soğutucusu motorun altına yerleştiridli. Kavisli ve tek parça olan bir ön cam bulunmaktaydı. Uçakta geleneksel alt takım (İng. conventional landing gear, tailwheel-type landing gear) bulunmaktaydı ve kuyruk tekerleği de dahil olmak üzere tamamen geri çekilebilirdi. Kanat orta bölümünün kirişleri arasındaki yakıt depolarında 624 litre yakıt taşınabilirdi. Arka gövde, kokpit ve kuyruk, Polikarpov I-185'inkine benziyordu.

İlk ITP prototipi (M-1) Ekim 1941'de 1.300 beygir gücünde (970 kW) VK-107 (M-107P) motorla tamamlandı. Alman saldırıları nedeniyle uçak Novosibirsk'e tahliye edildi ve 23 Şubat 1942'ye kadar ilk uçuşunu gerçekleştiremedi. VK-107 (M-107P) motorunun güvenilmezliği kanıtlandı ve 1942'nin sonlarında motor M-107A olarak değiştirildi. 37 mm'lik top, gövdenin yanına monte edilmiş başka bir 20 mm'lik top karşılığında kaldırıldı. Uçak gövdesi yer statik testi için kullanıldığı için uçuş testi tamamlanmadı, ancak tahminlere göre 6.300 metrede (20,669 ft) maksimum hız 655 km/sa (407 mph) ve 5.000 metreye (16,404 ft) 5.9 dakikalık bir uçuş süresi öngörüldü.

İkinci ITP prototipi (M-2) 1942'de üretildi ve yine aynı şekilde güvenilmez olduğunu kanıtlayan Mikulin AM-37 motoruyla donatıldı ve ayın yılın Aralık ayında 1.345 kW (1.800 hp) Mikulin AM-39 motoruyla değiştirildi. İlk olarak 23 Kasım 1943 tarihinde uçuş gerçekleşti, ancak üreticinin uçuş testleri Haziran 1944'e kadar tamamlanmadı. Hemen hemen aynı performans seviyesine sahip birkaç başka uçak zaten envanterde mevcut olduğundan, ITP üretime alınmadı.