Keres
Keres (/ˈkɪriːz/; Antik Yunanca: Κῆρες), ya da sadece Ker (/ˈkɜr/; Κήρ), Yunan mitolojisinde dişi ölüm ruhlarıydı. Şiddetli ölümü kişileştiren ve savaş meydanlarında kanlı ölümlere sürüklenen tanrıçalardı.Ölüm sırasında orada olmalarına rağmen öldürme güçleri yoktu. Yapabilecekleri tek şey ölmelerini beklemekti ve sonra ölülerle ziyafet çekebilirlerdi.
Kerler, Niks'in kızlarıdır.
Daha sonraki bazı otoriteler, örneğin Cicero, onları Latince bir adla, Tenebrae "Karanlıklar" olarak adlandırdı ve onları Erebos ve Niks'in kızları olarak adlandırdı.
Hesiodos'a göre[1][değiştir | kaynağı değiştir]
Hesiodos'a göre, Gece tanrıçası Niks tek başına bir sürü çocuk doğurmuştur ve Kerler onlardan biridir. Kerler'in diğer kardeşleri ise sırası ile: Moros, Thanatos, Hypnos (Uyku), Oneiroi (Düşler), Momos (Alaycılık), Oizys (Depresyon), Hesperidler (Batılı Gece Kızları), Moirai (Kader Tanrıçaları), Nemesis (Hubris), Apate (İhanet), Philotes (Kara Sevda), Geras (Yaşlılık) ve Eris(Kavga)'tir. Hesiodos; Moros, Thanatos ve Kerleri ölüm tanrıları olarak guruplandırır.
Homeros'a göre[2][değiştir | kaynağı değiştir]
Homeros, İlyada'nın 18.bölüm Aşil'in Kalkanı'nda onlardan bahseder.
Dişleri ve pençeleri gıcırdayan ve insan kanına susamış karanlık varlıklar olarak tanımlandılar. Savaş alanının üzerinde uçarlar ve ölen ve yaralı adamları ararlardı. Keres'in bir açıklaması Herakles'in Kalkanı'nda (248-57) bulunabilir:
Aralarında Kavga, Boğuşma, uğursuz Ölüm de vardı,
Ölüm kimini yakalıyordu yeni yaralanmış, diri,
kimini yarasız beresiz yakalıyordu, bir sürü ölüyü de çekiyordu kargaşalıkta ayaklarından,
sırtında bir ruba vardı, erlerin kanıyla kızıla boyalı.
Hepsi kavgaya karışmış çarpışıyorlar canlı adamlar gibi,
her biri ölüsünü çekiyor öldürdüğü adamın.