Houses of the Holy

(*Houses of the Holy*)
(Houses of the Holy)
Led Zeppelin stüdyo albümü
Yayımlanma	28 Mart 1973
Kaydedilme	Aralık 1971 – Ağustos 1972
Tarz	Hard rock ; Heavy metal
Süre	40:57
Dil	İngilizce
Şirket	Atlantic
Yapımcı	Jimmy Page
Led Zeppelin kronolojisi

Houses of the Holy, İngiliz rock grubu Led Zeppelin'in beşinci stüdyo albümü. 28 Mart 1973'te Atlantic Records tarafından yayınlandı. Albüm, iki grup üyesinin evde stüdyolar kurmasından yararlandı, bu da onların daha sofistike şarkılar ve düzenlemeler geliştirmelerine ve müzikal tarzlarını genişletmelerine izin verdi.

Başlık parçası da dahil olmak üzere oturumlarda kaydedilen diğer materyaller rafa kaldırıldı ve daha sonraki albümler Physical Graffiti ve Coda'da yayınlandı. Tüm enstrümanlar ve vokaller grup üyeleri Robert Plant (vokal), Jimmy Page (gitar), John Paul Jones (bas, klavye) ve John Bonham (bateri) tarafından sağlandı. Albümün yapımcılığını Page, miksajını ise Eddie Kramer yaptı.

Kapak, grubun Hipgnosis tarafından tasarlanan ilk kapağıydı ve Kuzey İrlanda'daki Giant's Causeway'de çekilen bir fotoğrafa dayanıyordu.

Eleştirel tepkiler karışık olsa da, Houses of the Holy, daha sonra 1999'da Amerika Kayıt Endüstrisi Birliği (RIAA) tarafından bir Elmas (10 milyondan fazla albüm satıldı) sertifikası alarak ticari bir başarı elde etti. Rolling Stone'un Tüm Zamanların En İyi 500 Albümü listesinde 278 numarada.

Kayıt Aşaması[değiştir | kaynağı değiştir]

1972'de Led Zeppelin hem stüdyo albümlerinden hem de canlı şovlarından sürekli ticari ve kritik başarı elde etmişti. Geçen yıl yayınladıkları isimsiz dördüncü albümleri için keyifli bir deneyim olduğu için Rolling Stones Mobile Studio'yu kullanarak yerinde kayıt yapmaya hevesliydiler. Avustralya'yı gezdikten sonra, Nisan 1972'de grup mobil stüdyoyu Mick Jagger'ın Hampshire'daki malikane ve kır evi olan Stargroves'a götürmeye karar verdi. Eddie Kramer kayıt mühendisi olarak geri döndü.

Albümdeki bazı şarkılar ilk olarak East Hampshire'daki Headley Grange Estate'teki bir oturumda denenen "No Quarter" gibi daha önceki oturumlarda denenmişti. Hem gitarist hem de yapımcı Jimmy Page ve basçı / klavyeci John Paul Jones, Stargroves'a eksiksiz kompozisyon ve düzenlemelerle ulaşmalarını sağlayan ev stüdyoları kurmuştu.

Page'in ev stüdyosu, The Who'nun 1970 canlı albümü Live at Leeds'i kaydetmek için kullanılmış olan Pye Mobile Studios'un bazı ekipmanlarını kullandı. Ev stüdyosu sayesinde, standart olmayan gitar akortları ve çeşitli dinamikleri içeren "The Rain Song" ve birden fazla gitar parçası içeren "Over the Hills and Far Away"in eksiksiz bir aranjmanını sunabildi. Bu arada, Jones yeni bir "No Quarter" düzenlemesi geliştirmişti. Grup Stargroves'a yerleştikten sonra, diğer şarkıları birlikte jam session ile bestelediler. Daha fazla kayıt Mayıs'ta Olympic Studios'ta yapıldı ve grubun 1972 Kuzey Amerika turu sırasında New York'taki Electric Lady Studios'ta ek kayıt seansları yapıldı. Bu çeşitli oturumlardan kaydedilen bazı şarkılar Houses of the Holy'e girmedi. Bazıları daha sonraki albümlerde yayınlandı. Elvis Presley'in Elvis' Golden Records'unda yer alan şarkılar da dahil olmak üzere bir dizi rock 'n' roll cover'ı Electric Lady Studios'ta kaydedildi ve henüz yayınlanmadı.

Beste[değiştir | kaynağı değiştir]

Albüm, grup için stilistik bir dönüm noktası oldu. Kompozisyon ve üretim, sonraki sürümler için temeller attı. Grubun biyografisini yazan Dave Lewis'e göre, albümle erken dönemin ahır fırtınası etkisi şimdi dengelenirken ve Zeppelin I ve II'nin elektriğinden yoksun olsa da, üçüncü albümün saf çeşitliliği ve dördüncü albümün klasik statüsünden yoksundu. Houses of the Holy yine de hak ettiği yeri buldu." Albüm, Page'in daha keskin, daha parlak gitar tonunun da gösterdiği gibi, önceki müziklerinin ağır, koyu blues rock distorsiyonunu büyük ölçüde terk ederek temiz, geniş bir rock sesi lehine. Consequence of Sound'un yazarı Kristofer Lenz'in görüşüne göre, "Dancing Days"de swing ritimleri ve "D'yer Mak'er"de reggae ve psychedelic müzikle deneyler yapan ve müzikal açıdan muhtemelen albümlerinin en eklektik olanıydı. Sırasıyla "No Quarter". Pete Prown ve HP Newquist, onu "rock'çılar, baladlar, reggae, funk ve elliler tarzı rock 'n' roll'dan oluşan çeşitli bir koleksiyon" olarak adlandırdı.