Hsiao Ssu-ye'nin Türk Seferi
 | Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Şubat 2023) |
| Hsiao Ssu-ye'nin Türk Seferi | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| Taraflar | |||||||
 Doğu Göktürk Kağanlığı | Tang Hanedanı | ||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
|
A-shih-te Feng-chih | Hsiao Ssu-ye | ||||||
| Güçler | |||||||
| 12.000 | 100.000 | ||||||
Hsiao Ssu-ye'nin Türk Seferi, A-shih-te Feng-chih'ın bağımsızlık mücadelesi sırasında Çin'in Tang Hanedanı'na karşı yapılmış bir muharebedir. Muharebe, Türkler'in Hsiao Ssu-ye adlı Çinli komutanı ağır bir mağlubiyete uğratmasıyla sonuçlanmıştır.
İsyanın Başlaması[değiştir | kaynağı değiştir]
679 yılının kışında A-shih-te Feng-chih, etrafındaki Türkler'i bir araya toplayarak bir isyan başlattı. Yanında A-shih-te Wen-fu da vardı ve bununla beraber kendilerine kagan olarak A-shih-na Ni-shu-fu'yu seçtiler.[1] Bağımsızlık savaşı, kısa sürede büyük bir alana yayıldı. Bütün Göktürk şeflerinin bu mücadeleye destek vermesi, bağımsızlık hareketinin uzun süredir planlandığını gösterir.[2]
Hsiao Ssu-ye'nin İsyanı Bastırma Teşebbüsü[değiştir | kaynağı değiştir]
İsyanın hızlı bir şekilde başlayıp yine hızlı gelişmesi Çin imparatoru Kao-tsung'u çok endişelendirdi. Derhal büyük bir ordu hazırlamaya girişen Kao-tsung, vali yardımcısı Hsiao Ssu-ye'yi başkumandan tayin ederek Türk isyanını bastırması için görevlendirdi.[3] Hsiao Ssu-ye'ye yardımcı olması için ayrıca Hua Ta-chih ve Li Ching-chia isimli iki general gönderildi. Göktürklerle savaş için yola çıkan bu ordu kendine çok fazla güveniyordu. Aynı sıralarda hava çok fazlasıyla soğumuştu. Kuzeyin soğuk iklimine alışık olmayan Çinli askerlerin derileri çatlıyordu. Göktürkler bu fırsatı kaçırmadılar. Çinlilerin hiç beklemedikleri bir anda pusuda bekledikleri mevkiiden çıkarak soğuktan tükenmiş olan Çin ordusunun üzerine atıldılar, Çin ordusu çok ağır bir mağlubiyet almanın yanı sıra[4] 10 binden fazla Çinli asker öldürüldü[5] ve başkumandan Hsiao Ssu-ye kendisine bağlı birliklerle savaş meydanından kaçtı.[4] Diğer iki general ise zorlukla Çin kontrolündeki diğer bölgelere kaçtılar.