Meryemiyye
Meryemiyye tarikatı, 1932'de Şeyh Ahmed el-Alavi'nin tarikatına katılan Frithjof Schuon (1907-1998) tarafından kurulan Şâzelî tarikatının bir koludur.
Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]
Frithjof Schuon 1932 yılında kendisini Şazeli tarikatının Alevilik koluna alarak ona 'Îsā Nūr ad-Dīn adını veren Şeyh Ahmed el-Alavi ile Cezayir'de dört ay geçirdi.[1]
1935'te, Cezayir'de ikinci kez kaldıktan sonra Schuon, İsviçre ve Fransa'da zaviye'ler kurdu ve Alevi kardeşliğine aday olan kişileri Aleviyye yoluna kabul etti.[2]
Hayatı boyunca Schuon, doktrinsel, şiirsel ve resimsel çalışmalarında ifade ettiği Meryem figürüne özel bir bağlılık gösterdi.[3]
Schuon'un iddiasına göre 1965 yılında kendisi Meryem Ana'nın bir vizyonuyla muhatap olmuştu.[4]
Frithjof Schuon'un daha sonra kurduğu tarikata Meryemiyye adını vermesinin sebebi kendisinin bu ilgiliydi. Tarikatın tam adı bu sebeple Şaziliyye-Derkaviyye-Aleviyye şeklindedir.[5]
Meryemiyye tarikatı ve ritüelleri hakkındaki bilgiler daha çok İnternette yayılan ve tarikattan ayrılan eski müritlerin ifadeleri üzerine kuruludur. Bunun muhtemel sebebi Meryemiyye'nin diğer tarikatlardan çok daha kapalı bir tarikat özelliği göstermesidir.[4]
1980 yılında İsviçre'den Amerika Birleşik Devletleri'ne göç etti ve burada 5 Mayıs 1998'de 90 yaşında ölen Frithjof Schuon tarikatına halife olarak Seyyid Hüseyin Nasr ve Martin Lings gibi isimleri bırakmıştır.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Michael Fitzgerald Frithjof Schuon: Messenger of the Perennial Philosophy, World Wisdom, 2010
- Jean-Baptiste Aymard, Frithjof Schuon: Life and Teachings, SUNY, 2002.
- James Cutsinger, "Colorless Light and Pure Air: The Virgin in the Thought of Frithjof Schuon", Sophia dergisi, Cilt 6, Sayı 2, 2000.
- Hülya Küçük, A Brief History of Western Sufism, Asian Journal of Social Science 36, (2008), s.292-320
Dipnotlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Fitzgerald, Michael, Frithjof Schuon Messenger of the Perennial Philosophy, World Wisdom, 2010, s. 32, 34.
- ^ Aymard, Jean-Baptiste, Frithjof Schuon: Life and Teachings, SUNY, 2002, s. 21–22.
- ^ Cutsinger, James, "Colorless Light and Pure Air: The Virgin in the Thought of Frithjof Schuon", Sophia dergisi, Cilt 6, Sayı 2, 2000, s. 115.
- ^ a b Hülya Küçük, A Brief History of Western Sufism, Asian Journal of Social Science 36, (2008) s.299
- ^ Fitzgerald , Michael, Frithjof Schuon Messenger of the Perennial Philosophy, World Wisdom, 2010, s. 99, 83.