Mehran Karimi Nasseri

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Mehran Karimi Nasseri'nin 2005 yılında havalimanında çekilmiş fotoğrafı

Mehran Karimi Nasseri (Farsça:مهران کریمی ناصری) ; d. 1945 - ö. 12 Kasım 2022), Sir Alfred Mehran olarak da bilinir,[1] 26 Ağustos 1988'den hastaneye kaldırıldığı Temmuz 2006'ya kadar Charles de Gaulle Havalimanı'ndaki Terminal 1'in gidiş salonunda yaşayan İranlı bir mülteci. Otobiyografisi, 2004 yılında The Terminal Man adlı bir kitap olarak yayınlandı.

İlk yılları[değiştir | kaynağı değiştir]

Nasseri, İran'ın Mescid-i Süleyman şehrinde bulunan Anglo-Persian Oil Company yerleşiminde doğdu. Babası, bir şirkette çalışan İranlı bir doktordu. Nasseri, annesinin İskoçya'dan gelen ve aynı şirkette çalışan bir hemşire olduğunu belirtmiştir. Bradford Üniversitesi'nde Yugoslavya hakkındaki çalışmaları üzerine üç yıllık bir kurs almak için Eylül 1973'te Birleşik Krallık'a geldi.

Terminal 1'deki Yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]

Nasseri'nin Charles de Gaulle Havalimanı Terminal 1'deki ikamet yeri, 2004

Nasseri, Muhammed Rıza Pehlevi'ye karşı protestolar nedeniyle 1977'de İran'dan sınır dışı edildiğini ve çeşitli ülkelerdeki başvuruları içeren uzun bir savaşın ardından Belçika'daki Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği tarafından mülteci statüsü verildiğini iddia etmektedir. Bu iddiaya göre diğer birçok Avrupa ülkesinde oturma izni vardı. Ancak bu iddia, Nasseri'nin İran'dan asla kovulmadığını gösteren soruşturmalarla tartışıldı.[2]

Nasseri, bir İngiliz ebeveyni (Annesi) olduğu için 1986'da İngiltere'ye yerleşmeye karar verdi, ancak 1988'de oraya giderken, evrak çantasının çalındığını iddia etti, kağıtları kayboldu[3] (diğer kaynaklar Nasseri'nin belgelerini İngiltere'ye giden bir feribotla Brüksel'e postalayarak çalındıkları konusunda yalan söylediğini belirtiyor).[4] Bu aksamaya rağmen, Londra uçağına bindi, ancak İngiliz göçmenlik yetkililerine pasaportunu ibraz edemeyince derhal Fransa'ya geri gönderildi. Önce Fransızlar tarafından tutuklandı, ancak daha sonra havaalanına girişi yasal olduğu ve geri gönderilecek bir menşe ülkesi olmadığı için serbest bırakıldı; Böylece Terminal 1'deki ikametine başladı.

Davası daha sonra Fransız insan hakları avukatı Christian Bourget tarafından ele alındı. 1992'de bir Fransız mahkemesi, ülkeye yasal olarak girdiği için havaalanından sınır dışı edilemeyeceğine, ancak Fransa'ya girmesine izin veremeyeceğine karar verdi.

Daha sonra Belçika'dan yeni belgelerin çıkarılması için girişimlerde bulunuldu, ancak oradaki yetkililer bunu ancak Nasseri'nin şahsen başvurması durumunda yapacaktı. 1995 yılında, Belçikalı yetkililer, bir sosyal hizmet görevlisinin gözetiminde orada yaşamayı kabul etmesi halinde, Belçika'ya gitmesine izin verdi. Nasseri, başlangıçta tasarlandığı gibi İngiltere'ye gitmek istediği gerekçesiyle bunu reddetti.

Hem Fransa hem de Belçika, Nasseri'ye ikamet izni teklif etti, ancak Nasseri, kendisini İranlı olarak gösterdikleri için kağıtları imzalamayı reddetti (İngiliz olarak görülmeyi ve isminin Sir Alfred Mehran olarak yazılmasını istedi). Belgeleri imzalamayı reddetmesi, avukatı Bourget'i hayal kırıklığına uğrattı. Nasseri'nin durumu hakkında iletişime geçildiğinde ailesi, istediği hayatı yaşadığına inandıklarını belirtti.

2003 yılında, Spielberg'in DreamWorks yapım şirketi, Nasseri'ye hikâyesinin hakları için 250.000 ABD doları ödedi, ancak nihayetinde hikâyesini sonraki film olan Terminal'de kullanmadı.

Nasseri'nin havaalanında kalması Temmuz 2006'da hastaneye kaldırılıp oturma yeri söküldüğünde sona erdi. Ocak 2007'nin sonlarına doğru hastaneden ayrıldı ve kendisine havalimanının Fransız Kızılhaçı şubesi tarafından bakıldı; Havaalanına yakın bir otelde birkaç hafta kaldı. 6 Mart 2007'de, Paris'in 20. bölgesindeki bir Emmaus hayır kurumu kabul merkezine transfer edildi. Nasseri, 2008'den, 2022 yılında havalimanında yaşamaya geri dönene kadar Paris'teki bir sığınma evinde yaşamını sürdürdü.

Nasseri, Charles de Gaulle Havalimanı'ndaki Terminal 1'de 18 yıl kaldığı süre boyunca bagajı hep yanındaydı ve zamanını kitap okuyarak, günlük yazarak ya da ekonomi okuyarak geçirdi. Havalimanı çalışanlarından yemek ve gazete aldı, hikâyesini dinlemek isteyen gazetecilerden ziyaretler ve destek mektupları aldı.

Otobiyografik kitabı Terminal Adam[değiştir | kaynağı değiştir]

2004'te Nasseri'nin otobiyografisi The Terminal Man yayınlandı. Nasseri tarafından İngiliz yazar Andrew Donkin ile birlikte yazıldı ve hikâyesi The Sunday Times'da "son derece rahatsız edici ve parlak" olarak değerlendirildi.[5]

Belgeseller ve kurgusallaştırmalar[değiştir | kaynağı değiştir]

Nasseri'nin hikâyesi, başrolünü Jean Rochefort'un oynadığı 1994 Fransız filmi Tombés du ciel'de ilham kaynağı oldu ve uluslararası platformda Lost in Transit adıyla yayınlandı.

Terminal[değiştir | kaynağı değiştir]

Nasseri'nin 2004 Steven Spielberg filmi The Terminal'den Viktor Navorski (Tom Hanks) karakterinin arkasındaki ilham kaynağı olduğu bildirildi;[6] ancak ne tanıtım materyalleri, ne DVD "özel özellikleri" ne de filmin web sitesi Nasseri'nin durumundan film için bir ilham kaynağı olarak bahsetti. Buna rağmen, Eylül 2003'te The New York Times, Steven Spielberg'in The Terminal'in temeli olarak hayat hikâyesinin haklarını satın aldığını belirtti.[7] The Guardian, Spielberg'in DreamWorks prodüksiyon şirketinin, hikâyesinin hakları için Nasseri'ye 250.000 ABD doları ödediğini ve Nasseri'nin The Terminal konusunda heyecanlandığını bildirdi, ancak bunu sinemalarda görme şansı mümkün olmadı.

Ölümü[değiştir | kaynağı değiştir]

Nasseri, 12 Kasım 2022'de Charles de Gaulle Havalimanı'nda kalp krizinden öldü.[8][9][10][11] Bir havaalanı sözcüsü, Nasseri'nin evsiz olduğunu ve Eylül 2022'de, ölümünden kısa bir süre önce havaalanında halka açık bir alanda yaşamak için geri döndüğünü söyledi.[12]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Stranded at the Airport". Snopes. 2 Temmuz 2008. 21 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2009. 
  2. ^ Berczeller, Paul (6 Eylül 2004). "The man who lost his past". The Guardian. Londra. 9 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2008. 
  3. ^ "Mehran Karimi Nasseri - In Transit". h2g2. BBC. 28 Mayıs 2008. 11 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2008. 
  4. ^ Merhan, Alfred (2004). The Terminal Man. Corgi Adult. ISBN 9780552152747. OL 7815505M. 0552152749. 
  5. ^ Wavell, Stuart. "Memoir: The Terminal Man by Sir Alfred Mehran". The Sunday Times. Londra. 5 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2021. (abonelik gereklidir)
  6. ^ Gilsdorf, Ethan (21 Haziran 2004). "Behind The Terminal, a true story". The Christian Science Monitor. 2 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2015. 
  7. ^ Rose, Matthew (21 Eylül 2003). "Waiting For Spielberg". The New York Times. 8 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2008. 
  8. ^ "Havalimanında yaşayan İranlı mülteci yaşamını yitirdi". Cumhuriyet. 13 Kasım 2022. 13 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2022. 
  9. ^ "Mehran Karimi Nasseri, le réfugié de Roissy qui a inspiré « le Terminal » de Steven Spielberg, est mort dans l'aéroport". Le Monde.fr. 12 Kasım 2022. 16 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2022. 
  10. ^ È morto Mehran Karimi Nasseri, l'uomo che ispirò il film The Terminal di Spielberg 16 Kasım 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İtalyanca)
  11. ^ "Iranian who made Paris airport home for 18 years dies". BBC News (İngilizce). 12 Kasım 2022. 12 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2022. 
  12. ^ Vandoorne, Saskya; Ehlinger, Maija (13 Kasım 2022). "Iranian refugee who inspired Spielberg's film "The Terminal" dies inside Paris airport". CNN (İngilizce). 13 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2022. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mehran_Karimi_Nasseri&oldid=32364645" sayfasından alınmıştır