Nasrî-Osmanlı ilişkileri
Nasrî-Osmanlı arasındaki ilişkiler, Nasrî hanedanının İspanya'daki Reconquista'ya karşı Osmanlı İmparatorluğu'nun yardımını almaya çalıştığı 15. yüzyılın son yıllarında gerçekleşmiştir.
Osmanlılar özellikle 1480-81'deki Otranto seferinin ardından Batı Akdeniz'e doğru genişliyorlardı.[1]
Bu Türk genişlemesi, güney İspanya'da bir Müslüman varlığıyla ile uğraşmak zorunda olan Fernando yönetimindeki İspanya için artan bir tehdit idi.[1] Bu tehdit nedeniyle İspanya, Müdeccenleri silahsızlandırarak ve kalelere erişimlerini yasaklayarak onlarla daha şiddetli bir şekilde başa çıkmaya başladı.[1]
Türkler batı Akdeniz'deki akınlarına devam ettiler. 1484'te Türk donanmasının geleceğine dair söylentileri vardı ve 1488'de Malta'ya saldırdılar.[1] Fernando yanıt olarak Sicilya'nın savunmasını güçlendirdi ve hatta 1488'den 1491'e kadar Osmanlılara karşı Memlüklerle geçici bir ittifak yaptı, buğday nakliyesi yaptı ve Osmanlılara karşı 50 karavellik bir filo teklif etti.[1]
1487'de Granada Nasrîleri, İspanyol taarruzuna karşı yardım almak için Osmanlılara ve Memlûklere elçiler göndermişlerdi.[1][2] İbn el-Ezrak Memlüklere elçi olarak gönderildi.[3] İki elçi ise Osmanlıya.[1]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b c d e f g Mark D. Meyerson (1991) The Muslims of Valencia in the Age of Fernando and Isabel; pp. 64ff 4 Kasım 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ P. M. Holt, Ann K. S. Lambton & Bernard Lewis (1970) The Cambridge History of Islam; p. 312 4 Kasım 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Leonard Patrick Harvey Muslims in Spain, 1500 to 1614; p. 335 4 Kasım 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.